Meisjes B1 en de dip
Het is een sub-syndromale winterdepressie had de huisarts gezegd. Vleer heeft gelukkig geen last van een echte winterdepressie, maar hij vertoont wel psychische en lichamelijke klachten die overeenkomen met SAD (Seasonal Affective Disorder).
Het begon al in de kerstvakantie. Hij had nergens zin in en kon zich niet eens concentreren tijdens het oliebollen bakken. Het gevolg was een grote schaal met mislukte zwarte bollen, die tot ver na het nieuwe jaar onaangeroerd bleven staan.
Zelfs op de dag van de open club kon hij zijn bed niet uitkomen. Eerst was het nog leuk, maar toen ook de vierde wedstrijd door SSS werd verloren is hij snel naar huis gegaan en depressief in bed gedoken. Vleer heeft nergens plezier meer in, hij heeft net als 500.000 andere mensen last van een winterdip.
Het is zaterdag 11 januari en Vleer komt aan bij de sporthal 't Jebbink in Vorden. Vanmiddag speelt meisjes-B1 haar eerste wedstrijd in de tweede competitiehelft tegen Dash. Het eerste meiden-B team van Dash is net als SSS gepromoveerd naar de hoofdklasse, dus beloofd het een leuke wedstrijd te worden. De gezellige kantine en het enthousiaste en uiterst sportieve publiek stemmen Vleer positief. Niets meer van een dip te merken, Vleer heeft er zin in en zoekt snel een plekje op de tribune.
De wedstrijd begint en tot zijn verrassing ziet Vleer dat de meiden van Dash bijzonder goed kunnen volleyballen. Alles wat de meiden uit Barneveld proberen mislukt en de meeste aanvallen worden in het net of flink voorbij de achterlijn geslagen. SSS is vrijwel kansloos en de eerste twee sets gaan dan ook ruimschoots naar de thuisclub. Het wordt zelfs 25-12 en 25-11, een stand die niet alleen van het scorebord, maar ook van de gezichten bij de Barneveldse meiden is af te lezen.
Tot genoegen van Vleer is de derde set van een geheel ander orde. Hij ziet zijn meiden zoals hij ze kent van voor de vakantie: knokken, samenwerken en vooral met plezier spelen. Tot aan het einde van de set... als SSS met 17-22 voor staat en vervolgens helemaal in paniek lijkt te geraken. Twee netfouten achter elkaar, een servicefout, een pass boven op de netrand en opeens is het 25-23.
In de vierde set zien de meiden uit Barneveld helaas geen kans om de eer te redden. De concentratie zakt weg, bij zowel spelers als coach (!) en ook Vleer heeft moeite om bij de les te blijven. De meiden uit Vorden kennen geen genade en spelen een goede en vrijwel foutloze pot, met als gevolg een eindstand van 25-10. Een 4-0 verlies hebben de meiden van SSS dit seizoen nog niet meegemaakt en dat doet zichtbaar pijn.
Na afloop vroeg Vleer de coach om zijn mening. “Het blijft erg lastig om teams van de voormalige regio Oost te verslaan, maar ik weet zeker dat het binnenkort een keer lukt.” “Vanmiddag hebben de meiden ook tegen zichzelf gespeeld.” “De tegenstander was daarnaast verrassend slim en speelde sterk, waardoor wij geen grip kregen op de pass.” “Een logische gevolg daarvan is dat beide spelverdeelsters enorm veel kilometers moesten maken, waardoor de set-ups uiteraard niet allemaal goed meer zijn.” “Ook is het team om één of andere reden niet helemaal in optima forma.”
Op de vraag van Vleer wat er dan aan de hand is met het team, antwoord de coach: “Ik heb geen idee; vakantie, vermoeidheid als gevolg van teveel training de afgelopen week of misschien gewoon een dipje...” Vleer kijkt verschrikt op, als het dan maar geen winterdip is, want de winter is eigenlijk nog maar net begonnen.
Volgende week om 15.30 uur spelen de meiden van SSS weer een uitwedstrijd en dit keer tegen het eerste meisjesteam van Orion uit Doetinchem. Een bekende tegenstander, want zowel tijdens het plaatsingstoernooi als tijdens de open club hebben beide teams al tegen elkaar gespeeld.
