Nummer zeven
Afgelopen zaterdag was het genieten geblazen in Beers. Helaas slechts ten dele voor ons. Wij liepen tegen onze zevende nederlaag van het seizoen aan tegen Energo/Flip Schoonmaak. Na de regen komt er zonneschijn aan de zevende hemel, maar pas op dat je niet verblind wordt door het witte licht.
Verzamelplaats: De Meerwaarde. Vertrektijd: 17.00 uur. Bestemming: Beers. Gepko had er duidelijk zin in en was extra vroeg in Barneveld te vinden, maar even later ook weer net zo mysterieus verdwenen. Naar verluidt voor een pr(iv)e-warming-up. Hij zat echter net als het merendeel van het team gewoon op tijd in de auto om de trip naar Brabant af te leggen. Dat kan niet gezegd worden van onze diva Vanilla Ice, die blijkbaar nog niet zo goed in klokkijken is en uiteindelijk vijf minuten te laat op z’n dooie gemak met een parapluutje aan kwam slenteren. Regen is immers erg nat. Net als in zeven sloten tegelijk lopen. De geruchten gaan dat hij net uit de trein vanuit Groningen kwam, of was het Enschede? Hij zou ook in Hilversum gespot zijn op het mediapark, waar hij auditie deed voor The Passion 2016.
Met een elftal kwamen we mooi op tijd in Beers aan. Het was toch te regenachtig om mijl op zeven te gaan. AJ was op eigen houtje – waar hij tijdens de wedstrijd samen met Bram op mocht bijten – naar het zuiden afgereisd, om van de selectie een vol dozijn te maken. Bij sommigen gingen er wat lampjes branden bij het betreden van de hal. Hebben we hier al eens gespeeld? Ja, drie jaar geleden. Wat kunnen we ons nog het beste herinneren? Of beter gezegd: wie? Nummer zeven.
Wat wisten we verder van Energo? Ons hoogtepunt van dit seizoen behaalden we tegen deze schoonmakersploeg. Een glanzende 4-0 overwinning deed onze gedachten over een kampioenschap even op hol slaan. We hebben echter de nodige ice packs voor de blessuregevallen (en bier omdat het lekker is) uit de ijskast gehaald, zodat er ruimte was om de titelaspiraties erin te kunnen zetten. We vermoedden dat Energo sportieve revanche wilde, maar de wedstrijd werd opeens een tikkeltje meer beladen toen uit Houten het nieuws kwam dat koploper Auto van Oort/Rebelle 2 verrassend van Taurus 2 had gewonnen. Opeens stond de koppositie op het spel voor Energo.
Nadat we nummer zeven & co versus Speelpoes hadden aanschouwd en de kleedkamer waren ontvlucht voor een stalen luchtje, konden we ons opmaken voor de wedstrijd. Humpie en Dumpie zorgden voor de aanmoedigingen langs de kant. Gelukkig hadden we versterking. Onze coach had naast zijn stoute schoenen ook weer zijn lange kousen (‘Waarom eigenlijk?’ was een veelgehoorde vraag na afloop) aangetrokken. Dat moest vastgelegd werden door good old Gerard de Boer. Daarnaast hadden wij onze eigen nummer zeven bij ons. Harrie was echter op Barnevelds grondgebied pas weer Gekke Harrie; dat belooft dus veel goeds voor aanstaande zaterdag.
We begonnen goed. Bijna iedereen was scherp na een goede trainingsweek, waarin ook Alwin ons vereerd had zich na een stille week bij ons te voegen. Prikkoning Gepko deed van zich horen en Frank stond lekker balletjes naar de buitenkanten te gooien. Daar had Rinaldo wel oren naar; Berger alleen een linkeroor. Niels stond te stofzuigen in het achterveld en wilde er niet meer uitkomen (of er juist in…). Uiteindelijk moesten we ons in de slotfase gewonnen geven en was een serviceserie van hun nummer zeven ons te machtig.
Over het vervolg kunnen we kort zijn. De tweede set was niet best. Energo liet ons met zijn service alle hoeken van het veld zien. ‘Heya de coach’ kwam erin, maar hij kon het tij niet keren. Hij probeerde nog een muur omver te slaan in het kader van B&B, maar dat mocht niet baten. Misschien dat het helpt als we de volgende keer eerst zeven rondjes om de hal lopen… Waarschijnlijk loopt Alwin er dan maar zes.
De derde set dan: Remco en Arno erin. Remco had zijn vingers echter op half zeven staan. In de pass bleven we gelukkig een stuk beter overeind. Daarnaast nam Mark het voortouw om hun nummer zeven uit de wedstrijd te serveren. We waren uiteindelijk niet doortastend genoeg op de momenten dat het moest.
Laatste kans op een puntje, set vier: de laatste biertjes smaken toch het lekkerst. Iedereen zegt er nog een keer klaar voor te zijn. Balletje hier, balletje daar, balletje zus, balletje zo. En zo sta je alweer met 4-0 achter… Dan gaat het hard. Arno eruit, Niels kom er maar in. Verder dacht Remco dat Harald een man van de lange adem was, maar de beste nummer zeven van het veld droeg helaas geen groen shirt. Remco eruit, Frank erin. Ook dat mocht niet baten. Energo voerde de servicedruk weer flink op en toen nummer zeven bij de achterlijn verscheen, scheten we zeven kleuren tegelijk en was het snel afgelopen.
En dus gingen we voor de zevende keer dit seizoen onderuit. Elk nadeel heb zijn voordeel: gelukkig wordt Energo nu waarschijnlijk kampioen en niet Auto van Oort/Rebelle. Waarom gelukkig? Het bier smaakt goed in Beers – ook na een 4-0 nederlaag – de mensen zijn gezellig met twee zachte g´s en de bittergarnituur gaat de kantine rond. Daarnaast leer je er goede openingszinnen. Meisje tegen Mark: ‘Coach, waarom heb je hem (Frank) niet eerder weer erin gezet?’ (Je zag die jongen groeien….) Of: ‘Jij weegt denk ik 75 kilo’ (aldus Dumpie tegen een vrouw die 63 kilo weegt).
Verder kwamen we tijdens een goede brainstormsessie in Beers ook tot wat ideeën voor de teamindelingen die in volle gang zijn. Haal Lieke Clerkx, Laura Dijkema en Robin de Kruijf. Dan komt het wel goed met de herenlijn. Wij willen allemaal wel een tientje de man neerleggen. In het bijzonder voor de Beerse nummer zeven. Dan blijft Niels ook nog een jaartje en hebben we tenminste een paal voor volgend seizoen.
Terug naar de realiteit. Zaterdag is onze laatste wedstrijd van het seizoen. We gaan dan proberen te vermijden dat we op de zevende plaats eindigen. Tegen Taurus 4 begon het avontuur met een 3-2 overwinning, laten we de stier andermaal bij de horens vatten en het seizoen in stijl afsluiten. U bent er toch ook bij? Om 16.00 uur in Sportcentrum De Meerwaarde. Wij zijn er in ieder geval wel allemaal! Naja, allemaal?! Vanilla Ice a.k.a. Judas Iskariot bevindt zich momenteel in de stad met de zeven heuvelen. Zegt hij. Maar als een echte teamspeler doet hij zijn best om zaterdag vanuit het vliegtuig meteen naar Barneveld te rollen. Samen uit, samen thuis, want na zaterdag hebben we samen de zeven zeeën bevaren. We vermoeden dan ook dat hij er bij is, want aan het einde van de tunnel schijnt het witte licht.
