Negers (18-08-2004)
Oh, was ik maar een neger. Dan kon ik heel goed dansen, heel hard rennen en vreselijk hoog springen. En dan had ik een heel groot ehh.. stel handen met witte palmen. Wuivende witte palmen hoog boven het net. Ik zou zwaaien naar de zielige aanvallers aan de overkant. Mijn oksels op de netband, mijn armen ver in het vijandelijke veld: Ik ga jou blokken jongen. Zeker weten.
Laatst zag ik de nationale volleybalploeg van Cuba in actie en dat deed me dromen als een ventje van 14 in plaats van 41. Ik zat dicht op het veld en met open mond zag ik die grote donkere kerels soepel door dat veld zweven. Tactisch en mentaal was het allemaal niet best, maar die jongens kunnen vliegen. En ik niet.
Ik blijf hopen. De Italiaanse zon had mij deze zomer aardig bijgekleurd en tegen beter weten in dacht ik dat dit mijn souplesse en explosiviteit ten goede zou komen. Maar al tijdens het eerste beste potje sparren op de Koewei bleek het tegenovergestelde. Ik blesseerde mijn rug en loop sindsdien zo krom als een banaan. En iedereen zegt nu hetzelfde tegen me: je wordt ouder jongen. Wat een ontzettend voorspelbare vervelende kutopmerking. Trouwens ooit iemand tegengekomen die jonger wordt?
Goed, we hadden het over de souplesse van de zwarte medemens en het is jammer dat we ze van die soort niet hebben bij SSS. Wij zijn veel te wit, stram en traag. Het is bij ons – ondanks de smaakmakers van Molukse komaf - soms zo saai en kleurloos. Ja, een paar jaar geleden hadden we er eentje, die later bij Dynamo ‘de witte neger’ werd genoemd. Robert Horstink kon en kan springen en slaan als een Cubaan. Maar hij is weggevlogen en tegenwoordig zien we hem alleen nog af en toe op tv.
Terug naar de zwarte negers. We hebben natuurlijk sinds kort wel de beste donkere volleyballer van Nederland aan onze club verbonden. Albert Cristina gaat onze jongens van heren 1 en 2 beter leren bewegen en dat wordt tijd ook. Maar ja, al bij de start van dit seizoen blijkt weer eens dat onze zwarte broeders volstrekt onbetrouwbaar zijn. Bij de eerste training geen spoor van international Albert Cristina. Een onbeduidend toernooitje in Griekenland vond hij belangrijker dan de seizoenstart bij zijn nieuwe club.
Willem Held
