Niet gewonnen, wel gelachen
Na de – succesvolle – eerste bekerronde was het vorige week dan eindelijk tijd voor de – (spoiler!) iets minder succesvolle – start van de competitie. Maar laten we niet te veel op de zaken vooruitlopen, want de wedstrijd begint al op maandag. Dus terug naar toen.
Start van de competitie, dat betekent natuurlijk hyperrrfocus. Op maandag zochten we het daarom hogerop en beklommen we wat kasten. Om de passers onder druk te zetten; ook passers die eigenlijk helemaal niet horen te passen, moesten passen. Want iedereen moet een passje kunnen passen. En zo moeilijk hoeft het allemaal ook niet te zijn natuurlijk. Iedereen gepasst, lekker getraind, Han werd flink aan het werk gezet door Lies – zo rood hebben we haar nog nooit gezien – en dus hup allemaal moe maar voldaan naar bed.
Dan kan je denken: goh, die meiden zien elkaar al drie keer per week, misschien is dat wel genoeg. Je kan ook te ver gaan. Laat elkaar verder lekker met rust. Enough is enough. Maar nee. Close en klef als we zijn, kunnen we ook buiten de sporthal niet zonder elkaar. En zo ontstond in de loop van die week een nieuwe serie: ‘Juul&Jo doen een theetje bij…’ Met aflevering 1: Op de bank bij Boerman! En dat was ook niet helemaal zonder reden, want ons team is weer een tiener armer. Onze Ier heeft namelijk de 20 aangetikt. Hoera! Na de bopla op nr. 5 hopla naar casa de Boermans waar de soesjes en niet-gesneden tompoezen (want hoe doe je dat netjes?) al klaar stonden. Je hoort hier niemand klagen natuurlijk. Een lama, Lion en wat liefdesadvies later gingen we wederom moe maar voldaan naar bed. Wat een dinsdag.
Na de training van donderdag kwamen we erachter dat je niet alleen zwedru’s in de bina kunt hebben, maar entiteiten met een entitiet ook in de bona. En na het douchen kun je gerust om de bi ba bina borstel vragen om alles weer in de plooi te krijgen. Alleen is de kans dat iemand die aan je wil uitlenen vrij klein. Mocht u denken, wat een raar gezwets van deze dames; waar hebben ze het toch over? Graag verwijzen we u door naar het afkowo.
Anyway, eenmaal afgedroogd hesen we ons weer in onze after-training-tokkie-tenues, die bij sommigen steeds kleiner lijken te worden... Komt dat door het harde trainen, of door de frituurbezoekjes op zaterdagavond? We gaan voor het gemak even uit van het eerste. Moeite met het showen van onze Juicy billen hebben we in ieder geval niet, hè Eef? Met een omweg om enige blikken te vermijden – bewoordingen op de bips zorgen voor bil-uhh-bekijks – kon de sporthal weer veilig verlaten worden. Let’s go Simplex!
Nu zijn we inmiddels toch wel bekend in het welbekende CheerSSS en is de verwachting dat iedereen nu wel weet dat groene ijsthee bij ons team wel in de smaak valt (maar geen gewone, want prik dat p(r)ikken we niet!) Maar toen de laatdouchers die donderdagavond de kantine binnenwandelden, zagen ze bier en wijn rijkelijk vloeien. Er was namelijk iets te vieren: Jeffrey was in B-town (“wat een kippenhok!”), net voor zijn vertrek naar China. China? Ja! Uiteraard voor het Chinese eten, maar óók om ff een Olympisch ticket binnen te slepen. Let’s go Jeff! En waar Kloks hart naast Oranje nog steeds vooral Groen kleurt, kwam hij ons tijdens de training gezellig even vergezellen. Of beter gezegd: Joke d’r plek innemen (geintje, hij kwam als geroepen. Een beetje rust voor ons oudste kippie is af en toe wel fijn.)
Om nog even terug te komen op die kleine afterparty (zonder traktatie, want die was Iris uiteraard weer vergeten): de gesprekken waren weer interessant. Van welbekende vragen als ‘Ga je nog wat doen dit weekend’ (waarbij het antwoord altijd ‘Ja, volleyballen met jullie’ is) tot gesprekken over trouwen en wie gaat er dan op de knie? Of is er überhaupt geen M/meerwaarde? Tuurlijk, wel in Barneveld!
Maargoed, zoals Maartje zou zeggen: laten we het ook nog eeeeven over de wedstrijd hebben. Ok Maart! Het was een regenachtige namiddag op die 23e van september. Carpoolplaatsen werden bezocht en er werd op drie meter afstand van elkaar vanuit de auto met elkaar gefacetimed; want in de regen staan, daar doen wij niet aan. Op naar Meerkerk! Of Minderkerk, want in Barneveld zijn er meer. Een pittoresk plaatsje met bootjes door prachtige slootjes en de wind waaiend door de wieken van de molen. Je zou zo denken dat je in een film van de gebroeders van de Kameleon bent aanbeland. Let’s gooo!
Een spannende autorit – “Wil je dood ofzo, of wat is je doel?” – later, waarin we ook tot de conclusie kwamen dat een voice-over voor de gesprekken tussen Lies en Ier geen overbodige luxe zou zijn, kwamen we aan bij de hal in Meerkerk. Het dorp waar blijkbaar niet alleen een meer, maar zelfs de zee begint #zeetegels. Prima. Vooral zin in een bakkie, dus tijd voor een (nieuwe) kop:
Cappucciknowledge (CAPKNO)
Want ja, een cappuccino kan je dag maken of breken. En wij hebben best een aantal cappuccinologen in ons team. Maar wat maakt een cappu nou een goede cappu? Nou, hierbij een stukje theorie geciteerd vanuit Wikipedia: “De koffie bestaat uit gelijke delen melkschuim, melk en espresso. Soms wordt er ook cacaopoeder of kaneel over gestrooid, hoewel dit in professionele (barista)kringen not done is, omdat het poeder het schuim sneller laat verdwijnen.”
Ja ja! Dit heerlijke drankje komt dus oorspronkelijk uit Wenen, waar een hele wirwar aan verschillende koffiedranken bestond en de hoeveelheden melk vaak werden aangepast naar de wens van de gast (vet lief!). Om makkelijk aan te kunnen geven welke hoeveelheid melk er in welk kopje koffie moest, werd een systeem bedacht aan de hand van de kleuren van het habijt van de monniken (logisch!). Waar de Franciscanen een licht habijt hadden, was die van de Kapucijnen wat donkerder – wat overeenkwam met minder melk, meer koffie. Oftewel: Kapuziner Kaffee (ahaaa!).
Terug naar de test. De aspecten die worden meegenomen door onze cappuccinologen: smaak, warmte, schuim, inhoud, koekje, uitstraling en uiteraard de prijs-kwaliteitverhouding. Nou komt ‘ie dan: Sporthal/Dorpshuis De Linde heeft een leuke kantine met gastvrij personeel achter de bar. Voor 8 cappu’s draaien ze hun hand zeker niet om, al lijkt de machine er toch net iets meer moeite mee te hebben om deze hoeveelheid koffietjes uit te persen. Schuimtest – lepeltjes in de aanslag! – geslaagd, de smaak van de koffie lekker pittig maar de smaak overall had wat romiger gemogen. Er zaten ook net wat te veel belletjes in het schuim naar onze smaak. Over het bijbehorende Amaretti-koekje waren de meningen verdeeld; het merendeel was geen fan, maar Juul&Jo – nieuw iconisch duo in de maak – konden het koekje zeker waarderen (of zijn zij gewoon over het algemeen vrij snel tevreden met alles wat maar eetbaar is?). Koekjesconclusie: het is een oude mensen koekje (maar gelukkig was ook de overheerlijke robuuste Liontaart van Iris mee). Resultaat van de test: een dikke voldoende met zeker ook nog ruimte voor verbetering. De Linde krijgt van ons een 6,5.
Oja, we zouden het nog even over de wedstrijd hebben. Na de capputest snel omgekleed, peptalk van Peter, statiefje klaar, zenuwplasjes (en -poepjes), nog even stukje Liontaart eten, rekken, strekken, inslaan en… serveren! In de eerste set ging het erg gelijk op en spatte het vuur spatte ervan af. De passjes lagen lekker en we wisten onze aanvallers goed te vinden. Wat balletjes via de handjes, wat kill-blockjes hier en daar en hoppa: de eerste set voor BARNEVELD BARNEVELD BARNEVELD. Het eerste punt in de eerste divisie was een feit! De tweede set waren de Meerkerkers echter niet van plan aan ons te geven, en ze deden alles aan om ons spel te ontregelen – en dat lukte. Ondanks wat mooie reddingen, goede prikballetjes, een flinke kaakstoot van Han en wat inhaalslagen wanneer de tegenstander de 20 bereikte, gingen de tweede en derde set naar de overkant. En de vierde set, tja… “Kakset”, aldus coach P. Daar willen we het dus niet meer over hebben. Meerkerk was te sterk en dus verloren we helaas met 1-3.
Hop, troostmuziekje aan, Liontaart erin, tassen onder de hoedenplanga en gaan. En waar je verdriet beter weg te eten dan bij de Mac? Precies! We komen er toch langs… Op naar Veenendaal! Waar we via een spreektunnel van 7 tafelbordjes (wisten jullie dat daar een zendertje in zit voor het personeel om snel te kunnen vinden?!?) nog even lieten horen dat kippen uit Barneveld komen. BARNEVELD BARNEVELD BARNEVELD! Nu de keeltjes toch gesmeerd waren, sloten we de de dag nog even af met een kleine karaokesessie tijdens het laatste stukje richting huis met ‘Morgen wordt fantastisch’, ‘Als er geen morgen was’, ‘Mooie dag’ en ‘Waterloo’.
Concluderend: de hele week moe maar voldaan, behalve zaterdag. Toen wel moe, niet voldaan. Wel gelachen, niet gewonnen. Vandaag weer een nieuwe kans, in onze eigen mooie hal. Zien we jullie om 17:00 uur?
