Barneveldse kippen krijgen vleugels in bekerstunt

Na vijf wedstrijden in de reguliere competitie was het weer eens tijd voor een bekerweekendje. En weet je wat het is met het spelen van bekerwedstrijden? Je kan eigenlijk alleen maar winnen. Óf je wint de wedstrijd (leuk), óf je wint een vrije zaterdag (ook leuk). En met die jaarlijks terugkerende gedachte in ons achterhoofd gingen we de tweede ronde voor de nationale beker in.

Zaterdag 29 oktober 2022: zou het de dag worden waarop we weer eens een bekerstuntje gingen uithalen? De gedachten van de veteranen onder ons dwaalden weer even af naar vier jaar geleden, toen het ook was gelukt de derde bekerronde te halen. Hoe tof was dat! Dit keer was de uitdaging nog net iets groter, met in de tweede ronde al meteen twee topdivisieteams aan de andere kant van het net. Op papier zou een team uit de tweede divisie een dergelijke poule in ieder geval niet overleven…

Toch traden we de zaterdag vol goede moed tegemoet; we hadden immers niets verliezen. We zijn daarnaast nog steeds ongeslagen in de competitie en hadden weer een week hard getraind met duidelijke doelen en een inzet en werkethiek waar je Boerman tegen zegt. Wie zou het zeggen, hadden we toch de juiste papieren?

Een van de voordelen van het laagstspelende team in een bekerronde zijn is dat je thuisvoordeel hebt. Zaterdagochtend mochten we ons dus om 11:45 uur melden in onze eigen vertrouwde Meerwaarde. Voor dames 1-begrippen is dat best wel vroeg. Al was er onder ons iemand die er tegen die tijd al een hele werkdag op had zitten, dus we zullen niet klagen (tegen haar..).

Dat onze eerste tegenstander al om 11:00 uur op de stoep stond, kunnen we ze natuurlijk niet kwalijk nemen. Groot gelijk om lekker op tijd te komen zodat je nog even heerlijk kan genieten van het Barneveldse zonnetje. Barneveld is natuurlijk sowieso veel leuker dan Amsterdam. Maar voor de koffie moesten ze toch echt nog even wachten (of naar het dorp lopen). Konden ze alvast kennismaken met onze Juul, die zo veel zin had in de dag dat ze ook maar gewoon driekwartier te vroeg kwam.

Gelukkig, daar kwamen onze zaalwachters al, die extra vroeg waren opgestaan om ons veld nog even te kunnen vegen. Wat een inzet. En daar waren ook de reddende koffie-engelen Paul en Mirella. Jep, we weten het, we worden best wel verwend *hartje*.

Wij hadden echter andere voorbereidingsprioriteiten dan de dames uit Amsterdam: de sporthal versieren! Nee nee, niet vanwege onze wedstrijd; de hal versieren doen we altijd pas bij de derde bekerronde. Nee, deze versiering – inmiddels hebben we hier ook een hele routine voor ontwikkeld; iets met rust, ritme, billen, slingers, ballonnen en regelmaat – was ter ere van de jongste telg uit onze groep. Celine is namelijk 18 jaar geworden. Dat is weer eens wat anders dan 30. Hieperdepiep!

Na de dit-is-onze-hal-peptalk van Peter waren we er helemaal klaar voor. Laat ze maar eens zien wat ze in de topdivisie eigenlijk uitvreten. De inspeelmuziek werd alvast aangezet voor de dames van US. Wij hebben zelf wel genoeg aan zo’n 35 minuutjes warming-up, maargoed, als zij graag alvast moe wilden worden – fine by us, US.

Wij waren ondertussen nog even druk met andersoortige wedstrijd-preps. Theetje hier, slingertje daar, tapeje om die vinger, flesjes vullen, even naar Emiels vakantieverhalen luisteren, scheidsrechters verwelkomen, appjes van vrienden beantwoorden die twijfelen of het de moeite waard zou zijn om te komen kijken (wat zou ons antwoord geweest zijn?) – je kent het wel. Zo’n twintig minuten later begonnen ook wij aan onze warming-up. Simplex/SSS DS 1 versus Pharmafilter US DS 2: let’s go!

Als echte Amsterdammers begon onze tegenstander de wedstrijd – hoe kan het ook anders – met wat Ajax F-side liederen. Gelukkig hebben wij ons eigen SSS-liederenarsenaal en overtroffen we ze in ieder geval al vanaf het begin met het zingen. En daarmee ging de bekerkraker van start.
We begonnen de wedstrijd best wel steady en konden verrassend goed meekomen. Of nouja verrassend, het is maar wie en hoe je het bekijkt natuurlijk. Helaas ging de eerste set nipt met 22-25 naar de Amsterdamse dames. Dit bracht onder een aantal van ons serieuze wraakgevoelens naar boven, zelfs zo erg dat plannetjes werden gesmeden om de liederen van Feyenoord erbij te halen. Sportief als we echter zijn, bleven we maar gewoon trouw aan onze eigen Groene liedjes. Come on you girls in green!

Dit bleek een goede keus. In de tweede set namen we – brutaal als wij zijn – zelfs een voorsprong. Met onze service wisten we de tegenstander flink onder druk te zetten. Ondertussen werd aan onze eigen kant goed gepasst, sterk verdedigd, lekker aangevallen en slim gespeeld. We overleefden een setpoint tegen en kwamen erachter ook niet onder te doen wanneer het om de Big Points gaat. Uiteindelijk betekende ons 28e punt setwinst voor Groen. Kampioenen!!

Ondertussen vulde de tribune zich steeds meer. Dat was ook niet zo moeilijk met de complete fanclub van Julie erbij, die alleen al uit zo’n tien man bestond. Met inmiddels een tussenstand van 1-1 in sets bleek het dus toch best te moeite om te komen kijken. Wie had dat gedacht? Vijfentwintig punten laaaang voor onze club uit Aaamsterda, ehh, Baaaarneeeveeeeld!

Door naar de derde set. Ook deze werd weer spannend, maar helaas net als de eerste set met 22-25 verloren. Maar we lieten ons natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan, zeker niet onze hal. We zetten alles op alles en streden weer keihard in de vierde set. Verder iets met moeite hebben met onze “garbage balls” en “ze kunnen wel twee competities lager spelen maar zíj gaan er tenminste voor”. (Wat je wel niet hebt aan al die luistervinkjes – of luisterkippetjes - op de tribune.) Dit resulteerde uiteindelijk in een eindstand van 27-25 voor ons. Gekkenhuis op de tribune, niemand die ons stoppen kan!

Okee, een vijfsettertje dus; daar hadden we van tevoren voor getekend. Maar nu we zo dichtbij waren, wilden we die winst pakken ook. Met Joke aan de servicelijn werd vanaf het eerste moment flink druk gezet. Abia was on fire op de dia, Claude en Iris drukten hun puntjes door aan de buitenkant, Rachie en Marjo blokkeerden als een malle en Hanna zorgde ervoor dat er geen bal op de grond viel. Keihard aangemoedigd door onze familie, vrienden en andere topperSSS viel na 2,5 uur spelen de laatste bal op de grond. In de Amsterdamse brievenbus! Weer een overwinning voor de Groenen, en wat voor één. Wij zijn SSS, wij zijn de beste!

Wat een heerlijk gevoel was dat! Gelukkig hadden we eventjes tijd om bij te komen, bij te eten, bij te dutten en de voetjes bij te luchten. En dat ‘eventjes’ werd een flinke poos, want ook de wedstrijd tussen de dames van US en de derde uit de poule, VollinGo dames 1, werd een vijfsetter. Zeg maar daaag tegen je avondprogramma.

Zo’n anderhalf uur later dan gepland konden we om half 7 dan eindelijk gaan warmlopen. Yanissa en Frouke waren er inmiddels bijgekomen ter versterking. Onze Maart had namelijk haar volleybalschoenen en groene shirt omgeruild voor haar bruiloftsfitje. Tegen de tijd dat zij bijna stond te silent discoën, traden wij aan voor pot numero 2. De Barneveldse kippetjes versus de Goudse stroopwafels: here we go again!

Een groot groen voordeel van de uitloop in tijd was dat de Green Army in de tussentijd alweer was teruggekeerd van de wedstrijd van heren 1 in Ede (dat is dan wel weer een voordeel aan spelen in heren 1..) en bij ons op de tribune had plaatsgenomen. Onder zowel hun aanmoediging als die van ons altijd trouwe publiek vlogen we uit de startblokken, met een flinke voorsprong tot gevolg. Woohoo!

Iets minder woohoo ging het echter met de kuitjes van Abi. Het vele puntjes scoren had in de eerste wedstrijd al tot de nodige pijntjes in haar kuiten geleid; na de zoveelste harde aanval (en laten we duidelijk zijn: deze scoorde ze dus ook nog gewoon) was de kuitkoek op en moest ze haar strijd tegen de stroopwafels toch echt staken. We waren het daarna even kwijt en gaven de set met te veel onnodige fouten weg met 24-26.

Maar het vuur was nog niet uit. We voelden dat er misschien toch echt wel wat te halen viel voor ons en wilden alles op alles zetten om te laten zien wat we waard zijn. Waar de vermoeidheid van het vele spelen zijn intrede leek te gaan doen, lukte het ons mede dankzij het fantastische publiek hier niet aan toe te geven. Waar komen kippen toch vandaan?!

Het bleef spannend, maar we wisten zowel de tweede als de derde set te pakken met 25-22 en 26-24. Ja daar wonen superkippen! Gingen we dan toch echt stunten? Ook de fanclub van Yanissa liet zich luid en duidelijk horen. Meer dan welkom ook bij onze volgende (beker)wedstrijden #BlueWhiteSide-GreenArmy. Als ze maar voor Barneveld zijn!

Onder luid tromgeroffel kregen de kippetjes vleugels. Of nouja, die hadden ze natuurlijk al, maar dit keer vlogen ze sky high! De stroop was inmiddels wel uit de wafels en onze gezonde zenuwen van eerder die dag maakten langzaamaan plaats voor knetterende kriebels: zouden we dit nou echt gaan flikken? Yes, yes we did. Met 25-21 pakten we ook die laatste set en waren we officieel winnaar van deze bekerronde. SSS we love you!

De wedstrijden gewonnen, een vrije avond verloren. Of we dat erg vinden? Nee natuurlijk niet. Op naar de kwartfinales!! (Claude dan; wij gaan eerst nog even een potje spelen in de 3e bekerronde.) Jullie zien de advertenties wel verschijnen wanneer de loting bekend is.

Maar eerst maken wij ons op voor alweer de volgende competitiewedstrijd. Morgen strikken wij wederom de veters in eigen huis, en nemen wij het om 17:00 uur op tegen TiMaX/DeVoKo DS 2. Zien we jullie daar?