Boeren op de knieën
De kippen hebben de boeren op de knieën gekregen. Renswouw niet meewerken, maar uiteindelijk stapte SSS Heren 2 als winnaar van het veld. De ongeslagen thuisstatus blijft in stand na de 3-2 derbyzege. Op naar de volgende uitdaging: de visboeren.
Dat we gingen winnen, stond al vast. Dat is geen misplaatste arrogantie (of misschien ook wel…), maar zo had Van Roekel - of beter gezegd, Van Orakel - dinsdag al besloten. De vraag was alleen met hoeveel we zouden winnen van de BOEREN!
De derby tussen SSS H2 en Renswouw H1 is nooit saai. De oorlogsvoering begon al voor de teams het veld betraden. Eerst probeerde Renswouw te voorkomen dat Gijs aan de wedstrijd mee kon doen door een file met een John Deere 6320 te veroorzaken. Wij verdenken een Van Roomen van deze actie. Over een Van Roomen gesproken. Die had zich de afgelopen weken bewezen in de eerste klasse en zodoende een plekje in het eerste afgedwongen voor deze eerste. Wat een talent; als die niet het buitenland gaat halen… (veel plezier Paulus!).
Eenmaal op het veld kon de warming-up beginnen. Dat deden we met een aangepaste selectie, omdat sommigen van ons te veel tijd op hun knieën doorbrengen. Is het een middenkwaaltje in Heren 2? Ik snap wel dat Niek zich ‘s avonds vastspeelde in Heren 1 en Gepko eigenlijk spelverdeler wil worden. Maar goed, er wordt hard gewerkt aan het herstel van deze jonge goden. Ze grijpen alle middelen aan, tot aan het likken van teamgenoten aan toe. Wie wil dat nou niet als je hoort wat voor foto’s er van deze Baardagaam bestaan?!
Gelukkig kon Van Roekel nog eenmaal een beroep doen op het geheime wapen uit Renswoude; en anders was er altijd nog de Bulgaarse back-up Buchov.
Om 16.00 uur begon de derby tussen de kippen en de boeren, waarbij Julius Held weer eens in de basis mocht beginnen. Hij had zijn schulden afgelost en Arno vond twee keer spelen best wel zwaar. Blijkbaar vonden zijn knieën dat ook. Of is dit een teken dat hij eigenlijk liever op het midden wil spelen?
Waar we hadden afgesproken vrijuit te spelen en zonder druk de strijd aan te gaan, leek het wel alsof we afgesproken hadden het tegenovergestelde te doen. We stonden nog net niet met knikkende knieën in het veld, maar het was kortgezet: slappe hap. We waren duidelijk te beroerd om op de knieën te gaan en een bal op te rapen. Fout na fout, en Renswouw kreeg de eerste set cadeau. Natuurlijk kwamen we in de slotfase goed terug, maar... uiteraard te laat om de set nog te pakken. Good old Van Roomen zorgde ervoor dat wij als een stel kniesoren van speelhelft wisselden.
We moesten ervoor zorgen dat alle knieën dezelfde kant op gingen wijzen. Na een moeizaam herstart slaagden we erin om ons op gang te helpen. Daar waren wel wat stichtende woorden van Van Roekel voor nodig. Wat heeft onze coach toch veel voor ons over. Zoveel zelfs, dat hij zondags weer op zijn blote knietjes naar zijn goede kennissen in Vught moest voor de biecht.
We kregen het spelletje zowaar onder de knie. De pass was op orde en het moet niet gekker worden, maar Delano speelde zelfs het midden aan. Daarnaast nam de servicedruk volop toe. Nick had de smaak te pakken; hij stond vanachter de servicelijn de ballen er lekker in te heijden heien. De buitenkant scoorde volop en Oosting verdedigde zelfs een aantal ballen. We kregen Renswouw in de tweede en derde set op de knieën. Letterlijk en figuurlijk. (Beterschap Robert!)
In de vierde set zette Hans (nee niet Hansie Brinker, die kwam ‘s avonds pas) wat posities om bij Renswouw, waardoor er een vijfde set moest komen. Na een paar blokjes, wat servicedruk en mooie aanvallen won SSS de vijfde set en de derby: we hadden Renswouw op de knieën gekregen.
De vierde zege in vier thuiswedstrijden betekent dat we weer in het linkerrijtje staan, met slechts vijf punten achterstand op de koploper. Zaterdag gaan we proberen weer een plaats te stijgen als we tegen nummer vijf VVH spelen. O nee, geen druk. Punt voor punt. Set voor set. Rustââââgh.
We gaan zaterdag proberen punten te pikken bij de visboeren in Harderwijk. Eens kijken of we het Jens Toornstra Syndroom onder de knie hebben. (Ik weet wel op wie ik mijn geld inzet!) Ter voorbereiding zullen we de video analyseren. Uiteraard niet van onze wedstrijd (kom op, daar gaan we geen tijd aan verspillen), maar van de wereldtitel van Xander van Mazijk. Let vooral op de buiging en de stabiliteit van zijn linkerknie bij de winnende strike. Schitterend.
