Punten, pepernoten en polonaises
Zaterdag 18 november, de dag der dagen: de Sint kwam weer in het land! Zo blij als (en/of met) een kind waren sommigen van ons bij de optocht te vinden. En nee, niet als betoger of activist op de snelweg richting Dokkum. Aan het eind van deze niet helemaal zonnige dag – helaas had de Sint het mooie weer niet uit Spanje meegenomen – was het tijd om een beetje stoom af te blazen. Wevo dames 1 stond op het programma.
Een beetje raar maar waar, we waren zaterdag het enige team dat in de Meerwaarde te vinden was. Een enkeling stond zelfs voor een dichte sporthal. Maar niet getreurd, want eenmaal binnen, kon het feest beginnen. Zakken vol pepernoten en schuimpjes brachten een aardige dosis blijheid met zich mee. Datzelfde gold voor onze mini’s van de week. En dat waren er dit keer niet één, niet twee, maar drie! Nog even en we kunnen zelf wel thuisblijven..
Na het uitdelen (en nuttigen) van het strooigoed was het toch echt tijd om ons klaar te maken voor een wedstrijdje. Naast Jada, Vera en Roos en hun zelfgemaakte ‘spandoeken’ kregen we ook weer aanmoediging en versterking van Roos en Roel. Bedankt weer!
Net als een stoomboot kwamen we helaas niet zo snel op gang. Prima tactiek en spel van Wevo, wat gebrekkige communicatie aan onze kant en tja, wat nog meer? We speelden niet op ons sterkst en wat onrustig, wat zich uitte in een 2-0 achterstand in sets (16-25 en 14-25). Aardig ruime cijfers ja…
Zoals inmiddels welbekend, zijn we wel van de theorieën. En theoretisch gezien, hadden we met die 0-2 achterstand nog niet per se verloren. We moesten alleen nog wel even drie setjes winnen. Eén van de mini’s vroeg hoe lang een wedstrijd van ons duurde en Heleen d’r ‘vijf sets’ als antwoord werd werkelijkheid. Zo gezegd, zo gedaan.
Wat de oorzaak precies was, weten we niet, maar vanaf de derde set draaiden de rollen om. De groene shirtjes bepaalden de wedstrijd ineens en de blauwtjes liepen wat achter de feiten aan. We slaagden erin om het betere spel vast te houden en pakten zowel de derde (25-17) als de vierde set (25-13). De vijfde set zat vol spanning en vechtlust en wij waren het die deze set pakten. Winst was deze zaterdag absoluut geen cadeautje, maar wel hebben het wel gekregen. Of beter gezegd, we hebben het onszelf gegeven (dat moet ik tegenwoordig ook zelf doen als ik op zondagochtend iets in mijn schoen wil vinden..).
Als gevolg van dit cadeau van drie punten zijn we weer in het linker rijtje te vinden (een soort van). Deze week hebben we ons op verschillende manieren ingezet en voorbereid om onze stijgende lijn voort te zetten. Naast onze gewone training hebben we onze hersenen getraind door de statistieken te analyseren en onze spieren extra getraind (en de polonaise gelopen) in onze eerste sessie krachttraining bij ITS. De mentale en fysieke spierpijn zijn inmiddels weer wat afgezakt.
Gelukkig maar, want morgen spelen we om 16.30 in Veenendaal tegen VCV dames 1, oftewel, tegen ons oude teamie Emma. Komt dat zien, komt dat zien!
