Meisjes B1 loopt op eieren
Het is 5 oktober 2013 en de Stichting Wereld Eidag viert het 1e lustrum van het Nederlands Kampioenschap Uitsmijter Bakken. Plaats van handeling is het Pluimveemuseum te Barneveld. Vleer is al vroeg aanwezig, want hij was gevraagd om in de jury plaats te nemen. Hij is dol op eieren. Het ei is immers het kroonjuweel van Moeder Natuur, zo leerde Vleer al vroeg op de eieracademie. Het kan allemaal net, want om half-een moet meisjes-B1 van SSS een belangrijke wedstrijd spelen in de nabij gelegen sporthal de Meerwaarde.
Veel te laat en met duidelijk te veel uitsmijters achter de kiezen komt Vleer halverwege de tweede set de zaal binnen. De wedstrijd is in volle gang en hij ziet al snel een gelaten spelend meisjes-B1. Vleer hoorde tot zijn schrik ook nog dat de eerste set werd verloren met 17-25 en ziet op het scorebord dat nu de kans op succes niet veel groter is.
Vandaag is het eerste meisjes-B team van HSC op bezoek. Vleer had in de wandelgangen gehoord dat dit team uit Hierden erg goed is, met talentvolle meiden, waarvan de huidige coach van SSS enkele jaren hiervoor ook verschillende speelsters onder zijn hoede heeft gehad. Het belooft dus een spannende pot te worden.
Het publiek roept. Vleer veegt nog wat achtergebleven ei uit zijn snor en ziet een veel te voorzichtig, bijna angstig spelen SSS. “Het lijkt wel of ze op eieren lopen”, zegt Vleer terwijl hij zijn buurman aanstoot. “Wat je zegt”, beaamde de man en voegde er hoofdschuddend aan toe: “Die moeten vast heel blijven voor een echte uitsmijter”.
De set verloopt zoals een set kan verlopen. Geen smiley op de gezichten, maar wel met winst voor de meiden uit Barneveld, het wordt 25-21.
De derde set ziet Vleer wel iets meer beleving in het spel, maar nog lang niet het spektakel zoals hij dat van een geselecteerd 1e team B-meiden verwacht. De set gaat verloren met 22-25 en met neergeslagen hoofden wordt van kant gewisseld.
De vierde set gaat iets beter. De sterke aanval van de Barneveldse meiden ziet er erg indrukwekkend uit, maar wordt dan helaas afgewisseld door een opeenhoping van eigen fouten. De set eindigt in 25-18, dus komt er een laatste beslissende set.
De meiden uit Hierden lopen uit en met een voorsprong van 4 punten wordt van speelhelft gewisseld. Het publiek uit beide kampen laat zich duidelijk horen. De spanning loopt op en niemand durft meer enig risico te nemen. Vleer vraagt zich af of dat is omdat ze bang zijn fouten te maken, maar als je geen risico neemt, weet je eigenlijk al dat de wedstrijd is verloren. De meiden van SSS halen nog één keer alles uit de kast en weten na een zinderende eindfase - met als uitsmijter (!) een snoeiharde aanval - de wedstrijd naar zich toe te trekken. Het wordt 17-15 en voor het eerst ziet Vleer de meiden stralen.
Na afloop vraagt Vleer aan de coach wat hij er van vond. “De meiden hebben bij lange na hun eigen niveau niet gehaald.” “Wat de oorzaak is weet ik niet, misschien de spanning, misschien onvoldoende uitgerust of gewoon een 'bad day', maar ondanks de overwinning ben ik dus niet tevreden over het getoonde spel.” Vleer knikt en vraagt “Waarom heeft niemand na afloop stilgestaan bij de week van de scheidsrechter?” De coach kijkt verschrikt op: “Was dat vandaag?” “Ik weet zeker dat niemand van ons team dat heeft geweten, want anders was dat absoluut niet gebeurd. We zullen het binnenkort nog wel goedmaken!”
Volgende week speelt meisjes-B1 tegen meisjes-B2 van SSS. Iedereen zal begrijpen dat dit een bijzondere wedstrijd wordt, waar heel veel op het spel staat. De wedstrijd begint om 13.30 uur en gezien de tot nu toe gespeelde wedstrijden van beide team is het niet te voorspellen hoe dit gaat aflopen...
