Onze hal 2.0
Zaterdag was een zaterdag zoals een zaterdag hoort te zijn: volleybal, vrienden en vertier. Dan is wakker worden op een zondag ook zoals wakker worden op een zondag hoort te zijn: moeizaam, maar met een glimlach. Aanstaande zaterdag zijn we vrij... Dus wat gaan we dan doen? De wedstrijd van afgelopen zaterdag terugkijken, want gelukkig hebben we de beelden nog.
Nadat we buiten de deur twee pakken op onze broek hadden gekregen, mochten we ein-de-lijk onze kunsten voor eigen publiek vertonen. Op deze sssuper sssaturday zouden we ook nog eens de derby tegen Renswouw spelen. Het publiek was dan ook in groten getale op dit duel afgekomen; en was zo aardig om ook tijdens een of ander avondwedstrijdje in de hal te blijven.
De sssuper sssaturday had een mooi voorprogramma. De cupfighters van Heren 4 toonden inspirerend spel. Vijf pubers en twee kalende mannen rolden Trivos met twee vingers in de neus en een duim in de mond op.
Hierdoor was ons veld vroeg leeg, zodat we mooi op tijd aan de voorbereiding konden beginnen. Die voorbereiding was eigenlijk vrijdagavond al begonnen door een keer niet naar het casino te gaan. Dan sta je al met 1-0 voor...
Verder troffen we nog meer voorbereidingen voor de zaterdag: even een inzamelingsactie opzetten, de inspeelmuziek vanuit Zuid-Afrika op een cd’tje branden én een levende stroom voor onze jongens in Kaapstad regelen. Dat was tot in de puntjes geregeld met (ge)Zwets op de achtergrond als heerlijk commentaar. We konden pas echt beginnen toen Corine als schrijver de zaal had betreden, onze vaste vlaggers Emiel en Julius ook weer hun stokje paraat hadden en de bak met mandarijntjes geopend was.
Het eerste punt liet meteen zien dat we de credo’s van vorig seizoen nog niet vergeten zijn: de bal mag niet vallen. Arno had heel goed zijn lichaamszwaartepunt laag en wierp zijn lichaam naar voren om de bal op te duiken. Geert-Jan ‘nog-nooit-verloren-als-ik-bij-Heren-2-meedoe’ Welink gooide als een echte midden het balletje op en toen zou duidelijk worden wat we aan Alwin hadden tegen Renswouw: alles of niets. Het werd alles na een heerlijke hoek vanachter de driemeterlijn.
De toon was gezet. Wij zouden ons kippenvelletje duur verkopen. In een spannende eerste set toonden wij onze klasse tijdens de big points en toverde Mark natuurlijk weer een tactisch plannetje uit de hoge hoed terwijl Guus vanaf de tribune het welbekende ‘één, één, één’ schreeuwde. Remco zou moeilijk serveren en Frank zou Paul afblokken. Zo gezegd, zo gedaan: 25-23.
Daarna kwamen wij in – wat je in de sport zo noemt – flow terecht. We besloten om niet in de problemen te komen door de breedste man aan de overkant met rust te laten en serveerden daarom maar met z’n allen op het kleinste mannetje. Daar bleken wij wonderbaarlijk goed in te zijn.
Verder is het de vraag wat er op de donderdagtraining – waar deze verslaggever ook niet bij was – precies is gebeurd met onze passers. Heeft Van Roekel het geheim van de chef met hen gedeeld? Ze bleven namelijk fier overeind. Zelfs Alwin ‘ik-wil-alleen-maar-aanvallen’ Hendriks.
We waren goed op onze hoede voor Renswouw, maar priknicht Gepko wist op het moment dat het moest zowaar een bal hard binnen de lijnen te slaan. Daarentegen liet Ruben ‘ik-kan-alleen-maar-klappen-als-we-een-punt-vieren’ Paul zien ook over dit Nijkerkse succestrekje te beschikken, maar dat slaan we er deze week wel uit.
Het was een echte teamprestatie wat wij lieten zien: cliché, maar waar. Frank verdedigde als een malle alle ballen, terwijl hij de rust zelve was. En Berger stond als een echte Michiel Kramer telkens op het juiste moment op de goede plek. Daar was hij zo trots op dat hij aan de hand van zijn brandwonden liet zien hoe vaak hij al gedoken had.
Met 25-17 en 25-19 was de eerste zege een feit. Het bonuspuntje wilden we binnenslepen met Remco, die de rol van Frank goed overnam. AJ wilde liever geen broedermoord plegen: als een echte aanvoerder besloot hij het teambelang boven het eigen belang te stellen. Verder bleven we alles hetzelfde en goed doen, alleen ‘als je niet scoort, kun je niet winnen’. We maakten Renswouw in de slotfase nog even goed bang met een driemansblok, maar met 22-25 gunden we de jongens uit Renswouw dat het bier in de hal toch nog een beetje lekker smaakt.
Bier was er in overvloed, maar daar zullen we verder maar niet te veel over hebben. Laten we het erop houden dat het erg gezellig was. Dat we nieuwe vriendjes en vriendinnetjes hebben gemaakt, en ook iets minder goede vriendjes. Verder kregen we veel complimenten - zelfs van Mark - na afloop. Mensen waren schijnbaar verbaasd dat we gewonnen hadden. Ze waren uiteraard blij voor ons, maar mensen onderschatten dan blijkbaar toch de kracht van ons. Op zaterdag. En in onze hal.
