Geenpuntenbier in IJsselstein
Lieve volgerfans, wat waren we graag begonnen met de mededeling dat de winning streak was doorgezet. Dat we gewoon twee weken achter elkaar een lekker vierpuntenbiertje konden drinken. Na onze overwinning tegen Halley waren we immers vol goede moed dat de stijgende lijn was ingezet. En dat hebben we welgeteld 7 hele dagen volgehouden. We kregen met 4-0 op de broek in IJsselstein en moesten het verdriet maar wegdrinken met geenpuntenbier. Wel even een dompertje, zacht gezegd. Maar toch gingen ook de vlaggen uit vorige week want onze Juul die was jarig en dat vierden wij – ei ei!
Some things never change en dus begon ook die week op maandag. Nog vol in onze goede mood en klaar om gas te geven. Zin om te vliegen, te rennen en de ballen lekker hoog te houden. Onze Ier zat daar zo lekker in dat ze na de training nog even doorging in de kleedkamer met hooghouden, dit keer met de borstel-piñata van Julie, die het helaas niet overleefde. Geen idee wat je je bij dit voorval moet inbeelden? Nou, om jullie even mee te nemen: alle ingewanden van de borstel – oftewel een jaarvoorraad aan schuifjes, knipjes en elastiekjes – vlogen door de kleedkamer en het duurde even voordat Iris op haar knietjes alles weer verzameld had en de ingewanden operatief terug had gezet in de geliefde haarborstel van Juul. Goed begin van de week? Of was dit misschien al een voorteken?
We willen hierbij alvast onze excuses aanbieden voor een verslag dat voornamelijk over de verslaggevers zelf gaat. Ze maken wekelijks nou eenmaal zo veel mee. Zo ook op een doodnormale woensdag: geen trainingsdag, maar dat is uiteraard geen reden om elkaar niet op te zoeken. Er werd namelijk wel gesport. Na wat krachtvoer van Boermama – shout-out naar Lasagna di Liesbeth – gingen Boerman Jut & Juul aan de slag met verhuisdozen. Verhuisdozen die vier trappen op moesten naar het nieuwe pleisje van onze Julie (nog meer vlaggen & slingers!) die nog niet van plan is te vertrekken uit het mooie Barneveld. Tijd om haar nieuwe stulpje living proof te maken. Na een korte ontmoeting met de buurvrouw, die zo vriendelijk was om ook een doosje mee naar boven te nemen, kon de grote schoonmaak beginnen. En als je dan met z’n tweetjes bent, gaat het schoonmaken zo snel dat je zelfs nog even de tijd hebt om heren 1 aan te moedigen. Dat is immers lekker dichtbij. Na het kijken van de wedstrijd baalde Juul dat ze geen bezoekje aan de kermis kon brengen en besloot zij op Barneveld Noord haar eigen draaimolen te maken door zeven keer de rotonde van het station te pakken. Wat een avond.
In tegenstelling tot de draaimolen van Juul lijken de rondjes na de donderdagtraining steeds korter te worden. Ook een kunst. Of worden de wedstrijden in de A-hal gewoon steeds langer? Het maakte ons in ieder geval niet uit, want wij konden eindelijk nog eens genieten van maar liefst twee setjes bij dames 2. En we zouden dames 1 niet zijn als we daar niet op onze eigen manier een bijdrage aan hebben geleverd zonder te spelen. Dat is knap hè? Eén tip: klop niet te hard op de ramen, dan worden ze vies én krijg je gevaarlijke blikken toegeworpen omdat je ervoor hebt gezorgd dat de tegenstander verloor. Driepuntenbier voor dames 2 en voor ons een sprintje naar die warme douches in kleedkamer 2.
Op zaterdag stond een kort ritje voor de boeg; dat beginnen we tegenwoordig zelfs jammer te vinden. We zijn immers gewend dat we eerst even wat kunnen aan lummelen voordat de echt goede gesprekken aanvangen, maar nu bleek de tijd voor dat goede gesprek maar erg kort. In vervolg even beter rekening mee houden en meteen van wal steken met die serieuze talks zodra de vissenkom gaat rijden.
Eenmaal aangekomen in de gezellige kantine van de IJsselhal was het tijd voor cappu’s en thee met geplette tompoucejes en nog-net-niet-ontdooide soesjes – precies zoals we ze graag eten. Helemaal klaar voor het strijdplan en van plan te gaan strijden. Maar eerst nog even wachten tot de wedstrijd voor ons afgelopen was. Het ideale moment om je fotografie-skills op te krikken en vanuit alle hoeken en poses je teamgenoten op de foto te zetten #poselikeazaramodel.
Iets later dan gepland konden we onze warming-up beginnen onder het genot van weer wat heerlijke deuntjes. Iets eerder dan gepland was het vervolgens al tijd om in te slaan, waardoor we uiteindelijk toch redelijk op tijd aan de wedstrijd begonnen #scheidsrechtermath. Maar kunnen kippen nou vliegen of niet?
Onze vleugeltjes bleken daar afgelopen zaterdag helaas wat moeite mee te hebben in ieder geval. Het was helaas niet heel veel (kippen)soeps. We hebben ons best gedaan, zoals altijd, maar het mocht helaas niet baten. Hoewel we af en toe echt wel wat moois lieten zien, wisten we niet genoeg druk te zetten en konden we ons ei niet kwijt. We verloren met 4-0 (25-18, 25-15, 25-14, 25-18). Bedankt voor de komst en goede reis terug.
Tijd om de veren te wassen. Wat best wel moeilijk is als de douche steeds uitvalt. Als een soort douche-stoelendans (zonder stoelen) lukte het iedereen uiteindelijk gewassen en wel uit de strijd te komen. Gelukkig maar, want een stinkende Barbie moet je natuurlijk niet hebben. Waar roze Romee de groep verliet besloot een deel heren 1 nog even te gaan aanmoedigen in De Meerwaarde, maar dat mocht helaas ook niet baten. Er zat dus nog maar één ding op: tijd voor een troosttoetje. Dus vertrok JIJ naar onze inmiddels vaste verjaardagsthuisbasis de Gribus voor overheerlijke crème brûlée en een Masterchef-waardige dark chocolat ball. HDP en HDPH!
Vandaag mogen we alweer, dit keer in ons eigen kippenhok, met de hanen van heren 1 achter ons aan. Oftewel: het is SSSuper SSSaturday! Komt dat zien, komt dat zien. In onze alweer een-na-laatste thuiswedstrijd spelen we tegen de nummer 9 van de competitie, waarmee we gelijk kunnen komen te staan bij 4-0 winst. Gaan we stunten?! Tot 17:00 uur in De Meerwaarde!
