Oefening baart kunst voor dames 2
Volleybal is passen en serveren, zeggen de wijze volleyballers van weleer wel eens. En ook de wijze volleyballers van tegenwoordig zijn het daar roerend mee eens. Een wedstrijd kan namelijk gewonnen of verloren worden door simpelweg goed te serveren. Of juist heel slecht.
En laat de service nou juist hetgeen zijn waar je als speelster he-le-maal niemand anders voor nodig hebt.
Vorige week leverden we weinig servicedruk en was dat één van de redenen voor de nederlaag. De afgelopen trainingen legden we weer de nadruk op dat belangrijke deel van het volleybalspelletje. Het lukte Bertus donderdag om ons geconcentreerd langere tijd droog te laten serveren: applaus. Hij hoefde hier niet eens het toverwoord: FOCUS voor te laten vallen.
In onze volste concentratie oefenden we op lastige diepe en korte services. Ook werd de sprongfloat en sprongservice geoefend. Al resulteerde dit vooral in een veelvuldige herhaling van ‘hij is rood, hij is wit en je weet dat hij er zit’.
Maar onze services waren zaterdag daarom wel geheel tot onze beschikking. Vooral Laura - ik oefen op sprongservice, maar het gaat nog niet zo goed dus ik serveer tijdens de wedstrijd wel uit stand - was in de openingsset tegen Gemini 2 op dreef. Ongeveer één heel rondje verder was de set al afgelopen en hadden we allemaal een beurt achter de servicelijn gestaan: 25-13.
Ook in de tweede set waren serveren en (niet) passen de kernwoorden. Helaas waren toen de rollen omgedraaid en lieten we ons volledig overrompelen door de tegenstander. ,,Maar wij zijn dames 2. Dit is onze stijl. Ruim winnen en vervolgens de volgende set hard verliezen.’’ - werd er gezegd in de nabespreking. En dat klopt dan ook wel weer.
Maar, wij zouden vervolgens ook dames 2 niet zijn als we niet uit een slechte positie opkrabbelden. Het slechte spel ging door aan de start van de derde set: 0-5 stond er al snel op het scorebord. En toen kwam ‘onze’ Roelien Metze aan service. Al menig tegenstander stond bibberend op de benen als deze blondine achter de servicelijn plaatsnam. Het is niet voor niets dat er al vele liedjes met haar naam zijn geschreven. Denk bijvoorbeeld aan: Metzeeee, Metzeee! Of: Whoop Whoop, it’s the sound of Roelien.
Anyway, stoïcijns als altijd produceerde Roelien de ene na de andere winner. Pas op 12-5 kreeg Gemini het voor elkaar om Roelien te stoppen. Het verschil was gemaakt en de toon was gezet. Gemini kwam er niet meer aan te pas: 25-15.
‘Metzeeeee, metzeee’ galmde er al vroeg in de vierde doorgang weer door de hal. Volleybal is dan wel een teamsport, maar soms maken individuele speelsters het de rest gelukkig wel makkelijker. Ook Cynthia en Laura gaven het goede voorbeeld vanachter de servicelijn en gaven Gemini het moeilijk.
En Gemini, dat had het lastig. Lastig met de middellijn, lastig met het snappen van de ‘nieuwe’ regel (middellijn aanraken = fout), lastig met de beslissingen van de scheidsrechter, lastig met de lijnen en lastig met zichzelf. En waarschijnlijk ook wel een beetje lastig met ons. 25-11. 3-1. BAM!
Toch voelde de 3-1 winst wel weer een beetje als een nederlaag, omdat dat ene verloren setje niet nodig was. Maar, we zijn dames 2: hoge pieken, diepe dalen zit in ons bloed. Met een 3e plek gaan we over een maand starten aan de tweede seizoenshelft.
De overwinning werd gevierd met patat met brokken van Bertus en de voorbereiding naar donderdag is ingezet. Voor ons namelijk nog geen kerstvakantie. Donderdag spelen we om 20.00 uur in de Meerwaarde de 2e ronde van de regiobeker. Tegenstander? Ongeslagen koploper van de promotieklasse. Wij zijn altijd in voor een stuntje, maar kunnen jullie hulp daarbij natuurlijk goed gebruiken!
