Alle bananen verzamelen!
Waar we normaal na een wedstrijd vrij snel weer doorstomen naar de volgende, wilden we van onze bekeroverwinning toch wat langer nagenieten. We kregen daar zelfs een extra uurtje voor van de overheid, wat een cadeautje. Onze lichamen mochten dan wel helemaal op zijn na twee zware potten, maar onze gedachten keerden regelmatig even terug naar onze bekerstunt. Dat maakt een lange werk/studeerweek tot de volgende mooiste dag van de week toch weer iets dragelijker.
Maar laten we – wederom – niet naast onze volleybal- of in bowlingschoenen gaan lopen. Dat was waarschijnlijk ook Peters gedachte toen we niet al te subtiel opperden om als beloning op maandag weer naar de bowlingbaan te gaan. Nee, we gingen ‘gewoon’ weer aan de bak!
Wel mocht je op maandagavond verlof opnemen van coach P als je iets meer lichamelijke hersteltijd nodig had dan één rustdag na 9 lange sets. Hoewel dat best wel verleidelijk was, stonden we – teamplayers als we zijn – toch gewoon bijna allemaal weer op het trainingsveld die avond. Helaas voor Abi en Juul was er wegens geblesseerde kuitjes en dikke vingers wel wat extra tijd nodig om te herstellen. Zij waren gedwongen wel even een vakantiedagje op te nemen zodat ze er hopelijk snel weer volle bak bij konden zijn.
Zaterdag stond namelijk alweer een volgende wedstrijd op het programma, tegen niemand minder dan het tweede damesteam van de Denekampse Volleybal Kombinatie – beter bekend als DeVoKo. Wellicht iets minder spannend om tegen de nummer een-na-laatst uit de competitie te spelen, maar nooit goed om een tegenstander te onder- en jezelf te overschatten. Altijd beter om met beide benen op de volleybalgrond te blijven, óók als je spierpijn hebt van een bekerstunt.
Voordat we zaterdag aan de bak mochten, besteedde een aantal van ons ook nog even tijd aan andere talenten. We kunnen immers meer dan alleen maar volleyballen. Zo stond Marjo – zeer goed onderlegd na haar scheidsrechtersstage – op de bok om de MB1 te fluiten. Maartje rende ondertussen de beroemde (of beruchte) Renswoude Run om zich alvast op te warmen voor de wedstrijd. A-21-Bia was nog even aan creatief met bananen en in de hal werden intussen alvast de slingers voor haar opgehangen. Hierdepiep banaan!
Om kwart voor vier verzamelden alle kipjes zich voor de nieuwe ronde. Een minstens net zo belangrijke ronde als de week ervoor overigens; in deze wedstrijd tegen de nummer elf uit onze competitie was het zaak om alle punten in de Meerwaarde te houden. En je weet wat ze zeggen: een kromme komkommer is nog geen banaan.
In de eerste set vlogen we uit de startblokken en lieten we prima eigen spel zien zonder al te veel fouten te maken. Gaan met die banaan! Met 25-14 pakten we set nummer één.
De dames uit Denekamp hadden echter geen zin om de pisang (voetnoot: pisang is Indonesisch voor banaan) te zijn na die 113 kilometertjes op de teller richting Barneveld, dus gaven ze gas bij. In de tweede set kwamen ze beter in hun spel en daarmee maakten ze ons een beetje van streek. Het werd zelfs zo spannend dat de Denekampers op setpoint kwamen. Waarom, waarom, waarom? Waarom zijn bananen krom. Of dit nodig was? Nee. Of ze ermee wegkwamen? Ook nee. Met 27-25 was ook de tweede set voor ons!
We besloten dat het niet per se nodig was om het weer zo spannend te maken en werkten die gedachte goed uit in de derde set. De passing aan onze zijde liep goed waardoor onze middenmeisjes lekker konden beuken. De ballen vielen aan de juiste kant van het veld op de grond wat resulteerde in een setwinst van 25-15. Bruut!
Ook in de laatste set zetten we na een aantal wisselingen van de wacht ons goede spel voort. De banaantjes deden waarvoor ze gekomen waren en hielden ons fit en energiek tot in de laatste minuten. Sommigen hadden zelfs nog zo veel energie dat ze nog even wat sprintwedstrijdjes hielden aan de kant. Wat zat er in die bananen?!
Een echte teamprestatie en ook winst in set vier later was het tijd voor – eindelijk – vijfpuntenbier. Banaan, banaan, banaan, wij staan nog steeds bovenaan!
Dat moest gevierd worden met, je raadt het al… chocoladepepernoten! (Dacht je nou echt dat we nog meer bananen gingen eten?) Onder leiding van Spelmaster Marjo bleef een deel van de teamies in Cheersss voor een spelletjesavond. Tijd voor ‘in de pan’! (Een soort van ‘Ben ik een banaan’ maar dan anders.) Na een gezellige avond waren de bananen bij onze Julie nog steeds niet helemaal uitgewerkt en besloot ze nog even een sprintje te trekken naar Barneveld Zuid. Je moet wat hè, met die superbananenenergie.
Vandaag gaan we de A1 weer op voor een tochtje oostwaarts. En daar hebben we heel veel zin in, want we nemen het op tegen de nummer twee uit onze competitie: Engeltherm WSV dames 1. De ploeg staat maar één puntje onder ons, dus dat belooft een mooie pot te worden. Niets te doen vandaag, of inmiddels aangesloten bij onze fanclub, wees welkom: 16:00u in sporthal De Kei. Er zullen ook bananen zijn.
