Het is (niet) altijd feest
Na drie weken was het dan eindelijk zo ver: we mochten weer eens thuis spelen en dus bivakkeren in onze eigen kantine voor en na de wedstrijd. Ecare Apollo 8 stond afgelopen zaterdag op het programma. Een ploeg die statistisch boven ons stond, maar feitelijk gezien onder ons. Ssspannend! Ook mochten we voor het eerst sinds maanden weer eens naast mannelijk gezelschap spelen en hadden we er met Micha en Femke weer twee toptalenten bij met de wedstrijd. Aan geluid en gezelligheid geen gebrek dus: hallo allemaal, wat fijn…
De hierboven genoemde feitelijke benadering was ons dus gunstig gestemd, net zoals de uitslag van de al eerder gespeelde uitwedstrijd tegen de dames uit Borne. Het zag er dus wel naar uit dat the odds redelijk in our favour waren. Helaas bleek niets minder waar. Hoe je het ook bekeek – statistisch, feitelijk of stiekem met de ogen op de wedstrijd van de heren naast ons gericht – deze wedstrijd was ons alles behalve gunstig gezind. Waar we eerder met 3 – 1 van deze dames wonnen, kregen we dit keer een harde 3 – 1 tegen. Het kan ook niet altijd feest zijn.
‘Uitschakelen’, dat was onze opdracht voor deze wedstrijd. Of althans, de opdracht die onze vechtersmentaliteit het meest had gegrepen in de voorbespreking. Prima opdracht . The odds waren echter iets minder in our eigen favour; we schakelden onszelf in deze wedstrijd namelijk meer uit dan de tegenstander. Niet bewust natuurlijk, dat zou een beetje raar zijn.
Het grootste deel van de wedstrijd trokken wij overduidelijk aan het kortste eind. Het was typisch zo’n gevalletje van het wil allemaal net niet. De tegenstander maakte daar dankbaar gebruik van en hoefde ons niet eens zo veel onder druk te zetten om ons onder druk te houden. Behalve in de tweede set. In deze set leken de rollen omgedraaid en waren het juist de dames uit Borne die ietwat zelfverwoestend bezig waren. Daar moet je dan maar van profiteren en dat deden we gelukkig ook, wat resulteerde in een vrij resolute (zelf)uitschakeling: 25 – 14 winst voor ons.
Na de wedstrijd was het tijd voor de nieuwjaarsborrel voor onze sponsoren en vrijwilligers. Jep, in februari. Het kan allemaal – het is net zoiets als dierendag vieren in november. Verrijkt met hapjes en drankjes viel het verlies iets minder zwaar en werd de avond nog hartstikke gezellig. Je weet wat ze zeggen: als je zelf de slingers ophangt, is het altijd feest.
Nu zijn we een maandje wedstrijdvrij en zullen we hard gaan trainen om de tips te veranderen in tops zodat we in topvorm de laatste wedstrijden van het seizoen tegemoet gaan. Te beginnen op zaterdag 10 maart in Aalten. Oh ja, en zien we jullie ook de 23e aan de pokertafel in onze Cheers op de andere verlate nieuwjaarsborrel? Onze pokerfaces zijn in ieder geval al gereed. Wie weet tot dan!
