Eerbiedig buigen naar de trainer. (11-11-2006)
Ik ben aan het vervreemden van mijn club. Ben gewoonweg te veel op reis en te weinig in de Oosterboshal om op deze site iets zinnigs te kunnen melden over SSS. Nog maar drie dinsdagavonden heb ik dit seizoen in Sam-Sam mogen doorbrengen. Maar waar ik ook was in de afgelopen maanden, iedere dinsdag dacht ik even aan de gezelligste sportkantine van de wereld.
Uitslagen lees ik via internet, maar dat zegt niet veel over hoe het echt gaat binnen SSS. Dat is scorebordjournalistiek en daar doe ik natuurlijk niet aan. Ik wil weten hoe het werkelijk zit in de boezem van mijn club. En ik heb op dit moment werkelijk geen idee.
Momenteel mag ik het WK voor vrouwen volgen in Japan. Een interessant land, zeker ook wat betreft de sportbeleving. Ik heb hier en daar wat gehoord over de gewoontes binnen het volleybal en daar wil ik mijn clubgenoten in Barneveld nu even over informeren.
- Ruim voor aanvang van de training moeten de jongsten van het team zich melden in de sportzaal om het net op te hangen, de vloer aan te vegen en de ballen op de juiste spanning te brengen.
- Orde en discipline zijn de basis van alles. Nooit komt iemand te laat. Dat is een doodzonde.
- Als de training begint, staat iedereen op een keurig rijtje en wordt via en buiging de trainer begroet. Idem aan het einde van de training, wanneer de trainer eerbiedig wordt bedankt voor zijn wijze lessen.
- Een beetje team traint iedere dag vijf uur. En dus niet één maal per week anderhalf uur.
- Lijfstraffen zijn niet meer zo in, maar toch slaat de trainer af en toe iemand een bal om zijn oren wanneer een leerling zich wel erg hardleers gedraagt.
Ik wil er niet voor pleiten al deze manier van doen onmiddellijk bij SSS in te voeren. Maar volgens mijn kunnen we toch wel iets van die Jappen leren.
Willem Held
