Met de beste beentjes voor

Beste volgers, na de eerste wedstrijd van 2025 hadden we meteen weer een weekend vrij om daarvan bij te komen. En dat kwam toevallig wel goed uit, want onze Jess had tijdens de wedstrijd tegen Veracles haar teen gekneusd. Niet dat ze daar tijdens die wedstrijd overigens iets van had laten blijken. Maar op maandag gaf de dokter toch het advies om minimaal een weekje rust in te plannen, niet te trainen en dat been, met die teen, zo veel mogelijk omhoog te houden. Gelukkig is Jessie een ster in stilzitten… NOT. Op maandag was ze toch in De Meerwaarde aanwezig en strompelde ze – met haar krukken meer voor de sier dan ter ondersteuning – om het veld om wat ballen te rapen. En dan af en toe toch ook maar even op de bank zitten. En dat kwam mooi uit, want daar zat Heleen ook al bij te komen van wat naalden in de onderbenen. Gezelligheid alom.

Door de rest van het team werd overigens gewoon getraind natuurlijk. Er werd hard gewerkt, soms wat minder hard gewerkt, goede ballen werden gered en domme fouten werden soms gemaakt. En met een mooie Cruijffiaanse tegeltjeswijsheid van coach J gingen we het vrije weekend in: ‘Zorg dat je het je zo makkelijk mogelijk maakt, want moeilijk wordt het toch wel.’ Je snap het pas als je het begrijp, zullen we maar zeggen.

Na een weekendje rust stonden we de maandag erna weer klaar om ons beste beentje voor te zetten. Behalve Jess, die haar nog steeds niet zo’n beste teentje niet voor maar toch echt nog even omhoog moest houden van de dokter. En behalve Iris en Merith, die met hun beste beentjes ziek in bed lagen. En behalve Noa, die met haar beste beentjes op de lange latten stond. Kleine groep dus, maar wel tijd om aan bepaalde punten te schaven. Elk nadeel heb z’n voordeel.

Maar elk voordeel kan ook z’n nadeel hebben moet coach J gedacht hebben, dus werd er een blik aan versterking opengetrokken voor de woensdag-teamplay-training. Lynn, Rachel, Mylène en Lisanne J. kwamen kennismaken met Veller, en ook Iris en Merith waren weer met hun goede beentjes uit bed gestapt. Volle bak dus. Veel partijtjes, hard werken en een bal zo goed, hoog en hard verdedigen dat hij via de eerdergenoemde slurf verdween in het zwarte gat van het ventilatierooster. Spoiler: Narnia bestaat niet. Maar daarover volgende week meer.

Op zaterdag was het weer tijd voor onze bi ba busjes! Juul en Paul stonden klaar met de witte paarden om ons te vervoeren naar het o zo mooie Nieuwleusen. Met bijna heel dames 1 + ongeveer de helft van dames 2 + een klein beetje dames 4 waren we klaar voor een mooi potje. Eenmaal bij de sporthal kwamen er wat herinneringen boven en kwam captain Joke al gauw tot de conclusie dat ze al zo lang in dames 1 speelt dat ze de seizoenen door elkaar begint te halen. Of zou het de leeftijd zijn? Gelukkig kon vedette Mylène zich daar ook erg goed in vinden en stond ze niet alleen.

Maargoed, na wat wijze woorden van Joost was het tijd om punten te pakken. En hoe! De eerste set was meer dan vlammend. Naast haar knallende services wist Lies de aanvallers van heerlijke balletje te bedienen, die op hun beurt lieten zien dat het veld groot genoeg is om een balletje in te pompen. Die eerste set wisten we dan ook met ruime cijfers binnen te slepen #eerstepuntjeindekofferbak.

In de tweede set werd de tegenstander wat meer wakker en lieten ze blijken van plan te zijn het hier niet te bij laten zitten. Gelukkig wisten we koers te houden en ging ook set twee weer mee, hoppakee!

We zouden echter dames 1 niet zijn zonder een dipje (op de bopla of in het veld), en ook hier kwam er even eentje om de hoek kijken. De Nieuwleusenaren begonnen te anticiperen op ons spel en kwamen beter in de wedstrijd. Ze wisten onze blokkering goed genoeg weg te spelen en met harde ballen de derde en de vierde set in eigen huis te houden.

Oké, koppen bij elkaar. Een vijfde set zijn we wel gewend, maar we waren echt niet van plan om de winst daar achter te laten. Gelukkig wisten we op het juiste moment de aanval in te zetten en konden we weer drie punten bij ons puntensaldo optellen. Voldaan? Mwah.. Maar winst is winst en zoals gewoonlijk moest dat gevierd worden bij de Gouden Bogen in Zwolle-noord, ons nieuwe stamcafé (Apeldoorn-zuid, we miss you!) Met voor sommigen als hoogtepunt van de dag de toevoeging van Twister Fries aan de MacCollectie. Lovin’ it.

Anyway, met krachtvoer in de buikjes (en op de stoep – knuffelen is gevaarlijk voor chili chickens) naar huis met uitzicht op de maan en Venus. Klinkt bijna als het einde van een mooi sprookje. Want zo is het dan ook wel weer. En hoewel Narnia blijkbaar niet bestaat, laten we hopen dat we het sprookjesverhaal ook dit weekend door kunnen zetten. Om 16.00 uur nemen we het in onze eigen Meerwaarde op tegen Cofian Emmen ’95 DS 1. Are you ready voor deel 2 van de Kippen versus de Emmers?!