Code rood
Zaterdag, de mooiste dag van de week, was weer aangebroken. En afgelopen zaterdag was niet zomaar een doodgewone zaterdag. Het was de dag waar sommigen al maanden naar uitkeken: de eerste competitiedag. Let the games begin! And may the odds be ever in your favor.
Het is natuurlijk niet zo dat we zaterdag weer voor het eerst mochten volleyballen; we hebben al een aardige voorbereiding achter de rug. Hoe we ons hebben voorbereid? Naast een reeks gewone trainingen speelden we een tweekamp in Tilburg, breidden we ons Duitse volleybaljargon uit in een oefenpotje over de grens, wonnen we de beker nèt niet en trainden we ons killersinstinct tijdens wat potjes Weerwolven.
Met een geblesseerde Heleen, maar vol goede moed zetten we afgelopen zaterdag koers naar Wierden. Omschrijving van de reis: code rood. En niet om te spoilen, maar die rode code zou ons de hele dag nog blijven achtervolgen.
Hoewel onze eigen hersenen aardig getraind zijn sinds we in het teamweekend hersenkrakende spelletjes als ‘woordsnack’ hebben gespeeld, zullen wij het u niet aandoen om deze codetaal te kraken. Gelukkig was de rode code van zaterdag vrij voor de hand liggend:
1. Code rood: de stoplichten. Het zat ons niet mee. Echt. Gewoon. niet.
2. Code rood: een slome rode Citroën. Voor ons rijdend. Terwijl we al wat laat waren.
3. Code rood: de lijnen van ons veld. Maak deze gewoon geel, dat doen wij toch ook?!
4. Code rood: de tenues/pakken van de tegenstander.
Aangezien groen vaak als tegenpool van rood wordt gezien, zal het niet heel verrassend zijn dat onze rode flow ons een 4-0 nederlaag opleverde. We besloten ons verdriet maar gauw te gaan verdrinken in de kantine. Drie keer raden welke kleur de verlichting in de kantine had? PAARS! Oh... Gelukkig haalde die paarse gloed ons wel wat uit die nare rode flow. De loempiakraam aan de overkant hielp daar trouwens ook wel bij #troostvoer #emotie-eters #nevernoteating.
Maargoed, even terugblikkend op de wedstrijd: we maakten het onszelf wat lastig in het spel te komen door onnodige fouten te maken. Serverend gaven we ook wat minder druk dan normaal waardoor de (zeg maar best wel goede) spelverdeelster van team rood lekker haar gang kon gaan. En waar we in de voorbereiding goed op weg waren onze doelstelling van 2,5 killblocks per set te halen, haalden we die doelstelling maar net over de hele wedstrijd gezien..
Om het positief te bekijken: je moet wat ruimte voor verbetering over laten. Anders wordt het ook zo saai. Over twee weken krijgen we om 14.30 in Nijmegen een nieuwe kans voorgeschoteld om onze doelstellingen te verwezenlijken. Voor nu gaan we hard trainen en proberen te leren van onze fouten van zaterdag. Opdat we op 7 oktober maar in een mooie groene flow aan zullen treden in Nijmegen. Moge de stoplichten in ons voordeel zijn, amen.
