Huup huup, Barbatruc
Een nieuw jaar betekent normaal gesproken niet een nieuw team. In ons geval betekende dat wel enkele nieuwe spelers. De barba-kinderen van SSS 2 gingen namelijk met extra barbapapa's op reis naar Nijmegen. Met al hun ervaring en wijsheid wisten zij wel hoe je moet barbatrucen. En dat weet VoCASA 2 inmiddels ook. Voor de zesde keer dit seizoen speelden wij een vijfsetter, en evenzovaak pakte de Barbatruc goed uit: 2-3 winst.
Stel je hebt vervanging nodig. Wie vraag je dan mee? Barba-kinderen. Talenten. Maar goed, verjaardagen zijn ook belangrijk. Wie vraag je dan mee? Barbapapa's. Ervaring. Dat komt altijd goed van pas. Wie nog meer? Jezelf. Nadat je tussentijdse rapport is goedgekeurd door onze Vanilla Ice.
Dus reisden wij zaterdag met drie volle auto's af naar Nijmegen. Toen we aankwamen in de hal, stond VoCASA even verbaasd te kijken. Huup huup, Barbatruc. Onze twee jongste Barba-kinderen bleven de hele wedstrijd aan de kant, terwijl voor het eerst dit seizoen twee koppies met enkele grijze haren boven de groene shirtjes verschenen. En dan doelen we niet op onder andere Remco die de respectabele leeftijd van 28 jaar bereikt heeft zaterdag en normaal gesproken de oudste van het team is. Maar als je van grijze haren zo goed gaat spelen, moeten we misschien met het hele team maar eens een Barbatruc toepassen.
Waarom bleven de twee jonkies langs de kant? Na de veelbesproken nederlaag tegen Dynamo hebben wij het jaar afgesloten met een prima training en zijn we het jaar gestart met iets mindere trainingen. Jonge honden als wij zijn, kunnen wij geen moment stilzitten (een enkele uitzondering daargelaten). Misschien dat Alwin inmiddels beseft dat een voetbalcarrière er echt niet in zit voor hem. En Martin – u zou het niet verwachten als u onze wedstrijdverslagen vaker leest – heeft last van overbelasting. De schrijver dezes is daar deels verantwoordelijk voor; hij duldde geen half werk in de vakantie, met als resultaat twee toernooizeges. Vervelend voor ons - maar gelukkig hadden wij geweldige vervanging – maar extra vervelend voor Martin: hij had zowaar zin in een potje volleybal.
Wie waren dan de barbapapa's die ons versterkten? Allereerst, Harald en dat heeft VoCASA geweten ook. Met een verhoogde gemiddelde leeftijd en bloeddruk startten wij uitstekend aan de wedstrijd in Nijmegen. Mede dankzij Gepko, die zowaar enkele ballen binnensloeg (wat vrij uniek zou zijn gezien de rest van de wedstrijd). Hij leek er weinig last van te hebben dat hij het zonder zijn vaste inspeelmaatje moest stellen. Frank en Rinaldo hadden hem geweldig opgevangen.
De glansrol was echter voor Harald weggelegd, die in al zijn wijsheid wel raad wist met de set-ups van onze jarige job. De jonkies van VoCASA verdedigden veel, maar hadden grootse moeite met de aanval van onze barba-nestor. VoCASA was nooit ver weg, maar wij waren een brug te ver dankzij onze Van der Sloot: 23-25.
De kantwissel deed Remco duidelijk goed, want hij had nu vol zicht op zijn muze en met nieuwe inspiratie serveerde hij ons direct naar een 5-0 voorsprong. Daarna nam de foutenlast toe en lieten we VoCASA in het spel komen. De paarse brigade kwam zelfs op een 23-20 voorsprong. Huup huup, Barbatruc: een 25-27 setwinst. Bram – die terecht applaus kreeg na afloop – zorgde zoals altijd voor een killblock op het moment dat het moet (en zorgde ervoor dat de scheidsrechter een netfout niet zou zien, zoals hij later nog een keer zou herhalen). En alle ballen op onze Barbapapa, die voor de tweede set op rij het winnende punt binnen sloeg.
De derde set liep van een leien dakje en het leek erop dat we zonder problemen de overwinning zouden binnenslepen. VoCASA bleef echter knokken, terwijl wij minder gingen doen. De afstemming tussen het midden en Frank was er niet; we hebben die jongen ook al zo vaak moeten missen wegens etentjes. Al hadden de middens waarschijnlijk ook te veel cola gedronken voor de wedstrijd.
Mark had echter plannen voor een nieuwe 'huup huup, Barbatruc'. Na bijna twee jaar maakte hij zijn rentree voor SSS. Even voor de pass erin – dachten wij – maar Mark had zelf andere gedachten. Andere dromen. Zijn schoenveters raakten de grond nog, maar Mark dacht zelf tot grote hoogte te zijn gestegen. Toen de bal de vierde netmaas van onderen raakte, werd duidelijk dat de Barbatruc iets meer tijd nodig had.
Geen man overboord, slechts een verloren set. Het werd echter al snel duidelijk dat daar nog een verloren set bij zou komen. Wat we ook probeerden, de Barbatrucs waren even uitgewerkt. Hoewel bij de meesten een aanloop wel zin heeft, dacht Albert Jan daar anders over. De middens waren in een prikspiraal geraakt en Rinaldo kwam niet uit de bouwput (credits voor Van Roekel). Harald werd bedankt voor zijn diensten, maar Van Roekel was een 'lafaard' (zo riep een zwerver vanaf de kant. We probeerden nog wel in de slotfase een nieuwe Barbatruc, maar deze bleef zonder succes.
Als herboren barbapapa's stonden we aan de start van de vijfde set. Hoewel we rijp waren voor de slacht, lieten we VoCASA 2 zien hoe je een vijfde set moet aanpakken. Gepko kon opeens weer aanvallen. Hoewel bij Bram het licht al halverwege de derde set was uitgegaan en inmiddels in het donker tastte, moest hij blijven staan. Vanilla Ice zat immers al heerlijk relaxed met zijn schoentjes uit langs de kant. We lieten VoCASA 2 nog even terugkomen, maar eerst maakte Rinaldo het even heel donker aan Nijmeegse zijde. Vervolgens lieten Wagtmans en Van Roekel de scheidsrechters en VoCASA in het donker: netfout niet gezien en huup huup Barbatruc, Van Roekel scoort het winnende punt (13-15).
Nadat Mark even was verteld dat hij wat meer positief moest coachen, wij Harald bedankt hadden en voor Bram applaudisseerden, konden wij barbapapa's na afloop heerlijk ons buikje rond eten dankzij de bakkunsten van Remco.
Wilt u zien in welke vorm de barbapapa's zaterdag aantreden? Kom dan kijken in Sportcentrum De Meerwaarde, waar wij om 16.00 uur tegen koploper Renswouw spelen. Barbatruct u dan moet ons mee?!
