‘Ongelooflijk, wat een fantastische prestatie’
Wat een wedstrijd! De klasse spatte ervanaf. Het was één van de spannendste vijfsetters die ik ooit heb gezien. Er werd gestreden om de eindzege alsof het een gouden olympische medaille betrof. De eerste en derde set werden gewonnen, maar de tegenstander kwam langszij. Ook al was men ver van huis, de beslissende vijfde set werd met twee punten verschil gewonnen.
‘Ongelooflijk, wat een fantastische prestatie’, klonk het in de miljoenen Nederlandse huiskamers. De schrijver dezes keek op zondag nog eens even terug hoe de Nederlandse volleybalmannen in 1996 in het Amerikaanse Atlanta olympisch kampioen werden. Een harde klap van de grote Ron Zwerver was te machtig voor de Italianen: met 17-15 in de vijfde set was olympisch goud een feit.
De hand van Zwerver heeft ook SSS 2 bereikt, al deed de betreffende Barneveldse pupil zaterdag vooral de achternaam van Neerlands beste volleyballer allertijden eer aan.
De Barnevelders moesten ver van huis spelen. Waar de reis naar Ootmarsum vorig seizoen een peulenschil was geweest, was de trip naar Set-Up’65 de langste autorit van dit seizoen. Bram had fijne muziek meegenomen en daar lieten we Ootmarsum van meegenieten, Arno had contacten om ons op de hoogte te houden van de strijd tussen Nijkerkse en Barneveldse volleyballers, en Albert-Jan verzorgde het hoogstaande leesvoer met plaatjes van vierkantjes, cirkels en driehoeken.
Remco wist duidelijk het beste de weg – gelukkig maar, want hij was de man die ons ook in het veld de weg moest wijzen. Martin maakte goed gebruik van de navigatie. En Mark probeerde ons te doen geloven dat hij een andere afslag had genomen om wat van de Twentse omgeving te bekijken. Eenmaal in De Schalm aangekomen werden even wat herinneringen opgehaald. Gelukkig had Bram nu wel zijn spullen meegenomen.
We hadden echter geen zin om anderhalf uur heen en anderhalf uur terug te moeten rijden voor een snelle 0-4 overwinning. Dus maakten we zelf lekker veel fouten om er een spannende pot van te maken. Zo had Mark tenminste ook wat te zeuren. Anders zou hij maar de hele wedstrijd rustig op zijn stoeltje kunnen zitten. Dat is ook niks voor hem na zo’n lange autorit.
Zo gezegd, zo gedaan. Set-Up'65 serveerde veel fouten. Dus we deden hen maar na. Na de nodige fouten lieten we aan het einde van de eerste set wel zien goed te kunnen volleyballen en plaatsten we even een serie om de set te pakken. In de tweede set ging er iets te veel fout aan onze kant. Arno knalde wel erg opzichtig enkele ballen buiten de lijnen door als een Zuid-Afrikaanse vliegende pinguïn door het veld te duiken. De andere SSS'ers deelden mee in de malaise, waardoor een ploeg ‘die helemaal niets kan’ zo maar een setje van ons wist af te snoepen.
Tot onze verbazing stonden we in de derde set opeens met zes spelers in het veld: Martin Berger deed opeens mee. We wisten dat hij mee was naar Ootmarsum. Hij had immers voor het vervoer gezorgd, maar na de lange autorit waren we hem even kwijt. Hij was voor het laatst gesignaleerd op een stapel matten in de berging. Daar was hij met zijn voorbereiding begonnen, aangezien de aanvang van onze wedstrijd enige vertraging had opgelopen. Martin bleek in de berging te hebben rondgezworven om het materiaal te bestuderen. We waren allemaal blij verrast dat Martin zijn kennis en kunde in de derde set in ons voordeel gebruikte. In een lange serviceserie gebruikte hij tot vier keer toe de bovenste netband uiterst succesvol. Even later was de voorsprong weer verdwenen, net als materiaalman Martin. Gelukkig was daar Rinaldo om ons alsnog naar setwinst te slaan. Zelfs een boomlange middenaanvaller kon een ontketende Rinaldo niet afstoppen.
We hadden toen twee keuzes. Of doordrukken en met een nietszeggende 1-3 overwinning huiswaarts keren. Of onze status van ploeg met de langste adem waarmaken, door Set-Up’65 even een woestijn in de ogen te strooien, onze lange terugrit naar Barneveld nog even uit te stellen en opnieuw een vijfsetter te winnen. Iedereen had blijkbaar zoveel zin in de vijfde set dat we de vierde set maar gewoon hebben overgeslagen. We heugen ons alleen nog dat Frank werd gewisseld, terwijl hij alleen maar de SSS-cultuur uitdroeg: als een midden passt, krijgt hij de bal terug. Mark nam verder voor het eerst dit seizoen op een stoel plaats, en kon zich zodoende even opladen voor de vijfde set.
Die vijfde set begonnen we weer gewoon met zes spelers in het veld. Martin wilde op zich wel weer meedoen en bleek door de Grote Zwerver geïnspireerd te zijn. Als een duveltje uit een doosje bleek hij aanvallend én serverend weer van waarde te zijn. In een mum van tijd galmde ‘Berger in Oranje’ door De Schalm, waarop Martin zijn toezingers met een handgebaar hartelijk bedankte. Zoals gezegd gingen we de vijfde set natuurlijk gewoon weer winnen. Knor hobbelde vrolijk door het achterveld, Remco had van Gepko afgekeken hoe een set-up achterover gegeven moet worden en AJ sloeg quasi-nonchalant het winnende punt binnen.
Wat een feest was het in de kleedkamer. We liepen z’n allen in de polonaise; Mark met zijn ingecalculeerde gele kaart voorop. Hij had immers een brief ontvangen waarin stond dat hij de vorige wedstrijd rood had gekregen. Aangezien hij toen geen rood maar geel kreeg, pakte hij nu maar geel om administratieve rondslomp bij de Nevobo te minimaliseren.
De sfeer zat er goed in en serieuze zaken passeerden in Ootmarsum. Maar wat besproken is in Ootmarsum, blijft in Ootmarsum. Daarna vulden we nog even onze holten bij de McDonalds – waar het hek gelukkig nog open was. Daar kregen A & A ruzie over wiens nummer de Twentse deerne met de lekkere broodjes precies vroeg. Misschien dat het iemand naar zijn hoofd was gestegen, omdat hij ‘onmisbaar’ werd genoemd of omdat hij aan het nummer ‘Ice Ice Baby’ dacht toen hij een (vanille?) milkshake bestelde. Daar kunnen we op 28 februari meer duidelijkheid over krijgen als we weer naar het oosten afreizen voor een wedstrijdje in Vriezeveen. Dan moeten we na opnieuw een gewonnen vijfsetter maar weer even een bezoekje brengen aan de grote M.
Aanstaande zaterdag komen de Tukkers deze kant op. Laten we Vrivo dan maar met een snelle 4-0 naar huis sturen. Het is te hopen dat de mysterische griepgolf die deze week gaat opduiken bij SSS Heren 2 dan weer is gaan liggen. Gelukkig is de basis al bekend en kan de mentale voorbereiding beginnen. Onze eigen zwervende international is er dan ook weer bij. U ook? Om 16.00 uur in De Meerwaarde.
