Meisjes B1 speelt haar laatste wedstrijd

In het uiterste hoekje van de kantine zit Vleer weemoedig voor zich uit te staren. Zijn gedachten dwalen af naar wat hij dit seizoen allemaal heeft meegemaakt; de eerste wedstrijd tegen Trivos uit Wijchen, waartegen vanmiddag ook de laatste wedstrijd zal worden gespeeld. Vleer denkt terug aan de kip zonder kop, het overweldigend winnen van een wedstrijd maar toch teleurgesteld zijn over het eigen spel, over de muur van Barneveld, het prachtige kampioenschap in december, de bittere pil, de vele ups- en downs en natuurlijk het onvoorstelbare blessureleed. Er is zoveel gebeurd en nu - zomaar opeens - is het alweer bijna voorbij. Vleer drinkt slurpend het laatste restje koud geworden koffie op en loopt naar de tribune.

Als hij bij de tribune aankomt is de hal nog stil en verlaten, maar al snel komen de eerste meiden van SSS binnen druppelen. Na enkele minuten barst vervolgens het spektakel los: de rust maakt abrupt plaats voor keiharde oorverdovende rampestamp muziek. Ballen vliegen links en rechts door de lucht; de warming-up is begonnen.

Vanmiddag speelt zoals gezegd meisjes-B1 haar laatste wedstrijd van het seizoen tegen Trivos meisjes-B1. Op papier en ook volgens de statistieken een eenvoudige klus voor de meiden uit Barneveld, maar wat dat betreft heeft Vleer inmiddels zijn lesje wel geleerd.

Al direct in de eerste set is te zien dat de meiden van SSS niet goed bij de les zijn. Vrijwel alle passes worden als cadeautje aan de tegenstander gegeven en iedereen weet dat het erg onaardig is als je dat niet aanpakt. De coach probeert nog even om alle meiden op een pedagogisch bedenkelijke en vooral onverantwoorde (!) manier wakker te schudden, maar ook dat biedt geen soelaas. De set gaat verloren met 18-25.

De tweede set gaat van start. Vleer ziet dat Laura, die eigenlijk nog niet mag spelen, ook in deze set heel even wordt ingezet om te serveren. Ze doet dat perfect en scoort daarmee vrij veel punten op rij. “Misschien nog een idee voor de volleybalbond?” vraagt Vleer aan zijn buurman, die verbaasd opkijkt. “Ik bedoel om naast het opheffen van de bovenhandse servicepass, ook het inzetten van een eenmalig superservicekanon aan de spelregels toe te voegen.” “Ze weten toch van gekkegeit niet meer wat ze elk seizoen weer moeten veranderen en dit zorgt in elk geval zeker voor minder lange rally's.” De set wordt door SSS gewonnen met 25-17.

De derde en de vierde set ziet Vleer niet veel bijzonders. Niet spectaculair, niet goed, niet slecht en zeker ook niet het beste spel van het seizoen. Het lijkt op een soort mix van aardappel- en metaalmoeheid, maar dan in een volleybalverpakking. De laatste twee sets worden vervolgens zonder al te grote inspanning gewonnen met 25-18 en 25-20. Vleer zakt achterover op de bank; het seizoen is voorbij...

De coach toonde zich na afloop tevreden. “De eerste set was gewoon slecht te noemen, maar daarna werd er weer goed als een collectief gespeeld.” “De gelatenheid in het spel kwam vooral omdat iedereen heel goed beseft dat er een einde is gekomen aan een fantastisch leuk en leerzaam seizoen.” “Het is vergelijkbaar met het gevoel dat je na een heerlijke vakantie in de Spaanse zon weer terug naar huis moet.” “Daarbij komt, dat alle meiden weten dat na vandaag het team uit elkaar valt, omdat een groot deel van de meiden door moet naar meisjes-A.” “Het is best wel lastig om dat tijdens de wedstrijd allemaal  van je af te zetten.”

Vleer klapt voor de laatste keer zijn notitieblok dicht. Hij slikt.

Het seizoen zit erop en een woord van dank aan alle mensen die hebben meegeholpen om ons (meisjes-B1) te kunnen laten trainen en wedstrijden spelen is zeker op zijn plaats. De wedstrijdleiding bedankt voor het organiseren van alle thuiswedstrijden. Ook de arbitrage, die het niet altijd even gemakkelijk heeft gehad, alle mensen achter de schermen voor het plannen van zaalruimte, scheidsrechters en tellers, hartstikke bedankt! En natuurlijk “last but not least” een bedankje aan alle ouders, die niet alleen altijd zonder mopperen bereid waren om steeds weer te rijden naar alle uitwedstrijden, maar ook heel vaak als supporter bij de wedstrijden aanwezig waren.