Misschien moeten we de bekerwedstrijd van aankomende donderdag maar verzetten en met z'n allen naar de koopavond in Amersfoort. Onze schoenmaat bleek zaterdag namelijk met wel 5 maten gegroeid.

Pe-ga-sus bleef maar voetfouten zien, kijkende naar onze schoenen. Of moeten wij dan geen nieuwe schoenen kopen, maar zij gewoon een goede bril?

Het was een bijzondere partij, waarin we niet alleen leerden dat onze voeten waren gegroeid, maar ook dat:
- volleybal is pittig
- ketsen doe je thuis
- volleybal is kijken

We werden zo af en toe gewezen op deze goede tips. En dan niet door Bertus, maar door de tegenstander. Ook bleken we niet langer te blokkeren met onze handen, maar met onze voeten. Alhoewel wij nog steeds niet snappen hoe een bal op onze voeten gespeeld kan zijn wanneer ie een paar meter via onze handen buiten het veld ketst. Maar oké.

De tips van Pe-ga-sus hielden ons in ieder geval wel lekker scherp. Ze hielden zich echter tot aan de derde set stil, waardoor we in de tweede doorgang nog geen gebruik konden maken van de tips. Maar dat maakte het wel weer lekker spannend, zo'n 1-1 in sets.

We konden de gehele wedstrijd lekker trainen op aanvalsdekking en slaan via de handen, dus dat was wel weer fijn. Ook kon Cynthia oefenen met blindelings set-ups geven op het midden; Henrieke had namelijk vrij inslaan. Zelfs zij had nog nooit gezien dat een coach zo vaak (en ietwat moedeloos?) zijn middens wisselde. Tip: Volleybal is nou eenmaal pittig.

Het gebruiken van de prikbal gaat ons ook steeds beter af. Onze buitenaanvallers hadden een moeilijke partij door het goede blok van Pe-ga-sus. Maar de prikballen scoorden veelvuldig. Tip 2: volleybal is ook kijken. Na een 22-25 setwinst begonnen we hoopvol aan de vierde set.

Cynthia startte met een mooie serviceserie en we leken allemaal onze servicedruk te hebben gevonden. Tip 3: ik zou moeten zeggen, ketsen doe je thuis, maar die zin weiger ik te geven. Dus de tip wordt: passen is soms nou eenmaal lastig.

Voeeeetfooooout!
We waren halverwege de vierde set bijna vergeten dat we van die grote voeten hadden gekregen, maar gelukkig herinnerde Pe-ga-sus ons daar weer aan. Echt van streek raakten we er niet meer van, want wees nou eerlijk: welke vrouw wil nou geen nieuwe schoenen gaan kopen?

Pe-ga-sus was in ieder geval flink van de leg en bleef roepen in plaats van volleyballen. Wij profiteerden dankbaar en wederom kon Cynthia blindelings het midden aanspelen. Zo wonnen we met een ruim verschil (14-25) en staken we vier punten in onze broekzak. Fijn!

Donderdag spelen we de regiobeker, thuis tegen de grote PegaZus. Dat team staat bovenaan in de derde divisie, maar is er zaterdag achtergekomen hoe een nederlaag voelt. Dus er zijn altijd kansen! Komen jullie ook kijken? We starten om 20.00 in De Meerwaarde!

You win some, you lose some. We hadden het spreekwoord liever niet zo letterlijk genomen, maar helaas. Na de mooie 3-1 overwinning op buurvrouw Renswouw, waren we zaterdag op en top gemotiveerd voor het duel tegen Arvevo 2.

Aan het affiche lag het in ieder geval niet: de nummer 2 tegen de nummer 3 van de ranglijst. Waar wij het vooral moeten hebben van de jeugd, kwamen wij helaas niet in de buurt van de '150 jaar volleybalervaring' aan de andere kant van het net. Henrieke en Cynthia levert bij elkaar al wel ongeveer 40 jaar ervaring op, maar daar heb je dan ook gelijk de twee 'grijze muisjes' van het stel.

Over de wedstrijd hoeven we verder niet heel lang te praten. We speelden echt niet slecht, maar het was ook niet goed genoeg. Maandag was het nog zo makkelijk om continu mensen omver te kegelen.. maar zaterdag bleek het punt scoren een stuk lastiger. Bij een 1-2 achterstand in sets leken we een vijfde set af te gaan dwingen. Een 23-20 voorsprong werd echter klakkeloos uit handen gegeven door domme eigen fouten, waar Arvevo dankbaar van profiteerde. Met 23-25 ging de set, en wedstrijd, alsnog verloren.

Maar, een voordeel is dat Joost nu heeft gezien hoe wij zijn als we verliezen en (quote) 'ik houd wel van wat ik zag'. Niet iedereen ziet ons even graag chagrijnig en teleurgesteld, maar het is fijn om te weten dat onze trainer dat wel waarderen kan vlak na een nederlaag.

Na een korte maar krachtige nabespreking was het tijd om alles van ons af te gooien en ons voor te bereiden op een avondje gezelligheid. De gerechten werden nog eens besproken, filmpjes werden bekeken en ons humeur kwam weer terug door hard mee te zingen onder de douche (lang leve de waterbestendige radio!).

Een klein pre-diner hapje ging er wel in bij de meeste meiden, waarna we onze boodschappen gingen doen en de gerechten gingen voorbereiden. De één deed dat in de keuken van dames 3 speelsters bij gebrek aan een eigen goedgevulde keuken (bedankt Janine), de ander deed dat wel gewoon thuis. Stipt om 7 uur (oké, voor sommigen was het iets minder stipt) verzamelden we bij Cynthia.

In de volgende paar uur leerden we elkaar een stuk beter kennen. Zo houdt niet iedereen van Kinderen voor Kinderen, kan Cynthia het beste huisjes tekenen, werd Henrieke de gekste dingen wijsgemaakt en werden er vooral veel dingen besproken die maar beter binnensteams kunnen blijven. Oja, en we werden weer opgetrommeld voor het Dames 1,2 en 3 weekend 2.0. Leuk, daar hebben we nu al zin in!

Na een pittig weekend bereiden wij ons deze week voor op 2 confrontaties met Pegasus. Zaterdag wacht Pegasus 2 in de competitie in Nijmegen. Enkele dagen later ontvangen wij derdedivisionist Pegasus 1 in de beker. Dat duel start donderdag 24 november om 20.00 uur in de Meerwaarde, tot dan?!