Ademnood
Aan dit verslag zit een luchtje. Nog niet eerder verscheen ons wedstrijdverslag zo laat online. De schrijver dezes had de afgelopen week even last van ademnood en sprong na de wedstrijd bepaald geen gat in de lucht om een verslag te schrijven. Ik kan weer ademhalen en gelukkig ben ik niet de enige. Bij onze Cas is de lucht ook weer in zijn longen teruggekeerd.
We hadden een extra zaterdag om op adem te komen; daarom volgt nu met enige vertraging alsnog het verslag over onze wedstrijd tegen BVC'73. Het was een wedstrijd waarin we letterlijk en figuurlijk naar lucht hapten; verwacht echter niet te veel van het verslag.
Vooraf bliezen we hoog van de toren. De bezoekers uit Barchem - hoe? ja, Barchem - hadden slechts één keer gewonnen en stonden enkele punten onder ons. De komende serie wedstrijden stelden sommigen van ons zich voor: drie keer winnen en dan een mooie topper tegen Set-Up'65. We voelden ons ook gesterkt met een echte timmerman in/op ons midden. Maar met onze praatjes vooraf bouwden we vooral luchtkastelen.
Het was zeker niet ontzettend slecht wat we toonden. Tot halverwege de sets gingen we gelijk op met BVC’73, dat passend overeind bleef. Hierdoor was hun spelverdeler zo vrij als een vogeltje in de lucht om het spel te verdelen.
Toch kwamen enkele keren op voorsprong. Alwin wist in de eerste set enkele keren tot grote hoogtes te stijgen en slim gebruik te maken van Barchemse blokkering. Onze pass bleef ook redelijk staande. Bij iedere voorsprong voelden wij echter de hete adem van BVC'73 in onze nek; en dat leken wij zo onprettig te vinden dat wij zonder slag of stoot de tegenstander lieten passeren.
De tweede en derde set kenden hetzelfde spelbeeld. Zo leidden we bijvoorbeeld de derde set geruime tijd en leek er geen vuiltje aan de lucht te zijn, maar in de slotfase gaven we niet thuis. Wij gingen even buiten een luchtje scheppen, terwijl BVC'73 de langste adem had.
19-25... 21-25... 22-25... De eerste thuisnederlaag van dit seizoen is een feit. Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht; met frisse moed en adem gingen we van start in de vierde set om het biertjes happen toch nog iets prettiger te maken. Mark en Cas waren de nieuwe krachten om dit te helpen bewerkstelligen.
0-1, 0-2, 0-3, 0-4... we sloegen een gat in de lucht. Daarna pakten we wel het eerste punt van de set, waarop Cas dacht: laat ik positief eindigen en mezelf wisselen. Dit kwam uit de lucht vallen, maar Martin stond gelukkig te popelen om er weer in te komen.
Cas was zo moe van de vijf punten spelen dat hij er maar bij ging liggen om op adem te komen. Dat laatste ging nogal moeizaam, waarop wij toch maar even wat extra mensen inschakelden om hem hierbij te helpen. Gelukkig was iedereen zeer behulpzaam, waardoor het nu weer goed met Cas gaat en zijn longen beiden weer vol met lucht zijn.
Wij hadden daarna geen zin meer om de wedstrijd nog uit te spelen. Genoeg ademnood voor een dag; dat laatste setje spelen we wel een andere keer uit. Waarschijnlijk in de Barchemse lucht.
Bij deze willen wij nog iedereen bedanken die Cas heeft geholpen. Verder wensen wij Cas ook nog sterkte. Net als Kevin van de Pol, die enkele jaren in Heren 2 heeft gespeeld, en zaterdag andermaal een zware blessure heeft opgelopen. Sterkte mannen!
