De W van altijd willen winnen

Daar sta je dan. Je zag dit moment al zo vaak in je dromen. Daar is het dan. 22 September, de dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. Ben je er klaar voor? Kun je dat ooit echt zijn?

Alles gedaan om je voor te bereiden (trainingsweekend, SSStartdag, oefenpotjes, trainingen, sportschoolbezoekjes etc.). Je belooft dat je alles zult geven. Iedere stap die je zette leidde naar hier.

Door de regen en de wind...oké, stop even met meezingen. Heel leuk dat Koningslied (en best wel toepasselijk), maar laten we eerst even wat zaken op een rijtje zetten voordat we het lied weer hervatten. Want wie stonden daar dan, op 22 september? Veel trouwe – en nieuwe – supporters hebben al van onze nieuwe samenstelling kunnen genieten, maar voor wie nog geen tijd voor ons heeft vrijgemaakt, hier even een update.

Eind vorig seizoen hebben we afscheid genomen van een vijftal speelsters. Daniëlle probeert momenteel uit hoe de kleur roze haar staat bij de Flamingo’s en Lisanne voorziet nu de aanvalsters van Dynamo dames 1 van set-upjes. Sandra is naar dames 2 vertrokken om te proberen nog een keer kampioen te worden in de derde divisie en speelt dus nog steeds in het groen. Ook Heleen en Danisha spelen nog steeds in het groen (maar dan nèt een beetje minder mooi groen) bij Alterno, waar ze hun talent verder ontwikkelen. Daarnaast hebben we naast deze speelsters ook Bart uit moeten zwaaien als onze assistent-trainer, zodat hij meer tijd kan investeren in zijn eigen volleybalcarrière bij Dynamo. Kan hij in die extra tijd mooi in de gaten houden of Lisanne het Omnisport niet afbreekt.

Veel mensen uitgezwaaid dus (je zou er een lamme arm van krijgen), maar gelukkig ook veel nieuwe mensen mogen verwelkomen bij ons team. Maar wie dan precies?!

New in:

• Deel 1, afkomstig uit het warme, groene nest: Sanne van Delen, Rachel Florijn, Roelinda Nicolai en Maartje Koudijs.
• Deel 2, afkomstig van onze zuidelijke, blauwe onderburen uit Wageningen: Yolenthe van Heck, Charlotte de Feiter en Frouke Jansen.
• Deel 3, afkomstig uit SSS dames 1 maar sinds 17 augustus 2018 bekend onder een nieuwe naam: Mylène Schaap (voorheen Van der Sloot).
• Deel 4, afkomstig uit heren 7 van SSS: de enige echte Paul Boshuis, onze nieuwe assistent trainer/coach.

En tot slot, not new in/oud goud: Geralde van de Bunt, Chantal Jongetjes, Nienke Cornelissen en Joke Hahn. Ook de positie van trainer en coach is ongewijzigd gebleven met Joost Samsom aan het roer.

Niet alleen de samenstelling van dames 1 is veranderd, ook de yell is aangepast. ‘HOE-HA’ heeft na een decennium plaatsgemaakt voor ‘BRUUT’. Mede mogelijk gemaakt door een gezellig weekend op vakantiepark de Katjeskelder. En hoewel de yell uiteraard perfect aansluit bij de BRUTE kracht waarmee wij onze tegenstanders zullen verslaan, schuilt er ook een diepere lading achter deze kreet. Wij hopen aan het eind van de competitie namelijk met champagne te kunnen proosten en laat Bruut nou nét een heerlijk champagnemerk zijn. Logisch verhaal, toch?!

Dat gezegd hebbende, nu door naar een andere stand van zaken: de stand van afgelopen zaterdag. Na een goede voorbereiding leefden we vol vertrouwen naar onze eerste competitiewedstrijd toe. Met name het winnen van de eerste bekerronde gaf ons het gevoel klaar te zijn voor het ‘echte’ werk. Met twaalf vrouw sterk begonnen we aan de wedstrijd tegen Dynamo dames 2. Yanissa was er uit dames 2 bij om ons team te versterken, daar waar Maartje het helaas door haar wedstrijd met de meisjes A niet redde om op tijd aanwezig te zijn.

In de eerste set pakten we direct een voorsprong van een aantal punten, welke we helaas al snel weer uit handen gaven in een serie van eigen fouten. In het verdere verloop van deze set liep de stand gelijk op. In de eindfase wisten we met een paar mooie aanvallen de setwinst te pakken: 25 – 22.

In de tweede set liep de stand aanvankelijk gelijk op. We waren aan elkaar gewaagd, wat resulteerde in soms spannende, lange rally’s. Halverwege deze set vonden we het echter wel mooi geweest en sloegen we een aardig gat door zeven punten op rij te scoren. De dames van Dynamo scoorden nog een aantal punten, maar wij pakten de set uiteindelijk met 25 – 19.

De derde set is altijd een gevaarlijke, maar we maakten ons weinig zorgen. En dat bleek terecht. Met name door de hoge foutenlast aan Apeldoornse zijde kwamen we op een 10 – 1 voorsprong. We lieten ons hierdoor niet misleiden en hielden onze eigen zaakjes op orde. De passing lag in het algemeen goed, waardoor alle aanvallers bediend konden worden. Ook de spelers op de reservebank droegen hun steentje bij. Perfect op het commando van de fotograaf gingen de handjes enthousiast de lucht in (kom op, kom op!), waarop de fotograaf fanatiek plaatjes begon te schieten vanaf de achtergrond. Dat leverde niet alleen een prachtfoto op, het enthousiasme gaf de speelsters in het veld ook die extra boost. We wonnen de derde set dan ook met 25 – 18.

Nog één set te gaan. Vier of vijf punten. Zelf ons drinken betalen of een rondje van Joost. U snapt wel waar we voor gingen.. Hoewel Dynamo niet opgaf en ons echt wel tegenstand bood, bleken wij ook in de vierde set de betere. Waar we de Apeldoorners af en toe toch terug lieten komen, herpakten we ons steeds weer en behielden we een kleine voorsprong. Met 25 – 20 wonnen we ook de vierde set en hielden we de eerste vijf punten in eigen huis. Een goed begin!

Komende zaterdag (29 september) spelen we wederom een thuiswedstrijd en kunt u ons weer aanschouwen in de Meerwaarde, om 17.00u tegen Rivo Rijssen. Komt dat zien, kom op, kom op! De W van willen winnen, drie vingers in de lucht, kom op, kom op...