Meisjes B1 sluit seizoen af
Ruim een maand had hij met een gammel busje door zuid-Amerika getoerd, maar nu was Vleer blij weer thuis te zijn. Oost West Thuis Best, staat er op het tegeltje boven de haard.
Net op tijd voor de wedstrijd schuift hij aan. Vanmiddag speelt meisjes B1 haar laatste wedstrijd van het seizoen tegen het eerste meisjes-B team van Scylla uit Wageningen. Een team dat weliswaar 4 plaatsen hoger staat, maar met slechts 3 punten verschil. Er is dus vanmiddag nog van alles mogelijk.
Vleer kijkt verbaasd als hij vlak voor het eerste fluitsignaal ziet dat de regie wordt overgenomen door de voorzitter van het jeugdbestuur. Als snel begrijpt hij wat er aan de hand is; de coach van meisjes-B1 neemt afscheid en SSS wil hem niet stilletjes via de achterdeur laten vertrekken. Integendeel! Binnen enkele ogenblikken is de coach omringd door al “zijn” meiden van de B1 en de D1, die zojuist voor de tweede keer dit seizoen - en met grote overmacht - het kampioenschap in de topklasse hebben behaald.
Hoewel de coach niet bepaald bekend staat als “bescheiden”, staat hij nu toch echt even flink met zijn mond vol tanden. Hij krijgt verschillende cadeaus en een prachtige fotocollage van het afgelopen seizoen.
De wedstrijd gaat dan eindelijk beginnen en Vleer denkt terug aan het afgelopen seizoen met eigenlijk net iets teveel ups en downs. Fantastisch resultaten in de eerste helft, maar een teleurstellende tweede helft. Het wilde maar niet lukken en maar al te vaak had Vleer gekeken naar wedstrijden met twee tegenstanders. De eerste was nog wel te verslaan, maar de tweede tegenstander speelde als een ongrijpbaar volleybalspook een onsportieve en oneerlijke strijd.
Vleer ziet tot zijn genoegen dat het spel vanmiddag van opvallend hoog niveau is en dat beide teams knokken alsof het gaat om de landstitel. Helaas gaat het net op het einde van de eerste set fout door een paar ongelukkige missers en wordt het 23-25 voor Scylla.
De daarop volgende drie sets laten de meiden van SSS zien dat ze nou wel eens genoeg hebben van al die flauwe kul over spoken en houden het team uit Wageningen van begin tot eind goed onder druk. Na enige tijd is de spanning weg en Vleer weet dat het goed komt. Hij had gehoord dat vorige week in Schalkhaar tegen SVS was gewonnen met 3-1. Een sterk team, waarvan in de eerste helft van de competitie nog met 2-3 was verloren én dat toen kampioen is geworden. Vleer gaat gemakkelijk achterover leunen, iets waar zijn achterbuurvrouw niet blij mee is en hem vriendelijk verzoekt om op te hoepelen. De laatste drie sets worden achtereenvolgens allemaal gewonnen met 25-17, 25-18 en 25-20.
Door deze uitslag komen de meiden van SSS op een min of meer gedeelde 8e plek met 18 punten. Gelijk met Scylla MB1 en Dynamo MB1, maar wel met 1 set minder winst. Gelukkig een flink stuk weg van die vervelende 12e plek.
Na afloop sprak Vleer nog heel even met de coach. “Fijn dat we het seizoen op zo'n mooie en positieve manier hebben kunnen afsluiten.” “Vandaag heeft iedereen kunnen zien dat het niveau van deze meiden redelijk hoog is.”
“Als er volgend seizoen misschien nog een klein beetje meer aan de teamspirit en de mentale weerbaarheid wordt gewerkt, staat SSS ook met de meiden weer snel op het hoogste niveau van de regio te spelen.” “Ik weet dat er achter de schermen hard wordt gewerkt aan de voorbereiding van het volgend seizoen en ben er zeker van dat veel van deze meiden een prachtige volleybalcarrière tegemoet gaan.” “Vandaag was mijn laatste dag bij SSS en neem ik met gemengde gevoelens afscheid van een prachtige club met fantastische mensen waar ik me altijd bij thuis heb gevoeld.” Vleer knikt begrijpend, geeft de coach een hand om hem te bedanken voor de prettige samenwerking en denkt aan het tegeltje boven de haard...
