SSS snoept twee puntjes weg van Donitas dames 2
Goeeeedeeenavond, of morgen, of middag! Het is weer tijd voor een sappig verslagje van een sappige wedstrijd. Want dat was het hoor! We duiken met jullie in onze wedstrijdvoorbereiding met aansluitend natuurlijk het bijbehorende resultaat. Let’s go!
Allereerst merkten we vorige week op dat de pre-wedstrijd-routines van de huidige dames 1-teamies toch echt wel een beetje beginnen te verschillen. Waar de één al zo’n drie uur voor aanvangstijd in de Meerwaarde aanwezig is (want beter te vroeg dan te laat), drinkt de ander nog even een heerlijke cappu van Thea weg en zorgen weer anderen ervoor dat het publiek kan smullen van leesvoer op de tribune (als dat niet voor aanvang van onze wedstrijd al wordt opgeruimd door kleine stumpertjes). Enfin, gelukkig lukt het iedereen in ieder geval steeds om op tijd te komen. Op volle kracht, aangevuld met onze Rachie en weer twee enthousiaste mini-van-de-weekjes, gingen we de voorbespreking in. Met dit keer al iets meer woorden van coach J en weer een paar concrete doelen waren we klaar voor een mooi potje. BONGO-BEAST-MODE-ON!
Noa nam dit wel heel letterlijk en besloot haar waterfles nog even te vullen met wat witte poeder via een opgerold A4’tje. Gelukkig doen ze in de eerste divisie (nog) niet aan dopingcontroles. Ondertussen waren onze talenten alvast aan het warmlopen en konden ook wij fully focused beginnen aan de wedstrijd tegen Donitas dames 2.
En we kunnen jullie vertellen, die begon met een waar spektakel. Mini-Novi besloot namelijk vanaf de ACHTERLIJN te serveren. Waar hier en daar een angstige blik door de zaal schoot, besloot onze captain: dit gaan we niet downgraden. Serveren die handel. Hup vanaf die achterlijn. Wat jij wilt. Manifesteren. Kun. Je. Leren. Dus Novi, zonder ook maar één druppelde angstzweet zichtbaar (zo vader, zo dochter), gaf de bal een slinger en kegelde de bal zo over het net. BONGO-BEAST-MODE-ON! Nog een prachtige service van mini-Myrthe erachteraan, die zich door het voorafgaande ook uitgedaagd zag en van een flinke afstand opsloeg, en de game was on.
Maar het zelfvertrouwen dat bij die eerste twee services nog zo aanwezig was geweest, verdween daarna als sneeuw voor de zon. Wij weten ook niet wat het was, en dit was zacht gezegd ook niet bepaald wat we van te voren hadden besproken, maar het begin van de wedstrijd was gewoon niet helemaal je-van-het. Nu weten we dat de dames uit Groningen natuurlijk heel lang de tijd hadden gehad onderweg om een flink strijdplan uit te stippelen, maar hier hadden we het toch zelf echt even beter moeten doen. De eerste twee sets konden alvast in de kofferbak naar Groningen worden gestopt.
Gingen we dit echt laten gebeuren? Nee. Go hard or go home. Alles of niets. Dit bleek te werken, want de ene na de andere bal vloog dit keer aan Groningse binnen de lijnen op de grond. Of aan onze zijde buiten de lijnen. B U I T E N. Je springt toch niet voor je lol als een gekkie over de bal heen als die vervolgens in zou vallen? Oh wacht, dat was nog in de tweede set… Anyway, in die derde en vierde set was het zelfvertrouwen terug en wisten we een steeds leuker potje volleybal voor te schotelen aan ons publiek. Zou die poeder van Noa dan eerst een uurtje moeten inwerken?
In ons geliefde kader van rust, ritme en regelmaat vonden we het wel zo netjes om er maar weer een sappige vijfsetter uit te slepen. Die vijfsetter kwam er dan ook, maar was niet zo sappig als gehoopt. De koek was op. En droog. De winst ging mee met de dames naar Groningen. Die komen we nog wel een keertje weer ophalen. Nu in ieder geval toch nog twee puntjes afgesnoept van onze nummer drie uit de competitie.
Al gauw konden we in CheerSSS bij Thea aanschuiven en genieten van wat heerlijke schalen patat met brokken die we nog tegoed hadden voor het geven van het knalfuifje op 19 oktober. En die patatjes smaakten weer heerlijk. Waar de één na dit voorgerechtje nog even heerlijk ging dineren bij restaurant Champagne (of was het toch Chardonnay?) vond er ook nog een klein seniorenuitje plaats richting de Gribus. Op een rijtje aan de bar, met een koppie thee en een heerlijk toetje #chocolateball
En inmiddels bereiden we ons alweer voor op een nieuw tripje met de touringcar. Terug naar Emmen. Of huh, Klazienaveen. Heel verwarrend om een andere plaatsnaam als sponsor te hebben. Al is Klazienaveen officieel wel gemeente Emmen, dus is het ook wel weer logisch. Ok. Maargoed, morgen nemen we het om 18:00 uur op tegen Tjib Tjab Tjoba. Op naar Drenthe voor de laatste uitwedstrijd van 2024.
