Iets met 11 tuitjes aan een ballon
Zaterdag 7 oktober, de dag van nieuwe kansen. Met die insteek gingen we naar Nimma, oftewel, Nijmegen.
Van tevoren concludeerden we al dat ‘code rood’ niet van toepassing zou zijn, VoCasa draagt immers paarse shirtjes. Onderweg viel nog een aantal andere factoren weg. We kwamen allereerst amper stoplichten tegen en diegene die er waren, waren ons goed gezind: groeeeen! In de zaal kwam de derde meevaller: gele lijnen. Yes! Let’s do this.
Voor de wedstrijd hield Joost nog even een bemoedigend praatje dat als volgt kan worden samengevat: we moeten een ballon met elf tuitjes zijn. Touwtjes? Nee, tuitjes. Hmm, oké… Voor wie het niet helemaal kan volgen, deze theorie komt erop neer dat iedereen elkaar moet steunen om de ballon vol te houden. Als een speler niet (hard genoeg) in haar of zijn tuitje blaast, loopt de ballon leeg. En dat moet je niet willen.
Met deze originele en interessante theorie in ons achterhoofd begonnen we aan de wedstrijd. We kwamen al snel op voorsprong, maar na een moeilijke serviceserie van de tegenpartij, raakten we deze al snel weer kwijt. Helaas glipte de set uit onze handen en werd het 27 – 25 voor de paarse shirtjes.
De tweede set ging het roer om en bliezen we zo hard als we konden om de ballon in de lucht te houden. We maakten het halverwege de set nog even spannend, maar we sleepten hem binnen hoor: het eerste punt van dit seizoen, oe oe!
Hoewel Joost ons er in de setwissel nog voor waarschuwde, begonnen we de derde set met misschien iets te veel euforie. We liepen al gauw een grote achterstand op die we niet meer weg konden werken. Zowel in de derde als de vierde set volgde er nog een aantal mooie rally’s, maar de dames van VoCasa trokken beide keren aan het langste eind: 25 – 19 en 25 – 18.
Een deel van het team besloot het verdriet maar weg te gaan eten bij de oude vertrouwde gouden M (hé leuk, ballonnen!) om daarna koers te zetten richting Zwolle om heren 1 aan te moedigen. Anderen kozen ervoor om het verdriet niet weg te eten maar weg te drinken op een feestje (hé leuk, ballonnen!).
Hoe dan ook, zoals het spreekwoord luidt, drie keer is scheepsrecht. Morgen spelen we onze eerste thuiswedstrijd om 16.00 uur. En als we nou nu alvast beginnen met blazen, moet het toch wel lukken om de ballon morgen iets langer dan een setje hoog te houden. We gaan ons best doen, blaast u mee?!
