Het begin van het einde

Zo dames en heren, dat waren ons de weekjes wel weer! Aangezien we, Simplex SSS Dames 1,  na ons voorjaarsdutje ineens in razend tempo door de laatste wedstrijden heengaan, hebben we besloten om de verslagen maar even te bundelen. Dus laten we terugspoelen naar een paar weken geleden.

Lycurgus

Op 8 maart stond de thuiswedstrijd tegen concurrent Lycurgus op het programma. En dat was niet zomaar een potje. Het was de battle van de lage landen (of nouja eigenlijk zijn het gewoon teams) aka de rode lantaarndragers aka de hekkensluiters aka de limbodansers (want: onder de lijn), oftewel team negen tegen team tien op de ranglijst. Een mooie kans om weer eens een wedstrijdje te winnen, of misschien nog wel belangrijker: om weer wat puntjes te sprokkelen om zo de aansluiting met Flash Nieuwleusen (numero 8) weer te vinden. Een belangrijke wedstrijd dus, en ook de start van de eindsprint van dit seizoen. Er is nog niks verloren, we gaan er keihard voor strijden, BRUUT jonguh!

En hoe bereidden deze kippetjes zich dan voor op zo’n wedstrijdmarathon, vraag je je waarschijnlijk af. Nou het was een hele positieve week kunnen we jullie vertellen. Op woensdag werden de notities en serenades – en taart, want onze Ro was jarig – uit de kast gehaald om elkaar eens even te overladen met lieve woorden en complimentjes. Want we staan in onze eigen kracht! Master je mindset, enzo. Merith trok er zelfs een heel boekwerk voor uit de kast. Deze lading zelf- en teamliefde vormde een goede basis om die zaterdag vol energie op het veld te verschijnen. Met een duidelijke missie: het maximaal aantal punten behalen.

Met twee teamies op de bok en de rest in het hok was het tijd om de koppen bij elkaar te steken en de tactiek te bespreken om de Groningse dames eens aan te pakken. Sir Paul (die ook weer een jaartje ouder is, hieperdepiep!) deed dit keer het woord en werd bijgestaan door de mannelijke krachten Sem en Tygo. Deze toptalenten lieten maar weer eens zien hoe goed ze al kunnen serveren en konden ook al best een potje aanmoedigen. Tijd om dat voorbeeld te volgen. Let’s go!

We kwamen lekker uit de startblokken, en zeker ook onze Julie. Ondanks dat ze deze week op de meest ‘veilige’ positie (zou je denken) uitkwam, kon haar kuit de sterke (libero-)start niet aan en besloot deze bij 10-10 alvast voor ons te gaan klappen. Jessie erin en doorrr. We konden de ballen goed kwijt aan de andere kant en wisten lekker te variëren en daardoor veel te scoren. Dit zorgde voor het eerste puntje in het kippenhok!

Lycurgus was echter ook gebrand om te winnen en kwam evenals met wat kanonnen om te laten zien dat ook zij graag een stukje omhoog willen. Toch een stukje minder overtuigend zonder steun van de blue army. Maarja, blauw is natuurlijk ook geen groen. De tribune kreeg een leuk potje te zien, waarbij we uiteindelijk in een heeeeeele spannende vierde set toch aan het langste eind wisten te trekken. Was dat nodig? Neuh. Maar een beetje spanning is ook wel eens leuk, toch? Vierpuntenbier, WOEHOEEE! Tijd voor drankjes, patatjes, hinken door de hal, de loterij, rolstoelracen door de tunnel en een feeSSStje. Al met al een prima zaterdag!

Maar veel tijd om uit te rusten hadden we niet, want die vrijdag stond de volgende wedstrijd alweer op het programma. Zo aan het einde van de vrijdagmiddag stonden onze busjes alweer klaar om ons te vervoeren naar Geesteren #ransuilherewecome.

Tornado

Omdat Geesteren niet gewend is om vroeg te pieken, besloten we maar eens cappu’s te gaan testen bij de buren: de gezelligheidsdieren van de tennisvereniging. Die overigens ook heerlijke paaseitjes hadden en ondertussen wat spannende wedstrijden om van te genieten. Het duo Sem en Marre deed het fantastisch, al voelden ze die groene vestjes wel een beetje in hun nek hijgen. Wat zei je: bij tennis moet je stil zijn? Uiteindelijk besloot ook de Ransuil de lampen aan te doen en konden we de tennisbaan achter ons laten en het volleybalveld betreden.

Waar we tegen Lycurgus nog heerlijk uit de startblokken kwamen, waren de startblokken in Geesteren ver te zoeken. De dames van Tornado hadden alles goed voor elkaar en startten de wedstrijd meteen met een fikse servicedruk en sterke blokkering, waardoor wij moeite hadden om de bal aan de andere kant op de grond te krijgen. De meegekomen fanbase (lees familie Boerman/Samsom) wapperde als een malle met hun mooie groene Sudosa/SSS-handdoeken om het zooitje wat positieve energie te geven en weer aan de praat te krijgen. Met resultaat; in de derde set lukte het ons lang om bij te blijven en zelfs bijna de set naar ons toe te trekken, maar Geesteren was te sterk en dat betekende geen puntos voor de groenen.

Dan maar door naar de volgende taak, of beter gezegd taart. Onze Julie tikte namelijk in Geesteren de big 3 0 aan. Dat moest gevierd worden! En waar kan dat beter dan in de Ransuil? Tijd voor (heel veel) taart, met foto’s én kaarsjes, cheesecake, brownies, cadeaus, slingers en ballonnen. De oudjes + Iris besloten tot slot Geesteren nog maar eens even een oppepper te geven bij de Kottink (of De Gothic voor de minder oosters-georiënteerden), waar we na twee schalen nacho’s, een bruin fruitschaaltje en heel wat liedjes, gezang en lawaai weer terugkeerden naar ons toch wel betere kippendorpje. Status: twee wedstrijden afgetikt, vier puntjes binnengehaald en weer een stukje ingelopen op Flash. To be continued…

Sudosa Assen vanavond en Donitas morgen

En we denderen door! As we speak zijn we alweer onderweg richting het hoge noorden voor een dubbel speelweekend. Vanavond om 20.00u nemen we het op tegen Sudosa in Assen, waarna we lekker gaan overnachten in een hotelletje in de buurt om morgenochtend het ontbijtbuffet ook te gaan winnen (het gaat al weken nergens anders over), om vervolgens morgen om 13.00u de strijd aan te gaan in Groningen tegen Donitas. Busjes in de startblokken, boxen in de aanslag, eiwit-shakejes klaar en de dry-wash-spray in de tas. Assen here we come! We zien jullie op de stream (of daar?)!

Simplex SSS Dames 1