Vaar mee met dameSSS 1: op koers!

Daar is ‘ie dan, het zeventiende wedstrijdverslag van dit mooie seizoen. Een bijzonder getal hoor, zeventien. Het komt na zestien en voor achttien. Het is een priemgetal. Het is het aantal lettergrepen in een haiku. Het was het aantal Nederlandse provinciën. Het getal is een aanwijzing dat je op de goede weg in je leven bent. En het schijnt een goed teken voor je liefdesleven te zijn als je ineens overal het cijfer zeventien om je heen ziet. Leave sântjin! Ja, zoek dat maar even op.

In Italië is het overigens een ongeluksgetal. Want in Romeinse cijfers schrijf je zeventien als XVII, wat de vele analfabeten in de middeleeuwen vaak verwarden met VIXI: het Latijnse woord voor de veelvoorkomende grafstenentekst ‘ik heb geleefd’ (ofwel: ‘ik ben dood’). Leave sântjin…

Maar nuchtere Hollanders als wij zijn, zien wij persoonlijk vooral de positieve kanten van het getal zeventien (en nee, niet alleen omdat deze redactie toevallig grotendeels vrijgezel is). Het is de aanvangstijd van onze thuiswedstrijden, de mooie leeftijd van onze jongste telg Eva, zo ongeveer het aantal donuts dat we dit seizoen p.p. hebben genuttigd en het aantal letters van onze favoriete leuSSS (ja nu moet je even nadenken hè?). Een unicum dus. Net als dit verslag, waaraan niet één, niet twee, niet drie maar zelfs vier razende reporters hebben meegewerkt. Leave sântjin!

Door naar de daadwerkelijke verslaglegging van onze een-na-laatste thuiswedstrijd van dit seizoen (niet vergeten: 1 april de laatste) tegen WIK Steenderen. Alle ballen, teamies, stenen en shirtjes verzamelen!

Zoals jullie wellicht weten begint onze wedstrijd altijd al op maandag (of was het nou donderdag?), dus delen we logischerwijs graag het verloop van onze hele week met jullie. Over maandag kunnen we kort zijn: er waren donuts (want winst tegen Dynamo). “Op naar zaterdag!”, aldus coach P.

Terwijl wij hard aan het ballen en suikers innemen waren, probeerde onze Juulster na flink wat trainingen niet van de piste te vallen. En als we de geruchten mogen geloven probeerde ze ook flink wat dans- en zangkunstjes uit tijdens de après-ski. Jodelahi…eperdepiep hoera! Want ze was ook nog eens jarig. Net geen zeventien meer. Zien jullie trouwens ook het patroon van speelsters die zichzelf een volleybalvrij weekje vakantie geven wanneer ze jarig zijn? Kun je dat soms gratis aanvragen bij de Nevobo of hoe zit dat?

Anyways, op donderdag was het weer tijd om te verzamelen voor de tweede training van de week. Maar dat verzamelen verliep niet voor iedereen even soepel. Vooral in ons middenveld waren er wat problemen. Tja Goud, je moet er wat voor over hebben om bij de Groenen te willen horen. Zelfs het Blauwe treintje heeft weleens zo zijn problemen. Maar ze stond tenminste niet in Marjoleins volleybalschoenen, die bij aanvang van de training nog in Lunteren lagen… Gelukkig gaat onze Raach niet over lijken en konden we de training alvast met haar als hoofd-hoofdblokkeerder aftrappen. We moeten immers wel blijven werken aan onze voetbalcarrière. Na de training konden we weer eens genieten van een heerlijk afkoelende douche, en zo gingen we – juist – op naar zaterdag!

Zaterdagochtend 18 maart was daar; helaas niet echt zonnig, maar gelukkig spelen we binnen. Op deze dag hadden we eerst rustig tijd om uit te slapen, boodschapjes te doen, wijn te dealen, te stofzuigen, langs te gaan bij moeke en koffietjes te drinken, om vervolgens het ruime soep te kiezen. Op naar de Meerwaarde, zonder obstakels.

De nummer twaalf op onze lijst stond op het programma: WIK Steenderen. In het uitduel tegen dit team – waarin we het helaas zonder Iris en Joke (die zat al ergens in een boot) moesten doen – wisten we alle punten mee naar Barneveld te nemen. Tijd voor evenaring.

Daar waren we dan, in de Meerwaarde. Eva op de bok, de rest in het hok. Wedstrijdvoorbespreking? Check! Banaantjes in de mik? Check! Klaar om ze van de baan te steenderen? Check! Speciaal publiek uit Scherpenzeel om dat te aanschouwen? Check! Team compleet? Uhm…

We zouden dames 1 niet zijn als we niet af en toe wat verrassingen in petto hebben op de zaterdag. Je moet het natuurlijk wel een beetje spannend houden; zeker op zo’n dag tegen de nummer 12. En dus besloot onze Juul – die op wintersport was – ineens voor onze neus te staan in de Meerwaarde: “Kan ik nog meedoen?”. Was ze uit de lucht komen vallen? Of gewoon direct uit de après-ski komen wandelen? Ach, omdat ze het zo lief vroeg. Snel wat knuffels, kusjes en lebbers en gaan met die banaan – want het was bijna 17:00, onze lievelingstijd!

Jetzt geht los! We startten de wedstrijd met volle focus, je wil teams uit de lagere rangen namelijk niet onderschatten. En in deze spannende eindsprint van de competitie telt ieder punt. We deden ons ding: beetje meppen, beetje blokken en de puntjes lekker vieren. Voor je het wist, was het eerste puntje binnen met 25-12. BOEM!

De dames van WIK waren niet van plan om zonder slag of stoot in de Meerwaarde ten onder te gaan, en deden er alles aan om toch nog wat puntjes mee te smokkelen. Toch lukte het ons om ze goed voor te blijven en af en toe – of een stuk of zeven achter elkaar – aces te scoren. Marjo in Oranje o-o-oooooh. En zo lagen we goed op Coers: 2-0!

De derde en vierde set waren Barneveldse kippeneitjes, wat sommigen de tijd en ruimte bood om wat nieuwe liedjes te bedenken. Vaar mee met WIKKIEEE! Kennen jullie die nog: Wickie de Viking? Is dat nou oud, of juist niet – of heeft het gewoon een generatie overgeslagen? Ondertussen bracht Julie het team ook nog even op de hoogte van de laatste après-ski-hitjes – gut, gut, super gut – alles super gut! – en kon de bank de tribune vermaken met wat modeshows.

Voordat je Wickie kon zeggen waren met 25-9 en 25-15 ook die laatste twee sets binnen, en dat betekende goed nieuws: vijfpuntenbier! En nog steeds bovenaan, met een extra puntje (nu twee) los van WSV – die een shotje had gemorst. Bruut!

Vandaag reizen we voor de verandering eens af naar het noorden in plaats van oosten voor een belangrijke pot in Ommen, waar we na de verloren thuiswedstrijd nog een appeltje – of banaantje – mee te schillen hebben. Om 18:00 uur gaat het gebeuren. Daarna hup in onze pyjama’s. Niet om naar bed te gaan (wel al bijna bedtijd dan), maar om onze dansmoves te showen op de pyjamaparty in Cheersss… Hopelijk met flink wat puntenbiertjes!