Jagers en verzamelaars
Team Vlees ging zaterdag op jacht buiten het vertrouwde jachtgebied. Na twee keer op rij een prooi in het eigen leefgebied te hebben verslonden, trokken de jagers en verzamelaars van Heren 2 naar Nijmegen. Het was een succesvolle jacht: het gevleugelde paard werd neergehaald en vier punten gingen er mee in de tas naar Barneveld.
De groep jagers van Heren 2 kende een unieke grootte tijdens de donderdagtraining. Als je wint, heb je vrienden… zullen we maar zeggen. Zelfs opperjager Mark van Roekel had zijn stoute kousen aangetrokken en met twee helden erbij wisten we het voor elkaar te krijgen om met tien man te trainen. Elf was net iets te veel gevraagd. Weliswaar heet Frank Staal van zijn achternaam – vast omdat hij zo sterk is dat hij zijn vriendin kan optillen – maar dit seizoen is hij meer de man van glas.
Zaterdag was het zover. Er zou in Nijmegen gejaagd worden met als maximale beloning vijf punten. Zeven fitte jagers waren er klaar voor en kregen versterking van Van Roekel. We hadden er zin in; en vertelden verhalen aan elkaar alsof de buit al binnen was.
Daarnaast kwam jager Welink nog even wat in Nijmegen verzamelen, nadat hij met het derde team er niet in geslaagd was om in Zetten de overwinning weg te roven.
Om Geert-Jan op tijd in Nijmegen te krijgen, moest er eerst een Roekeliaans verhaal opgehouden worden bij de scheidsrechters. Nog voor het eerste fluitsignaal had geklonken. Twee damesteams wilden wel meewerken aan het complot; zij maakten er een mooie vijfsetter van waardoor onze wedstrijd tien minuten later zou beginnen. Good old Harry Proost – wel bekend voor de oudere lezers onder ons – kent Mark langer dan vandaag en wilde dit dwarsbomen door gewoon op tijd beginnen door op andere velden in te lopen. Onze opperjager was niet voor één gat te vangen en bleef net zolang praten, totdat de arbitrage hem wel zijn zin moest geven. Wij blij, want Geert was er op tijd bij.
Om 18.40 uur klonk de jachthoorn en wij hadden in de kleedkamer afgesproken dat we als een stelle dolle honden van start zouden gaan. Dat was allerminst het geval; we werden direct overvleugeld door Pegasus. Lamgeslagen keken we al snel tegen een achterstand aan. Op de momenten dat we ons weer op gelijke hoogte wisten te spelen, trok Pegasus andermaal de teugels aan en pakte het met 25-20 de eerste set.
Dat was niet de bedoeling. Dat kregen we dan ook te horen van Van Roekel, die de rits van zijn trainingsjack al iets naar beneden had gedaan. Om iets te veranderen moest de ene Drost de andere Drost vervangen. Het had geen effect op onze start van de tweede set. We keken andermaal tegen een achterstand aan. Ditmaal liet Van Roekel het niet uit de klauwen lopen en wisselde hij zichzelf erin voor Alwin.
“Zijn schoenveters raakten de grond nog, maar Mark dacht zelf tot grote hoogte te zijn gestegen.” Aldus geschreven in het wedstrijdverslag op dinsdag 13 januari dit jaar over de wedstrijd tegen VoCASA. Deze zin kunnen we kopiëren voor zijn rentree in het team. Andermaal in Nijmegen. Zijn eerste bal was – om het eufemistisch te stellen – geen succes; maar eenmaal warmgedraaid rook hij bloed en was de jacht geopend. Zodoende snoepten we met 23-25 de tweede set af.
In de derde set wilden we ons nog iets meer uitdaging geven. Ruben Paul had inmiddels de rol van coach overgenomen en gaf ons bij een 14-8 achterstand het sein om te jagen. Dat deden we ook. Met (aan)jagers Arno en Mark denderden we over Pegasus heen: 20-25.
Daarom gaven de jagers hun prooi in vierde set een nog grotere voorsprong. Mark wisselde zelfs even Martin om verwarring te zaaien. Even later kwam onze Berger weer terug om te oogsten. Bij een 16-8 achterstand werd ons een lapje met de geur van vier punten voorgehouden. Remco maakte van vossenjacht een paardenjacht door Berger veelvuldig aan te spelen. Ook AJ pakte zijn punten mee. Bij een 22-20 achterstand had Gepko één taak: goed serveren. Uhm, een twee serveren. En dat wist hij zowaar ook klaar te spelen. Met Berger, Welink en Appie aan het net werden alle ballen gretig tegengehouden of gescoord. Vijf punten later blies de scheidsrechter voor het laatst op zijn jachthoorn: 22-25 en de jacht was over.
We hadden opnieuw vier punten verzameld en waren van plan onszelf hier goed voor te belonen. Daar ging nog wel een verhitte discussie aan vooraf, over waar we ons naartoe zouden verplaatsen om het avondmaal te verzamelen. Haantje de voorste drukte zijn zin door. Het zou Team Vlees worden. In een recordtempo verplaatsten de jagers zich terug naar Barneveld, waar ze bier en vlees verorberden. Sommigen hadden zo'n honger dat ze niet konden wachten met aanvallen (dat klinkt bekend in de oren...). Onder het genot van een goede maaltijd kwamen er verhalen over 'knieën aantikken', 'enkels uit de kom' en 'kleurrijke niet-volleybalbroekjes'. De avond was nog jong en de jacht werden voortgezet door goudgele rakkers te verzamelen.
Wilt u ook een jacht van Heren 2 meemaken? Kom dan aanstaande zaterdag naar Sportcentrum De Meerwaarde. Om 16.00 uur is BVC’73 onze prooi.
