Nieuwe liefdes, dierendag en winst in eigen huis
Hopla (menig teamgenoot hoort bij dit woord alleen nog maar bopla), weer een week voorbij! Of nouja eigenlijk twee, maar geef die verslaggevers ook even wat tijd hè – er moet ook nog gewerkt worden. Vorige week speelden wij onze allereerste thuiswedstrijd in de 1e divisie in onze mooie – nog steeds erg warme – Meerwaarde. En we wisten daarbij 4 punten in eigen huis te houden, BAM! En je weet wat ze zeggen: een goed begin is het halve werk. Dus we gaan terug naar maandag 25 september.
Na het klappertje in Meerkerk kwamen we weer fris en fruitig naar de hal om onszelf te herpakken en er weer tegenaan te gaan. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, en een vrijgezel minder. Wat? Jep, onze Celien heeft een vlam in Tiel weten te veroveren. Of was het andersom? Anyway, er was een romantisch diner, met pizza aan zee, en de rest laten we maar aan die twee.
Na ons wekelijkse kringgesprek met Cas waren we er weer klaar voor om te trainen. En zoals Lies zei: “Wedstrijd vergeten en knallen deze week.” Ok Lies-Let’sgo! Zo gezegd, zo gedaan. Onze Ro ging er vol in, want ze had besloten heel goed te gaan trainen deze week. Volle bak vooruit. En waag daar niet bij in de weg te staan, zoals de mosquito die – naar Romees mening – onze training verstoorde. Hij/zij/het werd het eerste slachtoffer van een van onze mooie nieuwe ballen met het gloednieuwe logo. Net Dierendag niet gehaald. Mosquito’s 0 – Ro 1.
Enfin, na de training was het tijd voor weer een stoomdouche van zo’n 100 graden; je moet ervan houden. Ieder z’n ding, zullen we maar zeggen. En iets met rode billen. HAND IN HAND, BAVIANEN! En om nog even in de dierensferen te blijven; kennen jullie een hamster die wél een rustgevende dood heeft gekend? Wij niet namelijk. Van hamsters door de printer tot suïcidale praktijken in de kooi – de lugubere verhalen vlogen ons om de oren. Ons kwam zelfs ter ore dat Boffel soms gewoon een heel weekend alleen thuis wordt gelaten door zijn baasje. Say what?! Als dit zo doorgaat wordt het tijd om onze ‘help-die-hamster’-campagne op te zetten. Want elk beestje verdient een feestje!
De donderdagtraining verliep wat rustiger. Iets te rustig volgens onze Ro; we mochten wel even wat meer vlammen uit onze kont laten slaan. En ook hier was weer een langpotige mosquito om Ro’s rust te verstoren. Maar deze krachtpatser wist te ontsnappen: Mosquito’s 1 – Ro 1.
Pepertje erin en op naar zaterdag 30 september: een heerlijke dag voor een competitiewedstrijdje in eigen hal. Een heerlijke dag om de (motor)fiets te pakken met twee volle tassen, de wedstrijdshirts, ballentas en kapotte rem naar de Meerwaarde. Koffietje erin (krijgt Cheers ook een cappuccinotest van die cappuccinologen?) en op met de kippen naar het hok. Tijd voor onze voorbespreking, met Yanissa als versterking (die jullie vaker gaan zien bij onze thuiswedstrijden), Ro nog op het veld om te coachen, een gehaaste Lies die als een wild kippetje nog net op tijd op stok zat en uiteraard twee kuikentjes: het evangeli-uhh-epische duo Marcus en Mats. (Wed)Strijdplan klaar: check! Laat die bavianenbillen maar vlammen!
De eerste set ging het erg gelijk op. Het was lastig om de hoge Utrechtse bomen om controle te krijgen. Maar je weet wat ze zeggen: hoge bomen vangen veel wind en daardoor konden we mooi gebruik maken van die lange armen. Het bleef spannend tot het laatste punt, maar Leen wist ons met een mooie ace uit de spanning te halen en de eerste set naar ons toe te trekken met 25-23. Lekker Leen!
In de tweede en derde set kregen we steeds meer controle over het spel door de tegenstander vooral passend onder druk te zetten (je weet dat je dat goed hebt gedaan als de libero na de wedstrijd flink baalt dat er zo weinig op haar geserveerd werd). En om het begrip ‘head-hitter’ nog even voor het bredere publiek toe te lichten, besloot Heleen dat in deze pot maar even te demonstreren. Verder konden we door onze servicedruk zelf lekker spreiden en aanvallen. Tot slot speelden de Utrechters ook nog wat balletjes in het net (KWALLENVISSEN KWALLENVISSEN) en wonnen we set 2 (25-16) en set 3 (25-18) met vrij ruime cijfers.
In die laatste – altijd gevaarlijke – vierde set vochten de dames uit Utrecht zich naar een 7-2 voorsprong. Ondanks de wissels van coach P en het debuut van Mats, die dacht dat hij de stand misschien nog kon redden door bij de tegenstander in het veld te gaan staan, moesten we dit laatste puntje helaas toch meegeven naar Utrecht. “Waarom spelen we überhaupt die laatste set eigenlijk nog als we toch al gewonnen hebben?” Terechte vraag, Han. Al met al was het een leuke pot met een – al zeggen we het zelf – dik verdiende winst voor team groen. Geen gelul, 3-1 (rijmt niet maar klopt wel).
Na de wedstrijd was het tijd voor pastaatjes, salades en patat met brokjes en konden we daarna onze bavianenbilletjes weer tevoorschijn toveren tijdens de schoonmaakbeurt. Daarna nog even ouderwets gezellig een oefenpotje van heren 1 kijken, en onze oren laten afsterven. En tot slot kropen we – nadat sommigen nog wat aangeschoten hulp moesten verlenen – moe maar voldaan in ons heerlijke bedje. Wat een week.
