Niet onze hal
Een goed begin is het halve werk. Althans, zo luidt het gezegde. Bij ons is voor de tweede week op rij gebleken dat een goed begin misschien wel het halve werk is, maar dat wij het werk vervolgens niet afmaken. Wij zijn meer van het l*llen en minder van het poetsen. En dat zorgde ervoor dat wij voor het eerst dit seizoen geen punten behaalden. Elk nadeel heb zijn voordeel: we hebben bijna een volle bingokaart.
Zaterdag kwam Heren 2 slechts luttele kilometers van de Duitse grens verwijderd in Vriezenveen aan na een waaieretappe. Snelheidsduivel Boessenkool hoopte misschien wel dat Mark het principe zou toepassen ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’; helaas ging dat niet voor onze chauffeur op.
Gelukkig hoefden we ons niet te vervelen in De Stamper en konden we genieten van de schoonheid van een hoogstaande waterpolowedstrijd. Na enkele minuten druppelde ook de rest van de selectie in groepjes binnen. Van Roekel was bij het vorige bezoek aan het oosten des lands een toeristische route ontnomen; dat zou hem geen tweede keer gebeuren. Nadat ook Harald het Vriezenveense schoon had bereikt, konden we de kleedkamer opzoeken.
We wisten dat het een zware wedstrijd zou worden. Thuis hadden we immers de grootste moeite met de uit de kluiten gewassen Vriezenveners. Toen slaagden we erin een 1-2 achterstand en een matchpoint tegen te overleven en met 3-2 te zegevieren. Niet in de laatste plaats dankzij Bram Wagtmans; hij bleek zijn piekmomenten echter al opgemaakt te hebben in aanloop naar de return.
Desondanks begonnen we vol goede moed aan de wedstrijd. Mark had het strijdplan duidelijk verteld en uitgetekend. Er was (door de meesten) een stuk beter getraind dan in de afgelopen weken. En we waren er klaar voor om de nederlaag tegen Set-Up’65 van ons af te zetten en te getuigen dat het een misstap was (en dat we het konden afschuiven op de donderdagavond; wij zijn immers geen Heren 3).
Zo gezegd, zo gedaan; met de nodige overtuiging begonnen we aan de wedstrijd en wisten we het ene na het andere punt op de paarse vloer te krijgen. Het ene moment sta je met 2-7 voor, het andere moment heb je opeens de eerste en tweede set verloren… Wat er daartussen is gebeurd, weten we niet meer. Ik probeerde het nog bij Remco te achterhalen, maar die bleek een andere wedstrijd gezien te hebben.
We zagen er gelukkig de uitdaging van in; een 2-0 achterstand hadden we dit seizoen nog niet omgebogen in een 2-3 zege. We leken in ieder geval de eerste stap naar een vijfsetter te maken, mede dankzij een herboren Martin Berger. Een avondje naar het casino doet de één blijkbaar meer goeds dan de ander.
We hadden alleen niet gerekend op Fransie. En dan hebben we het niet over onze Fransie die prima inviel, maar hun Fransie heeft na afloop ongetwijfeld de rest van de avond gratis bier gekregen. Bij 19-24 kwam de Vriezenveense Fransie in het veld om ons hoorndol te serveren. Van Roekel probeerde hem nog uit zijn concentratie te halen door even met de tegenstander en scheidsrechter te babbelen. Dat leverde hem zijn tweede gele kaart van de wedstrijd op (de eerste kreeg hij voor het niet tijdig inleveren van het opstellingsbrief voor aanvang van de set…). Helaas was Fransie niet van zijn stuk te brengen en ging de set met 26-24 naar Vrivo.
In de vierde set probeerden we nog wel net als in onze andere spaarzame nederlagen van dit seizoen een punt eruit te slepen. We bedachten ons gelukkig op tijd: een 4-0 nederlaag hadden we nog niet op onze bingokaart, dus zorgden we ervoor dat we die kunnen afstrepen. Overigens gaan we niet voor een volle kaart dit seizoen; de 2-3 nederlaag laten we graag onafgestreept.
Het resultaat viel dus tegen – net als de eerste twee sets – maar het spel van de derde en vierde set bieden hoop voor de toekomst. Vanaf nu kan het alleen maar beter. (Zo, die clichéteksten hebben we ook weer gehad…) En waar kan het dan eindigen? Voor sommigen misschien wel in Oranje.
De Stamper bleek dus niet onze hal te zijn. Laten we dan maar weer eens zien waarom De Meerwaarde dat wel is. We krijgen nog maar twee kansen dit seizoen om dat te tonen. Op de laatste speelronde op 18 april, maar eerst nog aanstaande zaterdag (7 maart) om 16.00 uur tegen Pegasus.
