Vol-ley-bal: de bal mag niet stuiteren
De essentie van het spelletje volleybal is dat de bal niet mag stuiteren. En zo geschiedde het. De mannen van SSS Heren 2 boekten een zeer schone overwinning. Er werd niet met 3-2 gewonnen, niet met 3-1, maar gewoon met 4-0 van nummer twee Energo Flip/Schoonmaak. Een mooie clean sheet en in de opgeschoonde ranglijst staan de frisse mannen van Heren 2 zomaar op de derde plaats en lonkt er zelfs een nette tweede plek met de winterstop in zicht.
De voorbespreking op de wedstrijd tegen Energo Flip/Schoonmaak was uitmuntend: we weten niets van ze. Ze zijn lang. Maar we weten niets van ze. Ze hebben een sterk midden. Maar we weten niets van ze. Ze staan tweede. Maar we weten niets van ze. Het niveau van de voorbespreking steeg zelfs tot ongekende hoogte toen het whiteboard erbij werd gehaald. De servicestrategie (iets met 1, 3 en 3 vingers) werd nog even doorgenomen en toen kwam de climax.
Volgens De Dikke Van Dale is vol-ley-bal: een balspel tussen twee ploegen van zes spelers die ieder aan een zijde van een net zijn opgesteld. Wij eisen een aanpassing, want de essentie van vol-ley-bal is volgens De Volslanke Van Roekel: de bal mag niet stuiteren.
En zo geschiedde het...
Het kon niet anders of het moest een mooie wedstrijd worden. We mochten dan wel twee weken lang wat aangeklooid hebben op de trainingen, een mooie pot Champions League gezien hebben en denken dat we net zo goed (lees: beter) zijn dan NOLIKO. We mochten dan wel in aanloop naar de wedstrijd slecht tot matig getraind hebben. De inspeelmuziek mocht dan wel een keer niet al te best zijn. En het inslaan was – om het eufemistisch te stellen – kwalitatief uitermate teleurstellend. Het maakte allemaal niet uit: de bal mag niet stuiteren.
Oké, we kenden even een valse start. De bal stuiterde een paar keer, maar daarna was de Barneveldse kip los alsof hij net te horen heeft gekregen dat hij geen vogelgriep heeft. Iedereen voerde zijn serviceopdracht uit die hij had meegekregen in de voorbespreking (en Albert Jan deed af en toe ook wat leuks).
Drie sets lang moest Energo achter ons aan hobbelen. Ze bleven in de buurt, maar het initiatief lag bij ons. Remco verdeelde het spelletje alsof hij volgende week misschien wel een etentje heeft van de grootouders van zijn vriendin en niet bij de wedstrijd zou kunnen zijn. AJ gedroeg zich als Atananantanajsaiajanajievic (die van Perugia): soms geniaal, soms wat – om het eufemistisch te stellen - minder geniaal. Op Rinaldo konden we ook bouwen als er een driemansblok tegenover hem stond. En de pass was op en top, waardoor ook het midden erbij betrokken kon worden. Alwin had twee cola gedronken voor de wedstrijd om vervolgens de rol van Prins Prik op zich te nemen. Met als gevolg: Remco z'n dag was goed, omdat Alwin z'n dag goed was.
De kracht van onze overwinning lag echter vooral bij onze blokkering en verdediging: de bal mag niet stuiteren. Tenminste, niet aan onze kant. Alle lange rally's werden door ons gewonnen. De ene keer, omdat Arno als een Zuid-Afrikaanse vliegende pinguïn a.k.a. Happy Feet al breakdansend een mislukte middenaanval toch in de rally wist te houden. De andere keer, omdat Remco 'De Burcht' Voshol onpasseerbaar was aan het net. We wisten dat het niet meer fout kon gaan, toen zelfs Martin Berger al zwervend door het achterveld ballen van de grond wist te halen: de bal mag niet stuiteren. Heeft die Van Roekel het toch goed gezien hoe je de poppetjes moet neerzetten...
Drie sets lang was het spannend, maar keer op keer trok SSS aan het langste eind. We winnen met z'n allen en dus wilde Mark de bank in het veld zetten. De verdediging bleef uitmuntend, maar hoe kan een bal ooit op de grond vallen bij ons als Niels 'The Hulk' Edskes de helft van het veld uitdekt. Hij benaderde de ballen alsof ze eitjes waren. Frank liet blokkerend zien zijn achternaam met trots te kunnen dragen. En Bram? Die zag soms nog iets te veel roze wolken.
Toch dreigde Energo Flip/Schoonmaak ons een poets te bakken, waardoor onze eerste clean sheet van het seizoen bijna in het water viel. Gelukkig hadden wij Martin Berger die de voorbespreking van Van Roekel nog goed had onthouden en daarbij extra aandacht had besteed aan de servicestrategie: nummertje drie, risicovol serveren. En zo geschiedde het: nummer zeven van de tegenpartij dacht een bal twintig centimeter boven de grond wel bovenhands te kunnen passen, maar dat bleek hij zelfs niet te kunnen op een service die twintig centimeter boven zijn hoofd lag. Het publiek mocht weer genieten van de exotische dansjes van onze eilandenopzichter: de eerste 4-0 was en is een feit.
Onze Appie en onze Fransie moesten zich daarna melden bij de vader van onze Maxi-Cosi (u kent hem misschien beter als Albert Cristina). You'll never walk alone en dus moedigden hen aan tegen Hugo & co. Het bier vloeide rijkelijk – al nam onze vlagger dat iets te letterlijk – en de gesmeerde keeltjes zorgden voor de nodige aanmoedigen. Heren 1 won weer eens een keertje, maar hoe kan het ook anders: zonder Heren 2 geen Super Saturday. Of lag het aan die belchinees... Van Roekel zal het waarschijnlijk niet weten, want die was nog steeds bezig om een vraag te stellen aan de scheidsrechters. Al gaan er geruchten dat hij de scheidsrechters probeerde om te kopen hem alsnog een gele kaart te geven. Hmm, komt die belchinees toch weer in beeld...
Enfin. In De Gelderlander sprak de coach van Energo Flip/Schoonmaak van een Zwarte Zaterdag. Die hebben genoeg huiswerk te doen om de nederlaag weg te poetsen. Wij sluiten het kalenderjaar 2014 graag af met andermaal een Groene Zaterdag. Wij hopen dat u (mysterieuze blondine of niet) er aanstaande zaterdag ook weer bij bent om die gelen uit Apeldoorn in te laten zien wat de essentie van volleybal is: de bal mag niet stuiteren. Niet aan onze kant. Niet in onze hal.
