SSS d1 trapt 2024 af met twee punten en een nieuwe hamster
Yes yes yes! Who is back? Dames 1 van SSS! We gaan er weer voor; een jaartje verder gestegen naar 2024. Hopelijk kunnen we ook in dit nieuwe jaar wat puntjes in onze groene zakken steken. Spoiler: we zijn redelijk op weg.
Tijd om weer aan te treden na alle feestelijke – soms nog steeds best op volleybal gerichte – bezigheden in de vakantie (die jullie misschien al wel gezien hebben op onze vrij autistische insta #allesvoordefeed). Op nieuwjaarsdag naar De Meerwaarde gaan vonden we toch wel een beetje teveel van het goede, dus we besloten op donderdag de 4e van januari weer aan de bak te gaan.
Gedaan met de pret, back to business. Tijd voor de eerste training van 2024 en dus tijd om onze volleybalschoenen weer aan te trekken. Maar dan moet je die volleybalschoentjes (waarom maakt autocorrect hier voetbalschoentjes van?!) natuurlijk wel in je tas stoppen, hè Clau. Gelukkig niet blond zullen we maar zeggen.
Coach P besloot die training even aan te kijken wat de vakantie met de omaatjes en luie pubers had gedaan en liet de marteltuigen genaamd ladders maar even in de tas. Of we ook het krachtrondje stiekem konden skippen? Dacht het niet. Na alle kerstwijntjes, gourmetsessies en oliebollen leek het Oma Julie toch wel verstandig dat alle teamies die spiertjes weer even aan het werk zouden zetten. Wat zorgt ze toch goed voor ons. Al met al een prima eerste training.
Die maandag begonnen we de week met nog wat beste wensen en het beste wat we konden wensen voor 2024: WE ZIJN WEER MET TWAALF! Ja, ja dames en heren. Onze Lies mag het weer waar gaan maken tussen de lijnen en kan weer (bijna) volle bak meetrainen. Reden voor feest! Niet onder de douche overigens; daar hadden we te kampen met heus overstromingsgevaar. Tijdens onze wassessie begon de doucheruimte namelijk steeds meer op een zwembad te lijken. “Als mensen nou eens stoppen met die vieze haren in dat putje te douwen”, aldus een geïrriteerd dames 1-lid. Maargoed, only good vibes in 2024 en oplossingsgericht als we zijn zetten we zelf maar zoden aan de dijk door onze flessen shampoo, conditioner, scrubs en haarmaskers als waterkering te gebruiken. Teentjes van de teamies droog, Meerwaarde gered.
Donderdags was het tijd voor feestje nummer twee. Een man met een heel groot groen hart en een gezellige bak humor werd bekroond tot lid van verdienste. Uiteraard hebben we het dan over onze supervrijwilliger Paul Boshuis, nu bekend als Sir (spreek – niet – uit als zeur) Paul. Gefeliciteerd Paultje! Ook wij zijn jou zeer dankbaar voor wat je allemaal voor ons cluppie doet #Paultjebedankt.
Met al die feestjes van afgelopen week was het tijd om op zaterdag het volgende feestje te bouwen. De eerste wedstrijd van 2024. SPANNUND! En weer even wennen hoor. Zo moest de een echt weer even uitrekenen hoelaat ze dan uit bed moest voor de wedstrijd, terwijl de ander de vraag kreeg of ze eerst nog moest coachen ofzo, en Rachie weer op tijd naar de markt moest om pijnboompitjes te hamsteren (althans, we gaan ervan uit dat zij het nieuwe jaar weer keurig volgens vast regime begon). Over Rachel en hamsters gesproken: wisten jullie dat er een nieuw gezinslid in huize Stoffelsen-Florijn is aangetroffen? Het is Sep de Hamster! #Seppieweloveyou #Seppiedepeppie #hamsterverhalen
Anyway, die zaterdag traden we vrij vroeg aan bij De Meerwaarde om vervolgens een half uurtje te vertoeven in de heerlijk voorverwarmde autootjes. Normaal gesproken begint de tocht pas bij Utrecht.. Maar niet te vroeg juichen. We waren de auto dan wel uit, maar alsnog hadden we vanaf de parkeerplaats nog een flinke reis voor de boeg naar de sporthal. Een ware survivaltocht later en na de hoogste trap naar de ingang van een sporthal OOIT te hebben getrotseerd (kamp van Koningsbrugge is er niks bij) kwamen we De Heksenketel binnen. Daar aangekomen bleek de warmte van korte duur en hadden de meeste teamies spijt dat hun thermokleding nog in de kast lag.
Tijd om op te warmen met een lekker bakkie pleur. Maar ook de melk voor de cappu’s bleek alle traptreden van De Heksenketel opgeschuimd te moeten worden. Met andere woorden: het duurde lang. Zo lang dat de koffietjes de heksenketel moesten verlaten en maar werden meegenomen naar de kleedkamer. Ohja, ook nog koekje erbij? Ja joh, kom maar door met die koekjes.
Op naar de kleedkamer, waar onze Juul na maar liefst twee hele slokjes haar cappu van het bankje liet vallen… Wat een ellende. Wel een interieurtip rijker: cappuccinobeige op de muren van kleedkamers zou weleens dé trend van 2025 kunnen worden – stay tuned. Net zoals een slot op de deur van de kleedkamer. Gelukkig komt Eef goed uit de (cappuccinobeige) verf als portier: WE HEBBEN HIER TEAMBESPREKING! Maar op sommige mensen maakt zelfs dat gewoon geen indruk en die lopen prima een volle kleedkamer door om hun flesje te vullen. What’s wrong with being confident?
Op naar de zaal. Raach en Clau op zoek naar een goede plek voor de livestream. Nou, je voelt hem al aankomen: weer die pokke trap op. En dan ook nog de oplader vergeten mee omhoog te nemen. Gelukkig bleek Jokie een excellente opladerwerper. Een paar sets van de uitgelopen wedstrijd voor ons en twintig voor-de-zekerheid-bezoekjes aan de wc later konden we eindelijk aan de – hoognodige – warming-up beginnen. Let’s go!
We begonnen 2024 met Joke, Heleen, Isabel, Romee, Claude, Celine en Hanna binnen de lijnen. En hoewel we best al wel wat agressie hadden laten zien in 2024 – HEB JIJ GEEN OORBELLEN? – kwamen we niet zo scherp uit de startblokken. Of het nou aan de kou lag – Han werd tijdens haar bezoekjes aan de bank zelfs gesandwiched om op te warmen – óf aan de tijd die de scheidsrechters regelmatig nodig hadden voordat het spel weer hervat werd, óf aan de kortste twee meter achter het veld ooit gemeten: het draaide niet lekker. 2-0 voor VVU dames 2.
Ier het veld in, net als Juul, Raach en Eef. We werden iets warmer en begonnen wat beter te draaien op alle fronten. Met heerlijke passjes van oa onze Juul en lekkere ballen van oa onze stralende Eva (die zekers te weten echt wel meer dan één punt scoorde). Dit resulteerde erin dat we in zowel de derde als vierde set als eerste bij de 25 wisten te komen. Wij blij, onze trouwe fans – die niet-helemaal-voor-niets met z’n allen naar de Galgenwaard waren afgereisd – blij.
Over de vijfde set zijn we kort: die ging naar de tegenstander. Drie punten bleven in De Heksenketel, twee puntjes gingen met de kippetjes terug naar Barnie. JDB (nieuwe voor onze AfKoLo’s).
Na de wedstrijd was het tijd om lekker rustig aan te doen, want ja, alle tijd om rustig terug te karren naar de o zo lekkere, veilige maar vooral warme Meerwaarde. De douches hadden daar dezelfde mening over. Met man en macht moesten we op de knop slaan om de douches aan de praat te krijgen. Gelukkig konden de snelle douchers een goede lifehack bedenken, waardoor de minder-snelle dames de vlakke handjes konden besparen. Eenmaal aangekomen in De Meerwaarde konden we nog genieten van een spectaculair potje van heren 1 – dat gelukkig wel gewonnen werd – tijdens het eten van onze heerlijke patatjes. Helemaal GeMo (bedankt voor deze Marnix)!
Over De Meerwaarde gesproken, vandaag nemen we het daar om 17:00 uur op tegen de koploper van de 1e divisie: VCN dames 3. Komen jullie ons de puntjes toejuichen? Wij hebben er zin in!
