The battle of the groene shirtjes
Een week geleden brak alweer onze laatste wedstrijd van 2017 aan. Na een aantal verliezen wilden we het jaar toch wel graag afsluiten in stijl. Het liefst met een vier nulletje. Op het programma stond Alterno dames 3, de warmhouder van de twaalfde plek op onze ranglijst. Groen tegen groen dus.
Om alvast in de wedstrijd vibe te komen stonden Nienke en Mylène ’s ochtends al te fluiten bij wat jeugdwedstrijden. Sommige teams speelden een lekker lange wedstrijd zodat er extra lang genoten kon worden bovenop de bok. Naast het fluiten stond een enkeling die ochtend nog gezellig spulletjes te verkopen op een kerstmarkt en lag Chantal lekker uit te slapen van haar reis.
Zo rond een uur of twee bevonden we ons bijna allemaal al in de sporthal om dames 2 nog even aan te moedigen, die overigens een mooi potje speelden. Een paar uur later waren wij aan de beurt. Let the battle of the groene shirtjes begin!
Ons doel was om ons niet te laten misleiden door het feit dat we tegen de nummer laatst speelden; we moesten deze wedstrijd juist extra scherp zijn als die bal over het net kwam. De tegenpartij wist immers ook niet altijd waar de door hun geslagen bal heen zou gaan. Af en toe 20 meter uit, af en toe precies in de hoek en het merendeel netjes op de armen van onze libi Danisha.
Niet geheel zonder moeite haalden we de eerste drie sets binnen. In ons wekelijkse rondje ‘tips en tops’ kwamen dan ook vooral die eerste drie sets aan de orde bij het onderdeel ‘tops’. Helaas begonnen er vanaf de derde set ook steeds meer ‘tips’ in te sluipen. Op zich niet erg, we houden wel van een uitdaging. Maar als de vierde set meer een grote tip dan top is, is zo’n set moeilijk te pakken. Dat lukte ons helaas dan ook niet; de Apeldoornse dames gingen niet helemaal met lege handen naar huis.
Bij een enkeling kwam het oude vertrouwde motto ‘als je de laatste set wint, ga je met het beste gevoel naar huis’ weer even naar boven. En dat motto klopt ook ergens wel. Ondanks onze vier punten, voelde het een beetje als een domper dat we die laatste set hadden laten liggen. Zeker omdat het niet nodig was.
Eenmaal boven dimde de teleurstelling wat in en beseften we ons ook dat we met deze vier punten weer een stijgende lijn in hadden gezet. En winst is winst, ik kan er niets anders van maken. Momenteel zijn we met onze zevende plaats winnaar van het rechterrijtje, een prima uitgangspositie voor de tweede helft van het seizoen.
Maar eerst gaan we even vakantie vieren en uitrusten zodat we het nieuwe jaar topfit kunnen beginnen. Niet iedereen zit trouwens stil in de kerstvakantie. Een aantal dames zijn te spotten op het jaarlijkse top girls toernooi in Heino van 27 t/m 30 december en anderen zullen hun titel verdedigen op plaatselijke nieuwjaarstoernooitjes. Het is ook nooit eens klaar met dat gevolleybal hè..
Voor nu wensen wij iedereen hele fijne kerstdagen en een gelukkig, groen nieuw jaar toe! Tot in 2018!
