Ballen, sterren, krabben en twee punten tegen de koploper
Afgelopen zaterdag mochten onze trouwe fans (en wijzelf natuurlijk) genieten van een stiekem ietwat onverwachte maar voor ons zeker niet nieuwe vijfsetter. Wél nieuw was dat die uitgerekend tegen de nummer 1 plaatsvond. Wat een wedstrijd! En dan zul je denken: die hebben natuurlijk een behoorlijke voorbereidingsweek gehad. Nou, laten we eens even terugblikken op een week vol (blote) ballen, sterren en krabben.
Op maandag begon die o zo belangrijke voorbereiding natuurlijk al. We wisten dat ons een pittig potje te wachten stond dus dat betekende al 100 procent gaan tijdens de trainingen. Let’s… eerst even de autoruit krabben… goooo! Ook onze Lies mocht tijden de training weer een stapje verder gaan en wat nieuwe dingen uitproberen, waaronder – zoals onze Eef het mooi omschreef – weer wat blote ballen blokkeren (BBB). Zo gezegd, zo gedaan. Lies wat blote ballen geblokkeerd, de rest volle bak aan de gang (Heleen en Isabel zó hard dat ze hun leven zelfs op het spel zetten). Het trainingsbanaantje van Joke was tijdens de training zo bang geworden van onze vechtlust dat hij zeven kleuren had gescheten in z’n eigen schilletje. Gaan met die… eerst weer even krabben… (bruine) banaan!
Donderdag was het een kwestie van andere koek. Waar we op maandag zo goed bezig waren geweest, waren er donderdags wat extra moeilijkheden aanwezig. Allereerst konden we vanwege een (onzichtbare) scholenmarkt helaas niet in onze geliefde, warme, veilige Meerwaarde trainen en moesten we uitwijken naar de iets minder geliefde, minder warme en minder veilige Lijsterhof. We hoefden er binnen nog net niet te krabben (onze auto’s overigens wel), maar de vloer was er minstens zo glad als buiten voor de deur. Slipgevaar, stofhappen, obstakels aan het plafond en als kers op de taart: geen antennes. Hoe los je dat op? Laat dat maar aan architect P over. Iets met rode polsstokken en paarse tape. Close enough.
Een andere extra uitdaging die avond kwam tijdens het ben-je-fit-rondje naar voren: driekwart van het team was ziek, zwak of misselijk – nou, let’s go dan maar. Helaas toch zonder onze Heleen, die van alle ellende nog misselijker werd dan ze al was en maar naar huis ging. Claude was ondertussen ook terug uit de kleedkamer, waar ze tijdens het vullen van haar – ons leven is compleet – eigen fles wat interessante gesprekken opving onder onze jeugd. Nu gaan we natuurlijk niet klikken, maar toen we zelf even over hun thema doorpraatten, leerden we dat niet iedereen zo’n fan is van (bevroren) ballen, pielies en dollo’s (wie zegt dit?!). Okeeee, nou terug naar normalere zaken: de training!
Hoewel, of die nou zo normaal was… Wat er aan de hand was? Eva’s sterretje was zoek! Wat een situatie weer. Wij zoeken met z’n allen. Ringetje gevonden, wat random andere dingetjes gevonden, maar dat sterretje? Nergens te vinden. Maar ja, soms kom je op het punt dat je moet kiezen: blijf ik stilstaan of moet ik door met het leven. Dus we besloten de training maar weer te hervatten (en bleven stiekem toch nog steeds een beetje zoeken ondertussen). Het was weer een enerverende avond dus. Maar we sloten positief af: terwijl wij al lang en breed aan het douchen waren, kon coach P het niet laten toch nog even door te zoeken naar de verloren ster. En wat bleek? Het sterretje werd gevonden! We herhalen, het sterretje werd gevonden. Konden we toch nog met een gerust hart en tevreden gevoel naar huis. Al moesten we wel weer krabben… Op naar zaterdag!
Zaterdag 20 januari 2024 stond in het teken van revanche. VCN dames 3 stond op het menu; het team dat ons aan het begin van het seizoen een kleine nachtmerrie bezorgde. Met 27 aces behaalden ze destijds tegen ons een nieuw PR (voor het eerst dat we niet erg trots zijn op een bijdrage aan een record..). Veel meer hadden we dit keer dus niet te verliezen, dus besloten we er maar gewoon open in te gaan. Een leuke wedstrijd spelen was het doel, vrijuit erin.
En dat bleek een recept voor succes. Toptalenten Myrthe en Novi zetten de toon met twee fantastische services van onze kant. De eerste set kwamen we – tot ieders verbazing – erg goed mee met de ervaren dames uit Capelle aan de IJssel. LEO zat op de tribune en dat was te zien. Waar de ballen ons in de uitwedstrijd tegen dit team om de oren vlogen, mepten we ze nu zelf op de vloer aan de andere kant. BEM BAM BOEM. De eerste set was voor ons. BRUUT!
Alsof we kampioen waren geworden (weten we eindelijk hoe dat voelt..) wisselden we naar de andere kant en maakten we ons op voor de tweede set. Hoewel we al erg tevreden waren met die ene set, smaakte de setwinst toch naar meer. Gedreven en vol vechtlust zetten we ons goede spel uit de eerste set ook in die tweede door. En eigenlijk lukte alles – ook weleens lekker! De passers lieten zien dat er zekers te weten geen nieuw ace-record in zat deze wedstrijd waardoor onze Joke goed kon spreiden en de aanvallers heerlijk wist te vinden, die op hun beurt met goed gevarieerde balletjes veelvuldig wisten te scoren en lieten zien wat ze allemaal in huis hebben. Wat een wedstrijd, wat een wedstrijd. We lieten het publiek zien waarvoor ze waren gekomen en ook set twee konden in onze zak steken. 2-0 voor GROEN!
VCN dames 3 staat echter niet voor niets vrij dik bovenaan in onze competitie en besloten de zeilen even bij te zetten om dat te laten zien. Ze wisten steeds iets beter in hun eigen spel te komen en pakten de derde set. Niet getreurd, nog steeds een kans om te winnen. En wonderbaarlijk genoeg gebeurde dat ook… bijna. In die vierde set kwamen we op matchpoint en probeerde onze bank het publiek nog een beetje op te hypen met ‘Ga staan als je voor Barneveld bent’ (wat overigens niet zo goed werkte, behalve bij h2: bedankt voor de support!), maar het hielp helaas niet. We verloren die set nipt met 24-26 en dat betekende een vijfde set, alweer…
Ons goede spel had zijn (fysieke) tol geëist en leidde ertoe dat we in die vijfde set niet helemaal meer konden laten zien wat we wilden. Hoewel we aanvankelijk nog aardig meekwamen, lieten de Capellers zien waarom ze eerste staan en pakten ze ook die laatste set. Helapika, maar wel twee punten én een PR aan onze zijde rijker! Een PR? Ja een PR! We zijn namelijk het eerste team dat dit seizoen twee punten heeft gepakt tegen VCN dames 3. PR(OUD)!
Een week later maken we ons alweer op voor de volgende pot in… jawel: Capelle aan de IJssel! Vandaag reizen we af naar het zuidwesten van het land om aan te treden tegen dames 2 van VCN. En ook daar hebben we nog een appeltje mee te schillen na het 2-3 verlies in de thuiswedstrijd tegen dit team. De messen (om te schillen – rustaaaahg) zijn geslepen, dus let the games begin om 15:30 uur in sporthal de Oostgaarde.
