Bekeravontuur eindigt voor SSS dames 1
Hoi hoi hiep hoi! IJ IJ we zijn zo blij! De razende reporterSSS zijn weer compleet. JIJ is weer IJIJ. Gelukkig maar, want na 5 wedstrijdverslagen zijn we inmiddels zo gehecht aan onze vaste volgorde dat Iris alles op alles zette om weer zo snel mogelijk achter dat toetsenbord te kruipen. Litte did she know dat een van de 2J’s later deze week zou afhaken, en dit uiteindelijk een IJI-verslag is geworden.
Maakt allemaal ook niet uit, drie is in ieder geval nog beter dan twee. Terug naar vorige week, oftewel: naar bekerweek. Op zaterdag 21 oktober stond namelijk de tweede bekerronde op het programma. Op die dag zouden maar liefst drie teams onze Meerwaarde komen bezoeken om te strijden voor de nationale beker. Drie ja, dat is immers beter dan twee.
Anyway, waar veel teams even een rustig het-is-bijna-herfstvakantie-weekje hadden, gingen wij dus vol aan de bekerbak. Want ja, de afgelopen jaren hebben bewezen dat bekerstunten niet onmogelijk is voor SSS DS1. Dus kwamen we maandag weer allemaal fris en fruitig aan in de hal. Behalve onze Boerman, die lag toen dus ziek op bed (ja, want nu schrijven we over vorige week weet je nog, toen IJIJ JIJ was omdat zij ziek was). Nou van die training kunnen we ons eigenlijk nog vrij weinig herinneren; zal wel rustig zijn geweest. Gek.. Zou dat aan ons liggen, of toch aan Boerman?
Op donderdag bleek dat we als team niet alleen binnen maar ook buiten het veld Simplex gezegd niet meer zonder elkaar kunnen. Zo houden we elkaar tijdens het werk graag via Snapchat op de hoogte van onze dagelijkse werkzaamheden. Wat blijkt? De één heeft soms een wat spannendere dag dan de ander. Waar sommige kantoorkippetjes voornamelijk naar hun beeldscherm zaten te turen, dook een ander met haar neus in de Kruidvatproducten, speelde een ander verstoppertje, zat diezelfde persoon in een zeer kleine politiewagen en liep een ander om 15.00 uur ’s middags de polonaise met minimensen. Ieder z’n ding zullen we maar zeggen.
Daarna hoefden we gelukkig niet lang meer zonder elkaar, want ’s avonds stond alweer de tweede training van de week op het programma. En omdat ze ons blijkbaar zo erg miste, haastte onze capitano zich zo snel naar de hal dat ze haar onderbroekje vergat (voor na de training dan hè). Kapitein onderbroek besloot de schaamtedrempel over te stappen – één team, één taak – en haar teamies al rijdend naar Barneveld een spraakmemo te sturen met de vraag of iemand misschien een afterdoucheslipje kon meenemen. Gelukkig was daar matroosabel to the rescue, die daarmee weer wat punten scoorde bij onze kapitein. Nu we erover nadenken, onze Ies kreeg ineens wel lekker veel setjes.. Hoe dan ook, na de training bleek de hele onderbroekenhectiek voor niets, want we konden helemaal niet douchen in de hal. Dan moesten we maar naar boven voor een drankje – voor sommigen een ice tea, voor anderen een lekker pilsemannetje. We zijn de moeilijkste niet.
Eenmaal boven zat de sfeer er goed in; moe betekent immers vaak melig. Met open mond luisterden we naar Marnix’ spannende verhaal over hoe hij van 3 meter hoog naar beneden was gesprongen door een stroomschok en daardoor zijn hak had gekneusd. “Hoe krijg je dan ook ineens een stroomschok op 3 meter hoog?” Terechte vraag van Yanissa (die gezellig met onze mee had getraind). Wat bleek: Marnix is elektromonteur. WATT zeg je? Dat is even schakelen. Echt een spanningsberoep! En spannend op op die hoogte te werken; houdt de spanning er zo lekker in. Misschien kunnen we Marnix uitnodigen voor onze Snapgroep om ook zijn spannende werkzaamheden te kunnen delen. Spanniekoekenpannie!
Na een gezellige donderdagavond was het tijd om naar bed te gaan en ons voor te bereiden op de mooiste dag van de week. Op zaterdag moesten we al vroeg aantreden voor de vierkamp die op het programma stond. We waren zelfs zo vroeg dat sommigen nog even lekker een beetje konden basketballen in de hal en het verslaggeversteam een poging waagde een leuk IJIJ-profielfotootje te schieten. Daarna was het uit met de pret en was het tijd voor serieuze zaken: let’s go!
Als eerste namen we het om 13:00 uur op tegen topdivisionist VoCASA DS1. Hoewel we die met 0-2 verloren, speelden we een leuke pot en kwamen we goed mee. De wedstrijd daarna tegen Armixtos DS1 ging ons minder gemakkelijk af. De Amsterdamse dames zetten ons flink onder druk waardoor wij niet goed in ons spel kwamen. Dit potje werd dan ook gewonnen door de Groenen, uit Amsterdam.. Helapika!
Voor ons was de spanning bij wedstrijd nummer 3 niet echt meer om te snijden, zoals onze elektromarnix zou zeggen, maar we wilden de dag natuurlijk graag nog winnend afsluiten. Dus gingen we er weer volle bak voor in die laatste pot tegen Huizen DS1. De gemoederen liepen echter al snel zo hoog op dat we bijna Marnix erbij moesten roepen om wat van de spanning eraf te halen. Het is maar goed dat we op een eigen helft spelen bij volleybal, zullen we maar zeggen. Maar we zijn de beroerdste niet en achteraf werd het scheldonderonsje weer netjes uitgepraat, met als conclusie: ook best wel blij met die vrije zaterdag op 2 december.
Helaas dus geen bekerstunt voor ons. Maar niet getreurd: de weekendjes weg kunnen gepland worden, sommige omaatjes kunnen dat weekendje mooi gebruiken om eens bij te komen en wellicht hebben we dan eens tijd om andere teams aan te moedigen. En tot die tijd staan er nog flink wat competitiezaterdagen op de planning. Zoals vandaag! Om 19:30 uur vangen we aan en gooien we op in Dordrecht. En daarna HASTA LA VISTA, NAAR DIE FIËSSSTAAAA!
