Pieken en dalen voor SSS dames 1

Goedemorgen zonder zorgen, goedemiddag zonder blikseminslag of goedenavond zonder mopperkont. Wanneer je dit ook leest, we hopen dat je een mooie dag hebt (gehad). Iets met kerstgedachten enzo. Wij willen jouw dag in ieder gevoel – ja, of je nu blij, boos of verdrietig bent – graag goed laten beginnen of eindigen met weer een leuk verslag van de afgelopen week, met een iets mindere afloop weliswaar. Maar ‘s avonds een verslaggever, ‘s ochtends een verslaggever. Weer of geen weer? We gaan ervoor.

Maandagavond stond in het teken van weinig adem, verminderd stemgeluid, dichte oren en hier en daar wat hoofdpijn. Of het nu weer the Rona was of niet, meerdere teamies waren niet helemaal fit. Traplopen bleek al een flinke uitdaging en sommige stembanden hadden besloten alvast kerstvakantie te nemen. Maar fit of niet: coach P rolde die ladders gewoon weer uit om ons even lekker aan het werk te zetten. Zonder geklaag namen we die hordes uiteraard weer. Niet omdat we zo zijn, maar de adem moest simpelweg gespaard worden.

Na de training besloot een aantal teamgenoten dan ook maar even bij te komen in de kantine met een kopje thee. Tip voor CheerSSS in de winter: ga over op honingverkoop en jullie lopen gigantisch binnen in de griepmaanden. Op naar huis, zonder honing.. Gelukkig was de adem tijdens de training gespaard om tijdens de terugreis nog even te slijpen aan een nieuw zijlijnlied (zeg dat maar eens 5x achter elkaar, dan krijg je “zijn wij niet”). HANDJES, HANDJES, BLOEMETJESGORDIJN. Stem dus niet gespaard, met als gevolg drie dagen een shag-oma-stem.

Verder was het was ook weer zo’n week dat we buiten de trainingsdagen nog een extra moment nodig hadden om elkaar in de armen te vliegen. En niet zonder reden: nee nee, onze Lies mocht vorige week namelijk 25 kaarsjes uitblazen. Sommige teamies waren wel in voor een lekkere poma en wat bopla’s. Inderdaad, bopla in meervoud. Een leuk spelletje voor feesten en partijen: herken de volleyballers. Hoe dat te doen? Iets met spelinzicht? Balgevoel? Lengte? Nee. Het antwoord: die houden van eten – en veel vooral.

Na een tour-de-statafel – waarbij we bij meerdere bopla’s een ‘kijkje’ hebben genomen (SSS DS1 vs Bopla’s: 3-0) – was het tijd voor wat beweging in de vorm van een vurig beerpong-gevecht tussen de pubers en de oma’s van ons team. Wat bleek: ervaring is key. Maar ook iets met ongelukkig in het spel, gelukkig in de liefde (en andersom); wie kan Robert ten Brink binnenkort ook even langs De Meerwaarde sturen? Na een gezellige avond en de calorie-inname weer flink op (of over) peil waren we helemaal klaar voor de zaterdag. Zou je zeggen…

Op die 9e van december hadden we genoeg tijd om ons klaar te maken voor de barre tocht van bijna twee uur richting Roosendaal (dat is echt bijna België). We speelden namelijk pas om 19.30 uur. Maar we moeten zeggen: de resultaten van de wedstrijden die wij om 19.30 uur hebben gespeeld zijn echt ALTIJD in ons voordeel uitgevallen (n=1). Dus vol goede moed trapten we om 15.45 uur de auto’s en vissenkommen – afgeladen met snackies, broodjes en pasta’s – aan. Gaan met die ook weer heel veel bananen!

En mocht je je tijdens zo’n lange autorit nou vervelen, hierbij een aantal tips. Speel een kerstquiz. Weten jullie bijvoorbeeld wat Ambergris is? Nee? Zeker het opzoeken waard. Ook weten we inmiddels waar de kerstman woont en wat de namen zin van de rendieren die zijn slee trekken (of die hij voor z’n karretje spant – het is maar hoe je het bekijkt). Gokje wagen? Go Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donner, Blitzen en Rudolph! Daarnaast is het natuurlijk ook altijd top om vooral heel veel kerstliedjes te luisteren en te fantaseren over hoe je de auto kerstig had kunnen versieren. Laatste tip: begin niet over (wild)plasverhalen als iemand in de auto nodig moet met nog bijna 1,5 uur rijden te gaan. (Zijn er trouwens meer mensen die moeten huilen als ze heel nodig moeten plassen of is dit gewoon heel raar?) Maar in geval van nood werden wel alvast de beste wildplashoudingen voor droge schoenen en broeken besproken. Ga altijd goed voorbereid op pad.

En voor je het weet vliegt de tijd voorbij, beginnen de Nederlandse radiozenders te storen (fijn voor diegenen die iets minder van kerstmuziek houden) en ben je opeens in Roosendaal. En dan horen we jullie denken: is dat nu wat, dat Roosendaal? Geen idee, het was namelijk al pikkedonker toen we aankwamen. En in het donker blijkt het ook lastig de (ingang van) de parkeerplaats te vinden. Is het nou een stoep, fietspad of autoweg? Het bleek een grasveld. Typisch Roosendaals blijkbaar. Snel naar binnen dan maar, zodra de ingang gevonden was.

Aangekomen in het nederige stulpje van de Moriaan Symmachia Roosendaal overrompelden we – wederom – meerdere barmedewerkers met een bestelling van wel iets van 7 cappuccino’s, waardoor – wederom – een koffieautomaat volledig van slag was. Vinden jullie de naam van deze volleybalvereniging trouwens ook bijzonder ingewikkeld? De factchecker is hier eens achteraan gegaan. ‘De Moriaan’ is dus de hoofdsponsor van de club en blijkt een restaurant (en voormalig vismarkt, school, kantoor en theater) te zijn. En voor de betekenis van het woord ‘Symmachia’ komen we weer terecht bij onze Gymnasten. Deze term komt namelijk uit het Grieks en verwijst naar een oorlogsbondgenootschap in het oude Griekenland. De leden streden samen (summachein) tegen dezelfde vijanden. Hiermee verwijzen ze naar de oorsprong van de volleybalclub, waarbij een aantal oorspronkelijk ‘vijandige’ Roosendaalse verenigingen fuseerden tot één club. Weer wat geleerd. Tijd voor de strijd!

Op naar de kleedkamer om ons te klaar te maken. Kennen jullie dat liedje: sok-knielap-schoen-en-brace-schoen-en-brace, sok-knielap-schoen-en-brace-schoen-en-brace, broekje, shirtje en je sport-bh, sok-knielap-schoen-en-brace-schoen-en-brace? Nou, dat had onze Boerman even moeten zingen voor ze haar sporttas in Voorthuizen dichtritste. Geen knielappen voor Iris. Maar geen paniek, gelukkig wist ze meteen wat ze moest doen: op naar de tegenstander (zou dit eerder gebeurd zijn?), waar een van de Roosendaalse meiden een paar kniebeschermers door het thuisfront liet aanrukken. Wat een toppertje, echt zo’n typisch staaltje Griekse sportiviteit.

Na met een potje hooghouden het publiek achter de statafels en op de tuinstoelen even vermaakt te hebben – die spontaan weer wegliepen omdat ze vast dachten bij de verkeerde wedstrijd aanwezig te zijn – besloten we ook de handjes maar wat op te warmen. En dat onder het genot van onze favoriete inspeelnummers van én Timmy Trumpet én Bennett – ardeur de la vie, de la vieeeee. Die dag kon niet meer stuk!

Of toch wel..? Echt lekker uit de startblokken kwamen we niet, en dat wisten we eigenlijk de hele wedstrijd niet meer goed te maken. De Roosendaalse summachein speelden vrijuit en wisten goed te scoren, terwijl de Barneveldse kippetjes wat minder lekker in het spel zaten en blokkerend veel moeite hadden met de aanvallen van de overkant. Ook lag onze pass lag niet helemaal geweldig waardoor onze toch al niet helemaal fitte Hahn flink wat metertjes moest maken en daardoor wat moeite had de boel te spreiden en de setjes lekker aan de buitenkant te krijgen. Waren die bopla’s ons dan toch naar het hoofd gestegen? Of juist in de beentjes gezakt?

Gelukkig was het niet enkel kommer-en-kwel en waren er natuurlijk ook mooie punten van onze kant, zoals wat goede aanvalletjes van onze Celien en wat lekkere kill-blockjes, waardoor we mooi ons nieuwe lied konden inzetten: HANDJES, HANDJES, BLOEMETJESGORDIJN. Een goede invalbeurt van Juul – met o.a. wat mooie opslagen – mocht helaas niet baten. Ook in deze pot bleken we niet in staat door te zetten en de big points te pakken. De laatste set maakten we het nog erg spannend, en kwamen we zelfs op setpoint, maar ook toen pakten we helaas niet door. Alle vijf de punten moesten helaas achterblijven in Roosendaal (25-20, 25-15, 25-22, 26-24).

Tja, wat moeten we er nog meer over zeggen. Gewoon kak. Ruim vier uur in de auto om vier sets te verliezen. Iets met ongelukkig in het spel, gelukkig in de liefde dan maar? Snel schouder-aan-schouder, met de borsten bijna tegen de muur op een één-bij-één-tegeltje douchen om ons vevolgens snel weer uit de voeten te maken. En het voordeel van een lange autorit is dat je onderweg genoeg elegante gouden bogen tegenkomt om je verdriet weg te kunnen eten. Dus dat deden we dan ook maar. Verdiend of niet verdiend, eten moet je toch. De een met iets meer geluk dan de ander. Zo kon onze Joke genieten van maar liefst 13 veggie nuggets in plaats van 9. Daarvoor was een simpele verklaring volgens onze Ier: “Daar moeten ze toch vanaf want niemand wil ooit veggie nuggets.” Het ongeluksgetal van 13 had ons daarnaast misschien moeten waarschuwen voor meer onheil, want zo was de Crispy (of was het nou Spicy?) McChicken van onze Rachie ineens zoek. Wat bleek? Een lieftallige teamgenoot (we zullen haar naam maar een keertje niet noemen) had het dienblad alvast opgeruimd, met wat gegraai in de prullenbak tot gevolg. Alles voor de strijd tegen voedselverspilling zullen we maar zeggen.Hebben we in ieder geval nog een duurzame avond gehad.

Met een (goede) bodem in de buik en een snel auto-make-upje op het gezicht besloot een aantal teamies de dag toch nog goed af te sluiten in een volle, warme, plakkerige Zwaan met flink wat mede-SSS’ers (die gelukkig ook bijna allemaal verloren hadden. Iets met gedeelde smart.) Gezelligheid ten top!

Na een week vol pieken en dalen zijn we weer aanbeland in een nieuwe ronde vol nieuwe kansen. Vandaag spelen we om 17.00 uur in onze eigen vertrouwde Meerwaarde tegen Inter Rijswijk dames 1. Met als kers(t) op de taart niet alleen wat lekkers voor onze fans op de tribune maar ook niet 1, niet 2, maar wel liefst 3 Boermannen in het veld. Hoe dat zit? Daar kom je maar op één manier achter. Tot straks! 

Rijmfestijn over SSS dames 1 tegen IJsselstein

Ja lieve lezers, een nieuw wedstrijdverslag is hier,
of eigenlijk zetten we dit keer een wedstrijdgedicht op papier.

Want de Sint en zijn Pieterbaas waren weer eens in het land,
dus dat vroeg om wat rijmwerk van onze kant.

Intussen zijn ze al wel weer in Spanje gearriveerd,
maar we hopen dat het gerijm alsnog wordt gewaardeerd.

Aan onze eerste verslaggever heeft de vertraging overigens niet gelegen,
het waren vooral de andere drie die niet snel wat op papier kregen.

De laatste twee redacteuren gingen toen ook nog eens op reis,
de één naar Kopenhagen en de ander mee in de zak naar Sint z’n paleis.

Maargoed, geen paniek, niet getreurd, 
het rijmen en dichten is uiteindelijk toch nog gebeurd.

Bijna twee weken later staat ‘ie dan toch echt online,
zie hier: het verslag van SSS dames 1 tegen dames 1 uit IJsselstein.

Een week vol gezelligheid, mijlpalen, en een kleine teleurstelling moeten we ook toegeven,
maar gelukkig zijn de koppies omhoog gebleven.

Op maandag trippelden we weer door wat laddertjes heen,
wat steeds beter gaat – over het algemeen.

Of het ook leuker wordt dat blijft de vraag,
we redden het in ieder geval zonder al te veel geklaag.

Wel voelt het soms als een soort pietentraining voor de Sint,
en wordt er af en toe tussendoor zelfs gesprint.

Donderdags speelden we chaos – nou dat was het zeker, zo kunnen we wel stellen,
velen waren zelfs zo fanatiek dat ze hun punten vergaten te tellen.

Ook trainden we onze verdedigingslijn, dus ook die skills in de zak gestoken,
Heleen kon gelukkig ook weer meedoen, en heeft dit keer weliswaar niets gebroken.

Op zaterdag was het eerst tijd voor wat bonding met de jeugd en voelden we ons helemaal hip,
wel bleef de hamvraag onder dames 1: is het nou haarclip, haarknip of haarslip?

Voor de wedstrijd begon was er nog een momentje van trots,
met bewonderaars in de zaal en trouwe fans en oudgedienden op hun post.

Onze Jokie bereikte een mooie mijlpaal en speelde haar 250e wedstrijd voor dames 1 van SSS,
een applausje hier en traantje daar; de verrassing was een groot succes.

Toen was het tijd voor het echte werk tegen Vives, een taaie opponent,
dat zou een pittige pot worden, zo was het ons inmiddels al wel bekend.

We startten als leeuwinnen en kwamen zelfs nog wat puntjes voor,
helaas maakten we de big points echter niet af en ging Vives er met de eerste set vandoor.

In set twee en drie was het datzelfde verhaal,
of zoals sommige in ons team dat zo poëtisch verwoordden: “wat een gezeik allemaal.”

We kwamen best goed mee, daar lag het allemaal niet aan,
maar tegen zo’n tegenstander spelend, moet je boven de 20 ook stevig in je schoenen staan.

Nog een mooi moment was Geraldes eerste divisie-debuut,
en dat betekende ook voor ons goed nieuws, namelijk nog een debuutkannetje #BRUUT!

Die laatste set gingen we nog even volle bak voor Jokies eer,
en wisten we toch nog een puntje scoren, wat een sfeer.

Na de wedstrijd was het tijd voor taart en bier,
en konden we onze avond inluiden met een klein vreugdedansje van plezier.

Onze kapitein mocht nog wat kaarsjes uitblazen met een kudde smartphones om haar heen,
maar als je het hebt over goede shots, dan is er helaas geen één…

Een leuke avond waar de groene familie steeds een stukje hechter wordt,
dat gaat ook gewoon sneller met een lekker stukje taart op je bord. 

Daarna volgden de meesten hun eigen pad,
maar bleek de chemie zo sterk dat sommigen elkaar weer tegenkwamen, zelfs in het zwembad.

Ook besloot een aantal wat biertjes te gaan tanken met weinig rem,
om vervolgens weer teamgenoten tegen te komen in club M.

We kunnen wel stellen: dan ben je voor elkaar gemaakt,
maar wat wil je ook; we zien elkaar wekelijks meerdere keren naakt.

Na een weekendje rust mogen we nu weer aan de bak,
op naar het verre Roosendaal om te volleyballen in het avondvlak.

Zaterdag 9 december staan we om 19:30 op het veld,
met hopelijk een mooi potje volleybal dat niet teleurstelt.

Voor onze trouwe fans is er uiteraard weer een livestream,
zodat ze alles kunnen volgen van hun favoriete team.

Dat was onze week in een rijmende notendop,
morgen gaat weer het gas erop!

Joke Hahn speelt 250ste competitiewedstrijd in Simplex/SSS D1

Zaterdag 25 november heeft Joke Hahn haar 250ste competitiewedstrijd in dienst van Simplex/SSS Dames 1 gespeeld. De 31-jarige aanvoerster speelde in 2010 haar eerste officiële wedstrijd voor de Barneveldse hoofdmacht en is dertien jaar later nog altijd van ongekende waarde voor haar team dat inmiddels uitkomt in de Eerste Divisie B.

In 2010 benaderde Ronald van der Lubbe - Dames TC bij SSS - twee talenten uit Nijkerk: Joke Hahn en Geralde van de Bunt. De twee 18-jarigen maakten de overstap van NVC D1 naar het eerste vrouwenteam van SSS in de Derde Divisie. Onder leiding van Rob Vooys maakte Joke op 25 september 2010 in de Oosterboshal haar debuut met een 3-2 zege.

Inmiddels is Joke bezig aan haar veertiende achtereenvolgende seizoen in de Barneveldse hoofdmacht. De eerste zes seizoenen was Rob de coach en onder hem vond in 2014 het hoogtepunt plaats met het kampioenschap in de Derde Divisie en de promotie naar de Tweede Divisie.

In de Tweede Divisie wist SSS zich ook eenvoudig te handhaven onder coaches Willem Held, Joost Samsom en Bert Gerritsen. Dames 1 groeide - met Joke als boegbeeld en aanvoerster - van een stabiele middenmoter uit tot een subtopper en uiteindelijk zelfs een topploeg. Afgelopen seizoen bleef het kampioenschap nipt buiten bereik, maar promoveerde Dames 1 onder leiding van Peter Spoelstra wel voor het eerst in de clubgeschiedenis naar de Eerste Divisie. Ook op dit niveau is SSS een ploeg die zijn punten pakt en niet zomaar te verslaan is.

Sinds 2010 heeft Joke inmiddels 250 competitiewedstrijden gespeeld in SSS Dames 1, waarvan 144 keer als aanvoerder. Daarnaast stapte Joke maar liefst 155 keer met een overwinning van het veld. Zaterdag speelde Joke tegen VIVES D1 (1-3 verliess) haar 250ste competitiewedstrijd bij Dames 1. Verder speelde de Nijkerkse ook nog eens 35 nationale bekerwedstrijden met Dames 1, met als hoogtepunt tweemaal de derde ronde van de beker bereiken door meerdere topdivisieteams te verslaan.

Dat Joke Hahn al zolang Simplex/SSS Dames 1 trouw is gebleven en als een echte aanvoerster het teamgevoel altijd voorop stelt - zeker in moeilijke tijden, zoals tijdens de coronaperiode en rondom de overlijdens van Rijk Kelderman en Bert Gerritsen - maakt dat het bestuur van SSS Joke in het zonnetje wilde zetten voor deze ongekende prestatie van 250 competitiewedstrijden in Dames 1.
Oud-teamgenoot, vriendin en TC-lid Geralde van de Bunt verraste Joke met een praatje. Bestuursleden en oud-D1-teamgenoten Sandra Otse en Cynthia Barten overhandigden vervolgens de bloemen en een prachtig aandenken (gemaakt door Roel Scheuter van Metalpoint) aan 250 competitieduels in Dames 1.

Onder de teamfoto's staan foto's van de huldiging, gemaakt door Jeroen van Zwetselaar.

D1 2010 2011

Dames 1 - seizoen 2010/2011

D1 2023 2024

Dames 1 - seizoen 2023/2024

2023 11 25 Joke 250

2023 11 25 Joke 250 Joke en Geralde

2023 11 25 Joke 250 Joke en Geralde 3

2023 11 25 Joke 250 Joke en Geralde 5  2023 11 25 Joke 250 Joke en Geralde 4 

 

Contact

Algemene zaken:
Mirella Boshuis
E-mail: algemeen@sss-barneveld.nl

Jeugd TC:

A, B en C (vanaf 12 jaar)
Bram Wildekamp 
E-mail: jeugdtc@sss-barneveld.nl

CMV (6 t/m 12 jaar)
Simone van Essen-Nab
E-mail: cmv@sss-barneveld.nl

Dames TC:
Arjan Roelofs
E-mail: damestc@sss-barneveld.nl

Heren TC:
Adriaan Kuiper
E-mail: herentc@sss-barneveld.nl

Secretariaat Volleybalvereniging SSS:
Yvonne Sennema
Schoutenstraat 72G
3771 CK Barneveld
Telefoon: 06-22667983
Email : secretariaat@sss-barneveld.nl

Inloggen (mobiel)