Nooit meer naar Heino..
Op weg naar Heino voor de leukste wedstrijd van het jaar. Na een week rust en een halve trainingsweek hadden we allemaal zin om te volleyballen! Onderweg werd er druk 'geappt' tussen de verschillende auto's, bleek 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' best lastig als je op twee verschillende snelwegen rijdt en klopte de routebeschrijving weer eens niet. Allemaal aangekomen in de sporthal bleek de (piepjonge) tegenstander al meer dan een uur van tevoren springend in het veld te staan.
Eerst maar even wat drinken. Rob had Berna meegenomen (leuk!), maar die was eerst Heino aan het leegkopen. De 'whatsapp-aapjes' met horen, zien en zwijgen werden op de foto gezet en daarna was het tijd voor de voorbespreking. Rob praat gelukkig zo hard dat de tegenstander zijn ietwat pijnlijke bevindingen ook kan horen.. We hadden vier kleedkamers voor onszelf, maar gelukkig kwam er een ander team speciaal bij ons zitten. Waarom een lege kleedkamer pakken als je je ook bij ons kunt proppen?
De wedstrijd: we wonnen met 3-1 en daar is alles mee gezegd. Oja, Joke sloeg de hardste bal van de wedstrijd en Judith sloeg iemand onderuit.
Rob, Rijk en Berna gingen aan de spelletjes tijdens het wachten op ons, en wonnen een fles drank. Dat is ook iets typisch Heino blijkbaar, een spelletje 'raddraaien'. Daarna was het tijd voor pizza! Zingen voor Janine die jarig was, Rob mocht in de keuken kijken en Henrieke stal een pizzames.
Al met al een goede dag voor dames 1, al liet het volleybal te wensen over. Zaterdag spelen we weer thuis en draait het allemaal weer om het volleybal!
