Movember zat wel snor
De schrijver van Heren 3 drukte de afgelopen weken zijn snor als het om wedstrijdverslagen gaat. En dat terwijl er niet alleen over onze haargroei, maar zeker ook over ons toegenomen puntentotaal veel te vertellen valt. Vier zeges in vijf duels, achttien punten uit de maximale vijfentwintig te behalen punten. Movember zat wel snor.
Heren 3 kende in september een valse seizoensstart, maar we zaten zeker niet met onze handen in het haar. De nederlaag viel te wijten aan het feit dat we op veld 2 moesten spelen. In oktober toonden we al een beetje verbetering door de eerste punten te pakken: we speelden drie vijfsetters, maar er gingen er toch twee verloren. Het scheelde telkens maar een haartje, maar het was geen fijne aanloop naar de zware maand november.
Vooral het begin van Movember was op papier zwaar gezien de positie van de tegenstanders. Als nummer elf van de ranglijst moesten we tegen drie teams uit het linkerrijtje aantreden. Het motto ‘van een kale kip kan je niet plukken’ moesten wij gaan uitdragen.
Met haar op de tanden bonden we strijd aan met Auto van Oort/Roemenië. Hierdoor slaagden we zowaar in een donderdagavondwedstrijd te winnen; en dat terwijl wij helemaal niet kunnen volleyballen op donderdag… Gelukkig inspireerde Eric Botteghin ons: wij halen geen domme acties uit wat ons punten kan kosten, laat dat maar aan de tegenstander over…
Helaas kostte Feyenoord ons toch nog een punt, omdat hun mascotte uit Blijdorp het zo nodig vond om een doortikbal te spelen. Dezelfde mascotte mag zichzelf ook een schouderklopje geven, omdat we Auto van Oort hebben geklopt met hun eigen handelsmerk. Wat dat is? Dat vertellen we uiteraard niet, aangezien we zaterdag tegen Renswouw moeten...
Na de 3-1 overwinning op Auto van Oort/Rebelle ontvingen we koploper NVC in De Meerwaarde. Het was een onbekende tegenstander voor velen van ons; alleen Joep kende de ploeg (en de coach). Hij bracht de tegenstander direct in verwarring door zelf ook met een NVC-tas aan te komen zetten…
Wij trokken de eerste twee sets met zeer gedecideerd spel naar ons toe. De beruchte derde set werd wel heel berucht, omdat onze vredelievende aanvoerder voor het eerst in zijn leven een kaart kreeg. Martin kon het natuurlijk niet op zich laten zitten om door de scheids liever te worden gevonden dan Gepko en was weer baas-boven-baas met een rode kaart. Na de beruchte set was het nog even spannend totdat #jeffreyisonfire aan service kwam. NVC werd met huid en haar opgegeten.
Acht punten uit twee duels, oftewel een mooie sprong in het klassement… Helaas alleen qua punten, want qua positie bleven we op de negende plaats staan. Onze competitie is namelijk als kroes haar kroeze zinnen: iedereen wint van iedereen. Wij wilden daar best even aan bijdragen door de competitie spannend te houden en met 3-1 bij VVH te verliezen; niet heel onlogisch, aangezien de Harderwijkers een week eerder hard onderuit was gegaan en op sportieve revanche aaste.
Na deze zware reeks tegenstanders hadden we de aansluiting met de nummers één tot en met tien volop gevonden. Het was nu zaak om de twee duels tegen de nummers elf en twaalf te winnen.
Allereerst, Webton Hengelo. Geen haar op ons hoofd die eraan dacht om een set te verliezen tegen deze mannen. Met een sublieme Martin Berger, een fijne antenne en een bijdrage van de verstrooide professor slaagden wij hier ook zonder problemen in: 4-0. #temakkelijk
En toen… aftellen naar de tweede verenigingsderby van het seizoen. Voor even waren de vriendschappen tussen Heren 2 en Heren 3 niets woord. Oorlogspsychologie van de koude grond heerste van de kantine tot de kleedkamer, van het veld tot de wc.
De vraag die ons allen bezighield was niet: met hoeveel gaan we winnen, maar… hoeveel publiek zal er komen? Tien man, veertig man? Moeten we tribunes bijzetten, op centre court spelen?
Om het thuisvoordeel optimaal te benutten zouden we gewoon op veld 3 spelen. En het thuisvoordeel werd direct versterkt, omdat Daniël de slag om de trommel had gewonnen en zodoende tussen de Heren 2-supporters de boventoon voerde. Terwijl wij met de warming up begonnen, begon de tribune zich te vullen met tal van supporters.
Uiteindelijk zagen zeker negentig toeschouwers hoe wij een maatje te groot waren voor Heren 2. Zo wonnen wij de eerste set volledig op eigen kracht en zeker niet dankzij de sterk fluitende scheidsrechter… (*ahum*). Nadat we ook de tweede set met klein verschil wonnen, denderden we in de derde set over het tweede heen. We wilden geen herhaling van de uitwedstrijd eerder dit seizoen en verzekerde ons ditmaal wel na drie sets van de overwinning.
In de vierde set was de Heren TC zichtbaar het spel aan het saboteren - zo werd de coach van Heren 3 dreigend toegesproken om ervoor te zorgen dat deze set niet gewonnen zou worden - zodat Heren 2 nog een puntje zou pakken in de strijd tegen degradatie. Heren 2 leek de boodschap eerst niet te snappen, maar gelukkig traint Wilco met Heren 3 mee en wist hij nog een punt voor de jonkies binnen te slepen.
We hebben onze snor dus zeker niet gedrukt in movember. Met vier overwinningen en achttien punten zijn we opgeklommen naar de vijfde plaats.
Helaas drukt Frank voorlopig wel zijn snor; die snapt het principe van movember niet helemaal … Gelukkig hebben we nog een spelverdeler achter de hand, die als een jonge god, met een mooi kapsel en topfit met ons mee gaat strijden in Renswoude zaterdag. En.. we nemen gewoon een spelverdeler mee die nog geen snor kan laten groeien.
Dat was dus movember, op naar december. De maand van de knot? We zullen het zien. Hopelijk bent u dan ook weer van de partij, te beginnen in Renswoude aanstaande zaterdag. Bij de streekderby hebben we een special guest langs de lijn. Aangezien Lars-Olav zelf zijn kniekousen, armkousen, elleboogbeschermers, helm, korset, etc. meeneemt, laten we iemand anders de rol van coach op zich nemen. En wie kan dat nou beter dan … (komt dat zien!)
