4-0 winst!
Althans, dat dacht onze positivo Cas. Helaas bereikten we dat net niet, maar... ole ole ole: na drie nederlagen was er weer een overwinning. Een 3-1 zege op SV Dynamo Apeldoorn 3.
Twee weken geleden moesten we het zonder Emiel stellen, but back from down under jumped he like a kangaroo right from the airplane to the gym to flag our game.
Daarnaast hadden we met Julius eveneens een vlagger die wat ‘winning mood’ met zich meebracht. En met Corine als schrijfster was garantie op succes verzekerd.
Dat laatste was de afgelopen wedstrijden niet het geval bij Heren 2 zelf. Arno nam daarom even vrij van trainen om alle zaken die hij op een kladblokje had geschreven af te werken. Gelukkig pasten wij nog wel in zijn agenda van zaterdag. Conclusie: trainen is voor talentlozen. Althans dat bleek pas na de eerste set het geval te zijn.
Ruben Paul dacht hetzelfde, maar zijn zag broeder van dezelfde moeder op zijn positie schitteren. AJ spaarde zich duidelijk niet voor Heren 1 en zijn goede prestatie bleef ook bij de pers niet onopgemerkt. We moeten nog wel even aan zijn mediatraining werken: volgende keer wel Heren 2 noemen!
De wedstrijd begon uiterst opmerkelijk: Heren 2 startte zowaar een keer goed! Lag het aan de fijne deuntjes vooraf, aan het feit dat Edje op de tribune zat om onze prima spelverdeler aan te moedigen (en de rest ook te inspireren) of omdat Alwin zelfs aan het juichen was?! Als u het weet: laat het even weten, dat hebben wij vaker nodig.
De goede start zorgde ervoor dat wij het grootste deel van de eerste set aan de leiding gingen en op de service van Gepko verschenen de eerste setpunten op het scorebord. Meerdere kansen lieten wij echter onbenut tegen het hardwerkende Apeldoornse team. Beter gezegd, wij verpestten meerdere kansen door fout te serveren. Foei jongens, behalve de dienstbare Gepko. Die mag dat… Bij Heren 1 mag dat immers ook...
De eerste set ging helaas met 31-33 verloren, maar niet getreurd: wij kwamen nog beter voor de dag in de tweede set. Frank - inmiddels-dubbel-glas - Staal speelde de blokkering van Dynamo zoek met veel tempo en uiterst zakelijk spel. Wat luisterde die jongen toch goed naar de coach! Het publiek klapte zijn handen ondertussen stuk vanwege het leuke spel dat ze te zien kregen: veel rally’s en voornamelijk punten voor ons.
Met 25-19 en 25-20 waren wij hard op weg naar de (verdiende) overwinning. Daar wilde Dynamo niet aan meewerken en de jonge tegenstander pakte een voorsprong. Mede dankzij goed serveren kwamen wij terug in de set. Niek werkte nog niet helemaal mee. Hij kan immers niet serveren… Nee, omdenken - dacht Mark snel met dé omdenker van H2 op de tribune.. - de kans is niet zo groot dat hij goed serveert. De kwaliteiten van Niek liggen aan het net: lekker bouwen!
Gelukkig hadden wij subersub Martin Berger, die ook al zo goed naar onze coach luistert. Niet op nummer vier serveren, maar als je daarmee de set binnensleept, hoor je er niemand over: 25-23 en een 3-1 overwinning.
Met deze zege laten wij zien wel degelijk naar onze coach te luisteren: in de tweede seizoenshelft beter presteren dan in de eerste helft. Dus de 3-1 uitnederlaag is weggepoetst.
Ons restte nog één ding: we kampten met een chronisch vitaminetekort. Dus daar moesten we nog even supplementen voor vinden: in bier en gefrituurde kartoffelsalat zitten gelukkig ook vitamines. Probleem opgelost!
Dus fit, fris en fruitig gaan we zaterdag een nieuwe uitdaging aan. Op de fiets naar Renswouw! Trapt u mee? Aanvang: 18.30 uur in de Hokhorst.
