Dubbel weekend, enkel punt

Nou, we hebben het vorige verslag nog niet gepubliceerd of we kunnen alweer aan het volgende beginnen. Over een dubbel speelweekend in het hoge noorden waar we – spoiler – slechts 1 puntje bij elkaar sprokkelden. Meer paste er ook niet bij in de busjes, laten we het daar maar op houden. Maargoed, we hebben in die hoogste provinciën van het land ook best wel wat mooie dingen laten zien, heerlijk ontbeten, koffie gedronken in het zonnetje, nieuwe vrienden gemaakt en veel gelachen. Dus voordat we voor de laatste keer dit seizoen gaan shinen in De Meerwaarde, nemen we jullie graag nog even mee naar onze avonturen van afgelopen weekend. Het begon allemaal in 1938 in de melkherberg…

Na een heerlijke lunch op het terras (voor de luxepoezen onder ons) was het tijd om de bussen vol te laden en de muziek aan slingeren. Gassen naar Assen! Bijna twee uurtjes later arriveerden we in de Olympushal. Opnieuw stond de koffie helaas nog niet voor ons klaar, maar de zoektocht naar de wc duurde zo lang – hoeveel deuren kan een sporthal hebben – dat de kopjes bij terugkomst in de kantine opeens op tafel waren verschenen. Cafeïne erin en de wedstrijd bespreken maar. Met een ietwat bescheiden clubje (tenminste, zo voelt dat als je normaal gesproken met 13 speelsters, 2 coaches, 2 mini’s en ook nog een fysio/verzorgster/whatever op het formulier staat) waren we klaar om te gaan knallen.

Zo’n half uurtje voor de wedstrijd konden we veld 1 (of toch veld 3?) betreden. Met het omhooggaan van de wanden konden we de grootte van de Assense sporthal ineens bewonderen. Veld na veld verscheen achter het volgende. Het hield niet op gewoon. Een beetje zo’n spiegel-in-spiegel-effect zeg maar. Misschien waren we nog half gehypnotiseerd (of afgeleid) door alle velden, want erg sterk begonnen we helaas niet aan de wedstrijd. Goede passes werden afgewisseld met slordige foutjes in de aanval en slim weggelegde ballen juist weer met communicatiefoutjes. Een wedstrijd van ups en downs zullen we maar zeggen. Met als grote up onze Celien, aka ons jeugdig toptalent, aldus ook de coach van Sudosa.

Het mocht niet baten. Misschien lag het aan de groene spanddoeken, of beter gezegd aan het ontbreken hiervan, want de mooie SSS- (of eigenlijk Sudosa-) handdoeken bleven dit keer in de tas (ok, snappen we wel..). Desondanks werden we wederom hard aangemoedigd door onze fans en werd er af en toe een Twix naar beneden gegooid. Met een nog erg spannende vierde set als gevolg, maar helaas trokken we aan het kortste eind. Alle punten bleven in Assen helaas.

Na een speurtocht naar onze vijfde gala bal, sprongen we snel onder de douche om vervolgens de ingeslagen proteïnedrankjes van Lies open te trekken, een bittergarnituurtje in het mikje te gooien en de busjes weer te betreden. Op naar Rhoden!

Waar de familie Boerman/Samsom ook snel hun huisje opzocht om ondertussen een mooi groen wasje te draaien (luf joe!), zochten wij nog even de bar van ons hotel op voor nog een slaapmutsje. En een snackje. Dat daarvoor even goed ‘geknuffeld’ moest worden met de snackautomaat laten we maar even achterwege. Het was in de bar van Fletcher-hotel Langewold waar we kennismaakten met Bridgeclub Boon-a-part, en met de liedjes en zangkunsten van Joop. Voor we het wisten zaten we in een soort zangbattle waar “SSS Barneveeeeeld, SSS Barneveeeeeld…” werd afgewisseld door “Geef mij maar Amsterdam…”. Joop schudde de ene na de andere klassieker uit z’n mouw en Sjef viste zijn JBL-box nog even uit de tas om nog wat extra sfeer te verzorgen. Kortom: chaos, hotel op stelten, manager die het geheel stiekem nog even filmde en nog net geen polonaise. En ook hier moesten we onze meerdere herkennen in onze tegenstander. Team Boon-a-part 1 punt en de kippetjes op stok. Snel de tandjes poetsen in de badkuip (want dan hadden we daar toch ook maar mooi even in gezeten), oordoppen in en snel naar dromenland.

Na een lekker nachtje voor de een en een onrustig of enigszins slapeloos nachtje voor de ander, druppelde het zooitje ongeregeld langzaamaan de ontbijtzaal in. Heerlijk rondbanjerend in onze sportkleding, truien en enkele korte broekjes vormde dat een mooi contrast met de ietwat oudere, wel netjes geklede logees. Eindelijk tijd voor het langverwachte ontbijtbuffet. En wat we gingen eten en in welke volgorde wisten we natuurlijk allang, gezien de voorbereidende rondleiding van Marle door de ontbijtzaal de avond ervoor. Want je weet wat ze zeggen, een goede voorbereiding is het halve werk. Nog even een koffietje (oké, en nóg een plakje suikerbrood en wat van die heerlijke meloen) op het terras in het zonnetje en toen was het alweer tijd om uit te checken. Na Joop z’n geschiedenisles. Iets met waarom vrouwen beter zijn in sporten, kritiek op 800 miljard voor defensie en genieten van het leven nu het nog kan. Op naar Groningen!

Na een korte rit, een wandeling, wat spelletjes en nog meer koffie was het tijd om aan te treden tegen Donitas. En niet alleen onder bezielende aanmoediging van onze vaste uitwedstrijd-fanbase, maar ook van onze nieuwe vrienden uit Rhoden. Zoals omschreven in het Langewold Bridgejournaal van zondagmorgen 23 maart: “(…) En zo geschiedde dat Joop, Anny en Sjef in de Struikhal van de Groninger studenten terechtkwamen om de dames van SSS 1 naar de overwinning te schreeuwen. Het leek goed te gaan, want de dames gingen voortvarend van start, maar ze struikelden voor de finish door drie ongelukkige netballen op rij. Ondanks het verlies bleef de stemming in het team geweldig. Zie het enthousiasme op het plaatje, en de leuke middag. En SSS dames 1 heeft er drie bridgende supporters bij.”

En met deze mooie woorden sluiten wij dit verslag af en maken wij ons op voor alweer de allerlaatste thuiswedstrijd van dit seizoen. En let op beste mensen, die start vanmiddag al om 13:45 (!) in De Meerwaarde. Bij zijn is meemaken enzo. Tot dan!