Meisjes B1 heeft het gevoel van een verloren wedstrijd
Vleer is al vroeg op pad. Vandaag speelt meisjes-B1 een thuiswedstrijd en dan is het meestal erg lastig om een goed plekje op de tribune te vinden. Het is zaterdag 1 december en Vleer weet het nu zeker; de winter komt steeds dichterbij. Met z'n pet ver over zijn oren en zijn nieuw gebreide sjaal stevig om zijn nek gerold, komt hij bij de sporthal aan. Er is bijna geen plaats meer om zijn fiets neer te zetten. “Wat een drukte”, mompelt Vleer. Hij weet nog niet dat vandaag ook een mini-toernooi gaande is.
Vleer doet de deur van de sporthal open, net op het moment dat er enkele kaboutervolleyballertjes voorbij sprinten. Hij schrikt zich een petje en mompelt weer iets over drukte en de jeugd van tegenwoordig.
Vleer is gekomen voor de wedstrijd van SSS meisjes-B1 tegen Xanthos meisjes-B1 uit Zetten. SSS staat op de eerste plaats en Xanthos bijna onderaan, dus Vleer heeft geen enkele twijfel of het wordt vandaag weer “knallen”. Net als vorige week. Hoofdschuddend en glimlachend had hij geluisterd toen de meiden van het team hem vertelde dat het bij volleybal nooit vanzelf gaat en dat je soms zomaar opeens van een veel mindere tegenstander kan verliezen. Tenminste, als je eventjes niet goed oplet...
De wedstrijd begint en al binnen enkele minuten is het voor iedereen duidelijk; SSS is een paar maatjes te groot voor Xanthos. Het lijkt af en toe wel op een bowlingwedstrijd, waarbij de spelers van tegenstander van het veld worden gekegeld. Hier komt dus de uitdrukking “uit het veld slaan” vandaan, weet Vleer. De set wordt uiteindelijk gemakkelijk gewonnen met 25-9, waarvan zeker 6 punten onnodige fouten waren aan de kant van SSS. “Dit is een gelopen race,” denkt Vleer hardop “het kampioenschap ligt voor het oprapen”.
Wat zo vaak gebeurt bij het volleybalspelletje, wat iedereen ooit wel eens heeft meegemaakt - of anders minstens één keer in zijn of haar leven moet meemaken - is dat een tegenstander die niets te verliezen heeft, natuurlijk maar één doel heeft en dat is een punt pakken van de nummer één. Xanthos knokt en doet er alles aan om het spel van SSS te ontregelen. Dat lukt aardig. De meiden uit Barneveld laten zich bijna - figuurlijk - uit het veld slaan. Op het eind is het zelfs erg spannend en alle zeilen (lees wisselspeelsters) moeten worden bijgezet. Het wordt uiteindelijk 25-21 en er gaat een zucht van verlichting door de zaal. Vleer snapt er niets meer van en zakt uitgeput terug op de bank.
De derde set gaat het iets beter, maar aan de gezichten van de meiden te zien, zijn ze zeker niet tevreden. De set eindigt in 25-19 en met gebogen hoofden wordt van veld gewisseld. De vierde set verdient ook de schoonheidsprijs niet, maar wordt gelukkig gewonnen. De eindstand is 25-13. Punt.
Na afloop waren de meiden van SSS heel duidelijk: “We hebben gewonnen met 4-0 maar het geeft het gevoel van een verloren wedstrijd”. “We lieten ons veel teveel meeslepen door het trage spel van de tegenstander, waardoor we zelf ook mee gingen rommelen”.
De coach was blij met de reactie van zijn team en liet aan Vleer weten: “Deze wedstrijd laat zien hoe lastig het is om van iedereen te winnen, maar ook dat winnen niet het belangrijkste is bij volleybal.” “Ik weet zeker dat alle meiden genoegen hadden genomen met 1 of misschien zelfs 2 sets verlies, als ze daarmee het uiterste uit hun spel hadden kunnen halen.” “Fantastisch toch? Wat wil je als trainer/coach nog meer?” Vleer knikt voor zijn fatsoen, maar soms begrijpt hij de coach toch niet helemaal...
Na de wedstrijd van MB1 speelt MB2 haar wedstrijd tegen Pegasus MB1. Vleer blijft nog even kijken, want dit team staat 4 punten lager dan de MB1, waar tegen volgende week in Nijmegen moet worden gespeeld. Het is dus zeer wenselijk als MB2 daar een puntje van zou kunnen afsnoepen. Het door MB1 in het vooruitzicht gestelde colaatje voor 1 setpunt winst is niet eens nodig, want de enthousiaste aanmoedigingen van het publiek zorgen er al voor dat de meiden in de derde en vierde set boven zichzelf uitsteken. Deze beide sets worden dan ook verdiend gewonnen. Fantastisch gedaan meiden!
Vleer doet zijn sjaal om, zet zijn pet op en stapt weer op zijn fiets. Het is inmiddels gaan regenen. Met een tevreden gevoel en een knipoog naar de coach gaat hij op weg naar huis waar een warme kop erwtensoep op hem staat te wachten.
Volgende week speelt meisjes-B1 om 13.45 uur haar voorlaatste wedstrijd van de eerste competitiehelft tegen Pegasus meisjes-B1 in Nijmegen. Dit zal hoe dan ook een leuke en spannende pot gaan worden!
