Heren 2 laat tegenstander bot vangen
SSS Heren 2 is boven zichzelf uitgestegen, cirkelde boven zijn prooi en verslond met de macht van een adelaar opnieuw zijn tegenstander. De koploper van de tweede divisie B nam met zijn de klauwen zijn buit in ontvangst en zorgde ervoor dat de tegenstander slechts bot kon vangen.
Er stond een mooie thuiswedstrijd op het programma voor SSS Heren 2. De Barnevelders verheugden zich op dit duel, ook al wisten ze dat het een zware wedstrijd zou worden. Het was immers een geduchte tegenstander, maar toch was de selectie ervan overtuigd dit varkentje te kunnen wassen.
De coach had iedereen in aanloop naar het treffen nog verteld dat zo’n wedstrijd niet alleen voor de gezelligheid is, maar dat het ook gaat om verbeteren en succesvol zijn. Dat kon KJ wel aan zijn team toevertrouwen. Waar nog wel werk aan de winkel is voor dit team, is om uniform gekleed door het leven te gaan. We hebben allemaal een groen hart, maar het is in de kledingkast - en op onze borden - soms nog wel even zoeken naar wat groens.
Een ander verbeterpunt is om op tijd te komen. Een boetepot is een maatregel uit het vorige decennium of als je gelooft in het principe van straffen en belonen. Wij vinden het rib uit ons lijf en vertrouwen erop dat iedereen zijn stinkende best doet op tijd te komen. Daarnaast vertrouwen wij al genoeg geld toe aan onze penningmeester.
We snappen ook wel dat niet iedereen zich aan de aanvangstijd hield. Bij de laatste wedstrijd was half acht immers ook geen half acht. Voor de prestatie blijkt het dit seizoen weinig uit te maken. Dus toen iedereen goed en wel binnen was, ging men direct volle bak aan de slag om de tegenstander te verslinden. Zoals wel vaker de laatste weken had Heren 2 er weinig tijd voor nodig wat voor vlees men in de kuip had; de eerste set was in een mum van tijd voorbij en ging glansrijk naar de Barneveld. Onze jonge hond Sil leverde de grootste bijdrage in deze set.
De oplettende kijker moet nu denken: Sil speelde toch helemaal niet in de eerste set?! Dan heeft u waarschijnlijk een andere wedstrijd voor ogen. Wij hebben het over onze thuiswedstrijd in De Hebberd, waar SSS Heren 2 de uitdaging van onbeperkt spareribs aan ging. Sil ging direct vol in de aanval en leidde na de eerste ronde met Gepko in zijn kielzog. Frank had een paar verkeerde keuzes gemaakt, maar zou zich later op de avond als een dieseltje terugvechten.
Aan de overkant van de tafel ging de topfavoriet ook goed van start, al wilde hij niet zozeer over zijn prestaties opscheppen dan wel grote hompen vlees opscheppen. Zijn naam: Nick Hebing. De mannen van ‘de generatie Bram Wildekamp’ - sommigen van ons zijn inmiddels zo oud en burgerlijk dat we over een generatie mogen spreken - kunnen zich er wel iets bij voorstellen als we stellen dat de eetlust van onze diagonaal groter is dan deze legendarische middenman met blokjes in het achterveld. Als iemand na twee McDonald’s-menu’s twintig minuten later uitkijkt naar een nieuwe McDonalds’s langs de snelweg; dan zegt dat genoeg.
SSS Heren 2 denderde door en had ook de tweede set in een hoog tempo binnengehaald. De blokken vlees werden uit de schalen gegrepen met de grote blote mannenklauwen. Dat was overigens niet het geval bij onze staf, die hierboven bleef staan. KJ genoot rustig van de spareribs, al kan zijn niet-gulzige eettempo ook te maken hebben met het feit dat de penningmeester in aanloop naar het treffen over een potentiële afscheidspremie sprak. Daarnaast was er ene Christien Timorason - let op de klemtoon als u dit in uw hoofd uitspreekt - die tot de patatgeneratie behoort en als een manager ervoor zorgde dat er ook genoeg gefrituurde aardappels op tafel verschenen.
Het is in een wedstrijd vooral zaak om in de derde set niet te verzwakken. De tussenstand zag er gunstig uit; al bleken sommigen wel aan het rekenen hoeveel botjes er nog te vangen waren. Zoals gezegd was Frank net op stoom geraakt en hij sloeg zijn slag om de koppositie van Sil over te nemen. Die koppositie bleek van korte duur te zijn, aangezien Wilco ergens uit het struikgewas nog een half botje toverde en tijdelijk de leiding nam. Dat was dan wel een koppositie waarbij de ontelbare stapel van Nick even buiten beschouwing werd gelaten.
Tijdens een wedstrijd is het de taak van de coach om de ploeg scherp te houden. Om de intrinsieke motivatie van de spelers aan te behoren. Vanuit de zelfdeterminatietheorie is het vooral belangrijk voor een coach om ervoor te zorgen dat de drie essentiële psychologische basisbehoeftes vervuld kunnen worden: autonomie, betrokkenheid en competentie (ABC). Wanneer deze behoeften vervuld zijn, zijn spelers kwalitatief goed gemotiveerd, voelen ze zich goed in hun vel en presteren ze beter.
In dat geval was zo’n donderdagavondwedstrijd een goede gelegenheid om de spelers in deze behoeften te voorzien: een ieder voelde vanuit de coach het vertrouwen om zelf te bepalen hoe competent een ieder was om de prooi te verslinden. Daarnaast spraken we bemoedigende en bewonderenswaardige woorden uit naar elkaar. KJ testte ons af en toe door het gespreksonderwerp te veranderen, maar de spelers bleven goed geconcentreerd en slaagden erin na drie gewonnen sets ook de vierde set nog gefocust te ontvangen.
In deze vierde set sloeg bij een aantal spelers de vermoeidheid toe; desondanks werden er geen kruimels achtergelaten en kon SSS Heren 2 concluderen de punten in eigen huis te hebben gehouden. Het was nog wel even achterhalen wie de topscorer van de avond was. In het team zit een aantal spelers die sowieso goed zijn in hun botten kunnen tellen. Enigszins verrassend, maar zeer overtuigend was Sil op maar liefst veertig ribben geëindigd. Daarmee wist hij op de bovenste trede naast Nick plaats te nemen.
Terwijl Sil echter vol trots in de trein samen met Arno een gezellig ritje richting het Westen van het land nam, was een deel van het team nog aan het naborrelen en werd het verlossende bot nog gevonden: Nick bleek toch de winnaar van de avond te zijn. Al was het team natuurlijk de morele winnaar. Daar blijkt overigens een goede verklaring voor te zijn: Nick is geboren in 1999 en sinds dat jaar staan spareribs ook op het programma bij De Hebberd. Da’s logisch.
Werd er dan helemaal niet gevolleybald? Jazeker wel, maar de schrijver dezes werd door zijn muze geïnspireerd voor een variatie in de verslaglegging. Om dan toch nog even bij de feiten te blijven: Aetos kwam, zag en verloor. SSS Heren 2 domineerde in de eerste twee sets, struikelde even in de derde set maar richtte zich op na het eerste setverlies in eigen huis om de ongeslagen thuisstatus te behouden.
SSS Heren 2 sluit na september en oktober ook november af als koploper, al moet er nog wel een wedstrijd gespeeld worden op slotdag van de voorlaatste maand van het jaar. Er staat een wedstrijd tegen andermaal een ploeg met een Griekse naam - Scylla - op het programma. Komt dat zien: 30 november, 18.30 uur in Wageningen.
