Meisjes B1 probeert iets nieuws
Vleer weet het nu zeker; “Spring is in the air”. Hij is vanmorgen al vroeg opgestaan en gewapend met schuifmaat en kettingzaag is hij bezig om het dak van zijn bolide af te slopen. Vleer had gelezen dat autorijden ongezond is, behalve als je daarbij ook de lentelucht kan opsnuiven. Tijd voor vernieuwing, tijd voor iets anders; een cabrio.
Met zijn weelderige haardos wapperend in de wind is hij onderweg naar Schalkhaar. Een klein plaatsje vlak bij Deventer waar vanmiddag zijn favoriete team moet uitkomen tegen het eerste meisjes-B team van SVS. De zon schijnt, de temperatuur is prima, kortom; het is prachtig lenteweer. Vleer is vrolijk gemutst en fluit het bekende deuntje “blowin' in the wind” van Bob Dylan.
Net op tijd voor het eerste fluitsignaal schuift hij aan op de tribune. Inmiddels is de gehele balustrade al ingenomen door de trouwe SSS aanhang, maar Vleer weet zich toch nog een goed plekje te veroveren waardoor hij ruim zicht heeft op het strijdtoneel.
Het team van SVS staat onderaan op de ranglijst, maar dat geeft wel enigszins een vertekend beeld. Als je de setstanden bekijkt, zie je onmiddellijk dat het hier een strijdvaardig team betreft. De meeste sets gingen namelijk nipt verloren met slechts 2 punten verschil. Ook van teams waar de meiden van SSS min of meer kansloos tegen waren.
De eerste set begint met Janine als spelverdeelster. Ze straalt van zelfvertrouwen en dat is goed te merken. De eerste paar services zijn perfect uitgevoerde “jump floaters”, met als gevolg dat de meiden uit Schalkhaar heel even letterlijk uit het veld geslagen zijn. Maar toch, als gevolg van een opeenhoping van misverstanden en onnodige fouten, gaat de set verloren met 25-22. Vleer is teleurgesteld, want dit is niet het spel wat hij van zijn meiden gewend is.
Helaas is het team nog steeds gehandicapt en geeft het de coach niet veel ruimte om te wisselen. Ilja en Laura zitten op de bank, maar wel met hun uitgaanskloffie aan in plaats van het fraaie SSS tenue. Alleen Esmee is vandaag inzetbaar. Zij heeft zich de laatste weken gemanifesteerd als een allrounder, die niet alleen handig kan “ballen wippen”, maar ook razend snel is in de verdediging en bovendien uitmuntend kan passen. Tijd voor iets anders, tijd voor een geheel nieuwe teamcompositie. Ires gaat op het midden spelen om zo Anoek - die na een langdurige blessure de draad weer heeft opgepakt - heel even rust te geven. Esmee gaat voor de verandering op de aanvalspositie spelen.
Vleer ziet vervolgens een rommelige set, wat niemand zal verbazen, maar hij ziet ook een team meiden die met elkaar enorm hun best doen om te winnen. Niet zonder succes, want het scorebord geeft uiteindelijk 15-25 aan.
Teleurgesteld ziet Vleer dat in de derde set alle vertrouwde posities weer worden ingenomen, dit keer met Esmee als spelverdeelster. Jammer, want soms kan iets nieuws ook succesvol zijn. Helaas kan een coach niet gewisseld worden, want anders zou het scorebord niet nogmaals op een stand van 25-22 worden stopgezet.
Niet tevreden over het grillige verloop van de wedstrijd besluit de coach wederom tot een totale reconstructie. Door Liesa even aan de kant te houden weet Vleer dat de coach haar daardoor ook op elke moment - op elke positie - kan inzetten. De meiden van SVS snappen inmiddels niets meer van de tactiek en raken helemaal in de stress. Het gevolg daarvan is dat deze set wordt gewonnen met 12-25. Dat zijn dikke cijfers en Vleer is tevreden.
Geleerd van de tweede set besluit de coach dit keer om niet te wisselen, dit tot grote teleurstelling van Liesa, die het niet gewend is om toe te kijken. Een vijfde set is natuurlijk de kers op de taart. Uiteindelijk heeft het publiek dik voor deze wedstrijd betaald en willen ze ook waar voor hun geld. Welnu, de vijfde set is er één voor de geschiedenisboeken. Vleer ziet zijn meiden erg hoog springen (en scoren) en bedenkt zich opeens dat “Spring is in the air” ook een andere betekenis heeft. Toen ooit Churchill wandelend in het park tegen zijn vriend zei: “Ah, Spring is in the air”, was het antwoord: “Why should I?”
Met een beetje hulp van de - in de laatste set ingevallen - luidruchtige coach van de tegenpartij, wordt de vijfde set gewonnen door SSS met 13-15. De wedstrijd heeft dan precies twee uur geduurd.
Vleer is erg benieuwd naar de mening van de coach en vroeg hem waarom hij had gekozen voor deze opstelling. “Het was tijd voor iets nieuws.” “Het is erg lastig om met maar één spelverdeelster als wissel het maximale uit een team te halen, vooral als de tegenstander ook nog eens behoorlijk tegenspartelt.” “Gelukkig blijkt vandaag weer dat alle speelsters erg flexibel zijn.” ”Daardoor speelde Ires een set prima op het midden en kon ik ook Liesa op een belangrijk moment even een rotatie op het midden wisselen.” “Het vertoonde spel was rommelig en beneden peil, waarbij ik ook moet zeggen dat er toch zeker korte momenten van echt topvolleybal voorbij kwamen.” “Maar dat moeten er natuurlijk nog veel meer worden.”
Vleer wilde al weglopen als de coach hem nog even op zijn schouder tikt. “Schrijf je ook in je verslag over de fantastische sprong floater van Janine, want dit was de eerste keer dat ze h'm in de praktijk uitvoerde en dat het al direct zo'n succes zou zijn, daar had ze zelf vast nooit van durven dromen.”
Volgende week is de laatste wedstrijd van het seizoen en de meiden van SSS ontmoeten daar een oude bekende; het team van Trivos. Tegen deze meiden werd in de eerste helft van de competitie al gespeeld en als de geschiedenis zich herhaald, blijft de winst volgende week in Barneveld. De wedstrijd wordt gespeeld op zaterdag 20 maart om 14.00 uur in de Meerwaarde.
