Het echte werk (19-03-2004)
Na al het geneuzel vooraf gaat eindelijk het echte werk beginnen. Zoals bekend speelt heren 1 deze weken tegen het Groningse Lycurgus in het kader van de zogenaamde play-outs (zie speelschema op de homepage). Wie deze best-of-five wint, mag via p/d-wedstrijden proberen in de eredivisie te blijven. De verliezer daalt af naar de eerste divisie. Nu zijn er mensen in SSS-kringen die vinden dat het veel beter zou zijn om het volgend seizoen een treetje lager te proberen. ‘Dat gaan we weer eens wat meer winnen,’ zo luidt de motivatie. U raadt het al, ik ben het hier absoluut niet mee eens.
Natuurlijk is het geen ramp als ‘we’ degraderen. Maar de essentie van serieuze sport is nu eenmaal dat je altijd en overal zo goed mogelijk probeert te presteren. En als je na veel zwoegen en zweten op een hoog niveau bent aangeland, moet je daar willen blijven, of dat nu moeilijk is of niet. Terugtrekken of je gewillig terug laten zakken is laf, onsportief en ook niet bevorderlijk voor de eigen spelvreugde. Want is het nu werkelijk leuk om veel wedstrijden te winnen wanneer je eigenlijk toch niet hogerop wilt?
Wat mij betreft moet SSS altijd het hoogste nastreven. Een club zonder ambitie is een troosteloos geheel en schrompelt op den duur in elkaar tot een kleurloos zooitje zogenaamde gezelligheidsteams. Als we een dynamische levendige club willen blijven, moeten we met volle kracht vooruit en altijd willen winnen. Die benadering levert volgens mij uiteindelijk ook de meeste gezelligheid op.
Ik stel me bijvoorbeeld al erg veel voor van het knallende feest in Sam-Sam wanneer onze mannen Lycurgus hebben verslagen en de p/d-wedstrijden succesvol zijn afgerond. Drinken en dansen en ondertussen wat naouwehoeren over die bloedstollende thuiswedstrijden met volle tribunes. En over al die SSS-ers die ook tijdens de uitwedstrijden paraat waren. En ook over de ongekende vechtlust die telkens maar van ‘ons’ team af straalde.
Rest mij op deze plaats alle SSS-ers (en aanverwante artikelen) op te roepen de ploeg van het supertrio Kunst/Ratterman/ Gerbrands massaal te steunen. Niet omdat het resultaat heilig is, maar omdat het gewoon machtig mooi is bij een spraakmakende club te horen die nooit van opgeven wil weten. Stel dat zich weer een soort ‘wonder van Breda’ voltrekt. Of het meer recentere ‘wonder van Boonstoppels heren 2’. Echt, als je er niet bij bent, heb je eeuwig spijt.
Willem Held
