Meisjes B1 heeft een trage start
Vleer staat geduldig te wachten bij de spoorwegovergang aan de stationsweg. Langzaam ziet hij een sterk verouderde dieseltrein vanaf het perron vertrekken. De oude diesel komt maar langzaam op gang, maar Vleer weet dat deze zwaar beladen goederentrein, als hij eenmaal op snelheid is gekomen, niet eenvoudig meer is te stoppen.
Het is zaterdag 12 januari 2013 en Vleer is op weg naar Deventer, een stad die bekend staat om de koek en het Dickensfestijn, maar ook om de altijd gevaarlijke volleybalvereniging DeVolco'88. Vanmiddag moeten zijn meiden hun eerste wedstrijd spelen tegen het hoogste prestatieteam van meisjes-B uit Deventer.
De tweede helft van de competitie in de hoofdklasse gaat beginnen en Vleer kan bijna niet wachten om te zien hoe de Barneveldse deerns zich hierin kunnen meten.
Het is even zoeken, in het doolhof van gangen en deuren, maar uiteindelijk weet Vleer een mooie plek op de tribune te vinden. Hij ziet twee mannen, die hem doen denken aan de muppets Stalter en Maldorf, die samen in de loge op het balkon commentaar leveren. Vast twee trotse ouders, denkt Vleer hoofdschuddend en pakt zijn notitieblok.
De wedstrijd begint, maar vanaf meet af aan wint de spanning het van het gezonde verstand. Vleer ziet zijn meiden de meest vreemde capriolen uithalen en hij moet dan ook meerdere malen in zijn ogen wrijven om te geloven of het echt waar is wat hij ziet. De ene na de andere service belandt in het net of vliegt recht op de achterwand af. Het tempo is laag en pas aan het einde van de eerste set ziet hij enige actie of iets dat op volleybal lijkt. Dan is het echter te laat en de set resulteert in een verlies van 25-21.
De tweede set begint en Vleer zit er een beetje verslagen bij. Hij had zich er toch een andere voorstelling van gemaakt. Zijn meiden werden eerder immers ongeslagen kampioen en dan heb je een reputatie die je ook waar moet maken. Helaas ziet Vleer ook in de tweede set niet echt gebeuren waar hij op had gehoopt. Het meegereisde publiek zit wat onrustig op de tribune en roept van alles om de meiden wakker te schudden. Het heeft helaas geen zin meer, want ondanks de korte opleving aan het einde van de set, wordt deze toch nog nipt verloren met 27-25.
Wat de coach aan de meiden vertelt kan Vleer niet horen, maar dat is eigenlijk ook niet van belang. De meiden uit Barneveld weten zelf ook wel dat dit niet hun manier van volleyballen is. Ook al is de tegenstander lastig te verslaan, het moet, het zal, nee, het kan gewoon veel en veel beter!
De derde set is nu eens een keer een derde set voor de tegenstander. Vol vertrouwen in het eigen kunnen wordt de wedstrijd voortgezet. Het publiek is inmiddels een enthousiaste zevende speelster geworden en het echte volleybalspel is begonnen. Het is genieten! Vleer ziet prachtige rally's en het knokken voor elke bal. Het ziet er allemaal weer “SSS waardig” uit. De derde set wordt dan ook verdient gewonnen met 23-25.
De vierde set gaat zelfs nog beter. Er ontstaat nog wel even een ongelukkige botsing met spelverdeelster Janine, waardoor ze even van het veld moet, maar gelukkig kan Esmee het naadloos overnemen. Alle meiden doen er nog een extra schepje bij en vechten of hun leven er vanaf hangt. Dat is genieten, voor zowel vriend als vijand. Dat is hoe volleybal gespeeld moet worden. Vleer weet het al, er komt een vijfde set. Dat hebben zijn meiden nog niet eerder meegemaakt, maar is natuurlijk wel een uitstekende manier om een wedstrijd te beslissen. De vierde set wordt net als de derde set met 23-25 gewonnen.
De vijfde set begint en al snel capituleren de meiden uit Deventer. Niet omdat ze slecht spelen, maar omdat nu bijna alles bij SSS lukt. Aanvalsacties die zelfs bij dames-1 niet zouden misstaan en ook verdedigend komt er geen enkele bal meer op de grond. Het wordt 6-15 en dus wordt ook de eerste wedstrijd van de tweede competitiehelft met winst afgesloten.
Na afloop vertelde de coach aan Vleer dat hij toch behoorlijk was geschrokken. “Na de tweede set vroeg ik mij af wat er toch aan de hand was, waar is het team?” “De meiden speelde vooral tegen zichzelf en daar kan je nooit van winnen.” “In de laatste drie sets zag ik mijn team weer terug.” “Er werd goed gewerkt en het gevoel - de flow - was weer helemaal terug.” “Dan is het winnen van elke wedstrijd een logisch gevolg.”
Vleer stopt zijn notitieblok weer in zijn tas. Vanavond schrijft hij wel een kritisch verslag voor het Barnevelds roddelblad, maar voor nu is hij tevreden. Hij moet nog wel even denken aan een verband tussen deze wedstrijd en die dieseltrein van vanmorgen. Zouden zijn meiden nu dan ook niet meer te stoppen zijn?
Volgende week speelt meisjes-B een thuiswedstrijd om 14.00 uur tegen Scylla meisjes-B1. Het is nog te vroeg voor prognoses of voorspellingen, maar het belooft in elk geval weer een spannende wedstrijd te worden.
