52 miljard kippen
Wedstrijdvoorbereiding is zoals u misschien wel weet essentieel voor sporters. Allereerst is het natuurlijk belangrijk om fysiek gezien orde op zaken te stellen. Dat ten harte nemend, zijn we vorige week direct maar naar ITS Personal Training gevlogen voor wat krachttraining. Volgens onze personal trainer Bas is het allemaal immers heel simpel: ‘If you want it, work for it.’ Op zich geen verkeerd motto, er mist alleen nog een gedeelte: ‘If you want it, work for it, and you will absolutely have spierpijn under your oksels.’
Hartstikke leuk en aardig die krachttraining en fysieke gesteldheid, maar volleybal is naast een technisch ook echt wel een tactisch spelletje. En dat betekent dat die grote ronde spier in onze bovenkamers ook een beetje getraind moet zijn. Dat ten harte nemend, heeft een groot deel van ons team vorige week de hersenen goed laten kraken tijdens de PubquiSSS. En of we in de prijzen zijn gevallen? Jazeker, zowel van boven als van onder!
Met die wedstrijdvoorbereiding zat het dus wel snor. Alhoewel, een enkeling uit ons team was toch wel ietwat verdrietig dat er bij de pubquiz ook erg veel kennis onbenut bleef en veel knowhow niet van waarde bleek te zijn. Wat heeft het dan nog voor nu dat je weet dat er 52 miljard kippen op aarde leven, dat het hardste gedeelte van het menselijk lichaam tandglazuur is en dat de gemiddelde snelheid in het knippen van de vingers 45 milliseconde is? Joost mag het weten…
Maargoed, laten we niet bij de pakken neer gaan zitten. Ieder huisje heeft immers z’n kruisje en we hadden van het weekend nog een andere wedstrijd te spelen, namelijk eentje tegen VCV dames 1. Op naar Veenendaal dus, waar de laatste woordwisselingen over Marc van der Linden aka Marc van Hintum nog even werden gedaan en waar er nog wat songteksten over en weer vlogen. I’ve been driving all night, hands wet on the wheel..
Lekker op tijd betraden we (overduidelijk de verkeerde kant van) het veld in Veenendaal om nog even in alle rust onze schoentjes aan te doen. Na de voorbespreking – waarin de Veenendaalse supersupporter ons nog even kwam vertellen dat VCV de wedstrijd zou gaan winnen (hij kreeg wel gelijk..) – was het tijd om te ondervinden of alle fysieke en mentale voorbereidingen ons aan een overwinning zouden helpen.
De eerste set liep de stand gelijk op. Hoewel we wat onrustig waren in het veld, bleven we de dames uit Veenendaal steeds met een puntje of twee voor. Boven de twintig bleken wij net de sterkere en pakten we de set met 25 – 22. De tweede set verliep aanvankelijk hetzelfde als de eerste set, maar halverwege wisten wij een sprintje in te zetten. De pass werd goed verzorgd en de spelverdeling kon de aanvalsters prima vinden die de ballen vervolgens goed verwerkten. Harde ballen en slimme ballen, met links en met rechts (wist-u-dat tweehandigheid ‘ambidextrie’ wordt genoemd?); het kon allemaal. We pakten de set met 25 – 17. Dat ging de goede kant op.
De derde set begon een beetje volgens het stramien van de eerste helft van de wedstrijd, maar halverwege de set keerde het tij. En helaas niet de goede kant op. Waar we onze slordigheidsfoutjes eerder in de wedstrijd nog konden lijden door verder goed spel, kwamen we onze fouten in die derde set niet meer te boven. Deze set verloren we dan ook met 21 – 25.
Geen man overboord (nee, ook niet kapitein Sjors). We hadden alsnog kans om met vier punten op zak naar huis te gaan en daar zouden we dan ook voor gaan. Maar Bumbalu en Purk nog an toe, ook in die vierde set bleven we zelf te veel onnodige fouten maken. En hier hadden we nou precies zo hard op getraind vorige week.. Hadden we net zo goed kunnen proberen het record m&m’s eten met stokjes te verbreken (voor de liefhebbers: dit record staat momenteel op 20 m&m’s per minuut).
Hoe dan ook, we verloren ook die vierde set (20 – 25). U raadt het al, er kwam dus een vijfde set. Deze set bleven we wat onrustig spelen, maar toch ging de stand aardig gelijk op. Toch bleek VCV in deze set de sterkere en gaven we ook deze set uit handen met 13 – 15.
Twee punten. Zelfs partij DENK heeft nog meer zetels.. Toch laten we ons niet zomaar op de stang jagen. Onze stijgende lijn is even doorbroken, maar dat houdt ons hopelijk scherp. We hebben vorige week veel geleerd (heeft u weleens van de Weense oester gehoord?), zo ook dat we nog veel te leren hebben. En dat is helemaal niet erg. Zeg nou zelf, het zou toch ook saai zijn als alles maar vanzelf ging?
Komende zaterdag, 2 december, spelen we weer in onze fijne eigen Meerwaarde tegen Pegasus. Zien we jullie daar om 17.00u?!
