Is er ook een plan?
Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen, zou je denken. Door schade en schande wordt men wijs, zou je denken. Niks is minder waar. Capelle aan den IJssel is gewoon onze stad niet, zullen we maar zeggen. Waarom niet? Nou, voor de draad ermee.
Nu moeten we zeggen dat de week eigenlijk al niet heel denderend begon voor ons cluppie. Althans, voor de heren dan. Heren 1 bezweek in de kwartfinale van de nationale beker onder druk van de betere partij: Sliedrecht. En weet je waar dat ligt? Maar 24 minuten van Capelle. Ongelukjes lijken dus toch uit hetzelfde hoekje te komen.
Toch hielden we de moed erin, werkten we netjes onze trainingen af en stond er ook nog een leuke clubactiviteit op het programma. Op vrijdagavond trad 4/12e, oftewel 1/3e van dames 1 aan in CheerSSS voor een gezellige SSSpelletjesavond. Gezellie Mozzarellie! En waar zo’n spelletjesavond wel niet goed voor is. De kans is groot dat er binnenkort een aantal nieuwe spelletjes in onze kasten ligt of aan iemand cadeau wordt gegeven. Met als favorieten van de avond: Paku Paku en niet te vergeten Taco, Hat, Cake, Gift, Pizza. Onze Joke vond dat laatste spel iets minder leuk want haar gouden handjes werden bont en blauw geslagen door Marnie & Maris (horen we daar een nieuw duo?). Of waren het toch de burrito-aanvallen die haar net wat te veel werden? Hoe dan ook, de avond was geslaagd – al was het alleen al vanwege de vele bakjes lekkernijen op tafel. En je weet wat ze zeggen: dames 1 loves snackies. De bodem was in ieder geval gelegd voor de zaterdag.
Die 27e van januari was het tijd voor het welbekende ritje naar Cappie aka Campoelang aka Capelle aan den IJssel. Na onze memorabele pot tegen het derde team van deze club moesten we flink graven in ons geheugen hoe VCN dames 2 er ook alweer uitzag. Maar na wat sparren onderweg kwam de herinnering weer boven dat we eigenlijk al een keer van deze club hadden gewonnen. Iets met een antenne-incidentje #welantenne. Maar we halen verder geen ouwe koeien uit de sloot. Wat gebeurd is, is gebeurd. Denk aan leuke dingen, zoals aan een van onze vorige autoritjes op de A27 toen we naast die brandweerwagens reden. De lange ritjes zijn inmiddels al een eitje voor ons, al heeft Rachels auto er af en toe nog wel wat moeite mee: “Vermoeidheid herkend, pauze alstublieft.”
Aangekomen bij sporthal de Oostgaarde (Clau reed misschien nog ergens over een rotonde) was het – opnieuw – erg lastig om een passende parkeerplek te vinden. Uit protest besloten we onze auto’s maar in een rijtje achter elkaar half op de stoep te zetten; sommige recht, sommige wat minder recht. Zou de koffieautomaat inmiddels weer werken? Gelukkig wel, en snel! In alle rust konden we dit keer onze drankjes opdrinken en heerlijke Aldi-chocoladekoekjes oppeuzelen (je weet wel, dat lekkere reepje met dat blauwe papiertje erom).
In de kleedkamer was een mini mini-disco gaande in voorbereiding op de voorbereiding. LEO LEO maakte plaats voor THEO THEO. En nu denk je vast: WAT RAAR?! Maargoed, nadat onze Eef haar bIEdon had gevuld konden we naar de zaal om te gaan wa…chten. De wedstrijden voor ons liepen wat uit – THEO THEO, WAT RAAR?! Zodra het laatste fluitsignaal klonk sprongen we van onze stoelen en uit onze jassen om meteen te gaan warmlopen. De velden moesten echter nog worden omgebouwd dus besloten we als een soort groene slang tussen de mensen, banken en palen door te cirkelen. THEO THEO, WAT RAAR! Lies besloot er nog even Brigitte Kaandorpje doorheen te knallen: wat is de bedoeliiiing? Is er ook een plan? Is er over nagedacht (ofzo)? Wat is de bedoeling hiervan?
Wat liedjes en geslinger later stonden we met tien vrouw klaar om aan de wedstrijd te beginnen. En we horen jullie denken: zijn jullie twee teamies verloren in die gekke slangendans? Nee. Onze Ies was helaas geveld door een flinke griep en moest de wedstrijd vanuit haar bedje kijken. Juul bevond zich in een minder nare situatie, namelijk omringd door witte heuvels en blauwe lucht in Oostenrijk. Met twee ski’s onder haar voeten, en/of een lekkere schnapp in haar hand. Anyway, onze supportersbank was wat leeg maar alsnog vol genoeg. Let’s go!
De dames uit Capelle begonnen sterk aan de wedstrijd. Wij hadden wat moeite de passing onder controle te krijgen en waren tegelijkertijd serverend niet zo sterk. Toch ging het de eerste set redelijk gelijk op en wisten we nog aardig tot scoren te komen. Tot de tegenstander net voor de twintig een sprint trok en ons achterliet met 18 tegen 25 punten in de eerste set.
De rest van de wedstrijd werd het niet veel beter, in de tweede set zelfs nog een stukje minder. Iets met flashbacks. De tegenstander wist ons flink te ontregelen waardoor we nauwelijks tot niet ons eigen spel kwamen. Goede wedstrijd van de tegenstander, een iets mindere van ons. En dus moesten we helaas de hand in eigen boezem steken en alle punten in Capelle achterlaten.
Maar achter de wolken schijnt de zon, in dit geval voor een aantal in de vorm van 2 gouden bogen met burgers en frietjes. Want ja, het beste troostvoer vind je bij de gouden M. Mocht je je trouwens afvragen of het in Capelle veilig genoeg is om een raam van je auto volledig (!) open te laten voor een periode van zo’n vijf uur, het antwoord is ja, dat kan. Wat is de bedoeliiiiing?
Deze week begonnen we weer met een schone lei en hebben we de wedstrijd van vorige week weer van ons afgeschud. Nooit (of in ieder geval dit seizoen niet) meer naar Capelle! En vandaag is zaterdag nog wat meer de mooiste dag van de week want het is weer SSSuper SSSaturday! Om 16:00 uur (let op, uurtje eerder dus!) spelen wij tegen Next Volley Dordrecht dames 1. En je weet wat ze zeggen: hoe verder van Dord, hoe mooier het wordt. Dus wees daarbij! En blijf daarna gezellig hangen voor heren 1 die na ons om 19:30 uur spelen tegen Prima Donna Kaas Huizen. Tot vanmiddag!
