Billen, borsten en baby's
Na een weekendje rust te hebben gehad vertrokken we afgelopen zaterdag richting Eibergen voor onze alweer een-na-laatste uitwedstrijd. Eenmaal onderweg groeide het besef dat het de laatste keer van dit seizoen was dat we zo samen door het coulisselandschap van de Achterhoek reden richting een wedstrijd. We besloten daarom extra te genieten van de landweggetjes bij Lochem, de bospaden nabij Borculo, de hobbelpaden van Haarlo en de eindeloze rondjes over de rotondes van Eibergen. Zonnetje erbij, heerlijk!
Via verschillende wegen – vele wegen leiden naar Eibergen – wist iedereen op tijd te arriveren bij de Pickerhal (moet u bij die naam ook aan augurken denken..?). Onder het genot van veel pastasalades werd er nog even wat gekletst over baby’s – één van de drie b’s waar Mylène het liefste over praat. Verder verwonderden we ons nog even over het blacklight-licht in de kantine dat daar standaard brandt en waren we verheugd over onze eerste scheids.
Niet helemaal compleet – Nienke en Danisha hielpen dames 2 ondertussen aan een 4-0 overwinning – betraden we het veld. Verder was Lisanne er tijdens de voorbereiding niet helemaal bij met haar hoofd na deze eerst gestoten te hebben tegen zo’n ijzeren haakje in de kleedkamer (dat doet dus vet veel pijn) om er vervolgens ook nog eens twee ballen tegenaan te krijgen tijdens het inspelen. Gelukkig is drie keer scheepsrecht en waren haar hersenen zo vaak omgedraaid dat ze waarschijnlijk wel weer op de goede plek zaten en ze de wedstrijd gewoon kon starten.
Let the games begin. De eerste set liep de stand gelijk op, ondanks dat we zelf niet zo zorgvuldig speelden. Toen de Eibergenaren aan het einde van de set een kleine voorsprong pakten, lukte het ons dan ook niet het tij te keren. We verloren deze set met 21 – 25. Het was tijdens deze eerste set trouwens al weer duidelijk dat we in Eibarge waren, waar ze graag na zo’n beetje iedere bal van de tegenpartij joelen dat deze (technisch) fout is. Gelukkig hield onze scheidsrechters zijn hoofd net zo cool als het strakke pak waarin hij binnenkwam en liet hij het spel hier niet door beïnvloeden.
In de tweede set liep de thuisploeg steeds een paar puntjes op ons voor. Waar zij ons passend onder druk wisten te zetten, liet onze eigen servedruk nog even op zich wachten. Toch lukte het ons om het verschil in punten klein te houden en aardig bij te blijven. Door hard te werken en bovenal stug door te gaan, lukte het ons om van 15 – 20 terug te komen tot 19 – 20. De Eibergenaren gaven zich niet zomaar gewonnen, maar wij ook niet. Met een snoeiharde aanval van Daan wisten we de set uiteindelijk te pakken met 26 – 24.
We waren gebrand om de winst mee te nemen uit Eibergen, dus moesten nu wel even doorknallen. Dat lukte aardig. We begonnen de derde set scherp en pakten al snel een 5 – 0 voorsprong. Ondanks dat we zelf nog steeds te veel servicefouten maakten, wisten we op de andere vlakken scherp genoeg te blijven om deze voorsprong de rest van de set te behouden. We wonnen de set niet eens met hele ruime cijfers (25 – 19), maar toch voelde deze set ‘als een afslachting’ volgens de coach van Eibergen. Funny!
We wisten de zogenaamde afslachting helaas niet door te zetten en lieten de teugels wat vieren in de vierde set. Waar we onze slechte servicedruk in de derde set nog goedmaakten met sterk aanvalsspel, stagneerde deze aanval wat in de vierde set en zetten we de dames van Eibergen te weinig onder druk. We stonden aanvankelijk niet eens zo ver achter, maar toch klonk het na ieder punt dat de tegenpartij maakte alsof ze kampioen werden. Man, wat een geluid kwam er ineens uit dat team zodra ze voor stonden. We probeerden ons hier niets van aan te trekken maar we slaagden er niet in het spel om te draaien. De vierde set ging met 16 – 25 naar Eibergen.
Die vijfde set gingen we dus echt niet ook zo weggeven hè, mocht dat even duidelijk zijn. Ondanks dat de dames van de tegenpartij een beetje in de flow waren gekomen door de ruime winst in de vierde set, waren we gebrand hen te ontflowen door scherp te starten. Dat lukte toch aardig. We combineerden harde aanvallen met slimme balletjes waardoor we op een stand van 8 – 5 van helft wisselden. Ondanks dat de Eibergenaren nog best dichtbij kwamen, voelde het in het veld alsof we het allemaal wel onder controle hadden en de set gingen winnen. En dat gebeurde dan ook, met 15 – 13.
Hadden we toch maar mooi drie eieren geborgen in Eibergen, aldus coach Joost (ik moest ook eerst even heel lang nadenken voor ik hem snapte, snap hem eigenlijk nog steeds niet helemaal). Anyway...tijd voor een fristi'tje in het blacklight-café en daarna een welverdiende douche onder het genot van wat goede gesprekken over de overige twee b's.
Komende zaterdag (1 april) spelen we weer een wedstrijdje thuis, dit keer tegen Alterno. We gaan ons best doen de winning-mood vast te houden en in het linker rijtje te blijven. Is toch leuker dan rechts. Komt u ons ook aanmoedigen, om 17.00 uur? Of komt u ook alvast iets eerder? Om 14.30 trekt dames 2 – dat nog meedingt voor de bovenste plaatsen op de ranglijst – namelijk ten strijde om zo veel mogelijk punten te veroveren. Verder betreden de mannen van heren 1 het veld na ons (om 20.30) om hun eerste wedstrijd van de play-offs te spelen. Het belooft weer een gezellige en spannende zaterdag te worden in de Meerwaarde, dus wees welkom!
