Het is zaterdag 6 oktober, precies kwart over elf en vanaf sporthal de Meerwaarde vertrekken drie volgeladen auto's richting Wageningen. Het geluid van de radio wordt overstemd door druk gekwek. “Wat een leuke jongen... die van de A1” en vervolgens gaat het onderwerp niet meer over volleybal, maar over spannende gebeurtenissen in het uitgaansleven.

De enorme files, de wegomlegging, de open (of is het de gesloten?) brug en alle andere hindernissen en obstakels zien de meiden niet. Tot opeens een bekende sporthal opduikt. “Daar is het, daar hebben we bij de mini's de kampioenschappen gespeeld”. Gelukkig ruim op tijd komen de meiden van SSS aan bij de sporthal. Vandaag zijn ze te gast bij Scylla MB2 en alle meiden hebben enorm veel zin in de wedstrijd.

Tijdens de korte voorbespreking drukt de coach iedereen nog even op het hart dat het wel eens een lastige wedstrijd kan worden. Het is dan misschien niet het sterkste team van de competitie, maar vooral onverwachte acties van de meiden uit Wageningen kunnen het spel van SSS ontregelen. Daar ligt vandaag dus een belangrijk aandachtspunt.

De wedstrijd begint precies op tijd en al snel blijkt dat SSS een maatje te groot is voor het tweede meisjes-B team van Scylla. De servicedruk van SSS is sowieso vrij goed, maar vandaag is er echt geen kruit tegen gewassen. Regelmatig schiet de pass van Scylla ver buiten het veld of komt deze terug op de speelhelft van SSS, waarna dit dan weer ongenadig wordt afgestraft door een snoei harde aanval. Er komt geen verval in het spel van de Barneveldse meiden en zo weten ze alle vier de sets gemakkelijk te winnen. De setstanden zijn 12-25, 13-25, 7-25 en 10-25.

Na afloop vertelt de coach moeite te hebben gehad om de meiden te blijven motiveren. “Een lastige en onvoorspelbare tegenstander”.  “Heel knap dat wij toch voor het grootste deel ons eigen spel hebben kunnen spelen”. “Als je bij dit soort wedstrijden mee gaat is het tempo en het spel van de tegenstander, loop je zomaar de kans een set te verliezen”. “Wij zijn vandaag geen moment in gevaar geweest, wat vooral komt door de uitstekende inzet en scherpte van alle meiden”.

Verdient of niet, na het spettermomentje (nou ja, tje...) staat er een schaal met een lekker warm hapje en een glas cola (of ijsthee) te wachten. Tijdens de nabespreking blijkt iedereen tevreden met de 5 punten, maar is er niet het gevoel van een “lekker” gespeelde wedstrijd.

Volgende week is de wedstrijd thuis tegen SSS MB2 en dat belooft natuurlijk wel een spannende pot te worden. Misschien een bloemetje of een doos sigaren voor de scheidsrechter? Uiteindelijk is het dan nog steeds “De week van de scheidsrechter”, dus is het geen omkopen.

De autoradio gaat harder en de muziek uit de jaren 70 blijkt ook bij de meeste jeugd nog steeds populair. Het gesprek gaat verder waar het zo'n twee uur geleden is gestopt. “Ga jij nog bij de A1 kijken? “. ”Ze moeten straks thuis spelen...”

Vleer heeft een veilig plekje opgezocht, achter in de zaal en vooral ver weg van al het geweld. Een notitieblok stevig in zijn linkerhand en in zijn rechterhand een afgeknabbeld potlood waarmee hij nauwkeurig zijn aantekeningen opschrijft. Zwijgend en gespannen zit hij te wachten op het begin van de wedstrijd, waarbij regelmatig even aan het potlood wordt gesabbeld.

Het is zaterdag 29 september en erg druk in sporthal de Meerwaarde. Alle wedstrijden worden tijdelijk gespeeld in de B-hal omdat er nog reparaties als gevolg van de waterschade aan de A-hal worden uitgevoerd. Vleer vindt het wel een beetje jammer, want in de andere hal kan hij alles vanaf de tribune heel goed drie dimensionaal overzien. Hier is het net alsof je in het spitsuur midden op het centraal station van Amsterdam op het perron bent gaan zitten.

Vandaag is Pegasus MB2 uit Nijmegen te gast. Een lastig team dat vorige week nog nipt had gewonnen van SSS MB2. Het belooft dus vandaag een spannende wedstrijd te worden, want de MB1 en MB2 van SSS verschillen niet erg veel van niveau. Vleer zit op het randje van de bank en hoort dat de meiden druk praten over “coldplay”, wat zoiets betekend als “koud spel”. Dat duidt vast op de warming-up.

Het eerste fluitsignaal klinkt en al meteen is het spektakel. Ballen vliegen heen en weer, op en neer en landen soms hard, soms zacht, maar opvallend vaak op de verkeerde speelhelft. Zoals verwacht blijken de meiden uit Nijmegen lastig te verslaan en het lukt ook maar niet om afstand te nemen. Het publiek staat – voor zover er al gezeten kon worden – op van de banken en moedigt steeds harder aan. Tevergeefs, de set wordt na een zinderende eindfase verloren met 25-27. Vleer kijkt teleurgesteld en verbaasd tegelijk, daar was hij toch niet voor gekomen?

De tweede set is van geheel andere orde. Er wordt nog harder gewerkt en tot zijn genoegen ziet Vleer ook meer overtuiging in het spel. Net op het moment dat hij weer een aantekening maakt, wordt de bal door SSS met veel geweld achter in het veld geslagen. Daarbij scheert de bal - uiteraard na de stuit - rakelings langs het hoofd van Vleer. Hij schrikt enorm, met als gevolg dat zijn notitieblok door de lucht vliegt en precies op het hoofd van een iets kalende buurman landt. Het loopt allemaal goed af en de buurman geeft lachend zijn nieuwe hoofddeksel aan de rechtmatige eigenaar terug. Vleer kijkt vlug om zich heen, gelukkig heeft verder niemand iets gezien. De tweede set wordt vervolgens met de klinkende cijfers 25-10 gewonnen.

In de derde set overklassen de meiden van SSS haar tegenstandster. Het wordt maar liefst 25-7. Vleer kijkt tevreden, want van dit spel kan tenminste een fraai stuk over zijn favoriete team voor het Barnevelds nieuwsblad worden gemaakt.

De vierde set begint ongeveer zoals de derde set was geëindigd. Dan opeens stribbelen de meiden uit Nijmegen tegen en proberen ze het spel van SSS te ontregelen. De coach van SSS vlucht in een time-out en Vleer merkt dat de meiden helemaal niets snappen van zijn aanwijzingen. “Terugkomen, links, rechts, naar voren en dan snel achteruit”. Totaal zinloos, het lijkt meer een aanwijzing voor een balletvoorstelling. Gelukkig laten de meiden van SSS zich niet van hun stuk brengen en laten ze wederom zien als een goed team te kunnen samenwerken. Ze knokken en zijn niet van plan om het er bij te laten. Met succes! De laatste set wordt dan ook verdiend gewonnen met 25-18.

Na afloop vertelt de coach aan Vleer meer dan tevreden te zijn. “Net als de vorige wedstrijd heeft ook vandaag iedereen goed gespeeld”. “Van te voren waren bepaalde doelen gesteld en tijdens de wedstrijd was het niet eens nodig om de speelsters daaraan te herinneren”. “Daarover en over het bereikte resultaat zijn Simone en ik natuurlijk buitengewoon tevreden”.

In de kantine leest Vleer zijn aantekeningen nog even door, maar begrijpt nog steeds niet wat de Barneveldse meiden nou precies bedoelden met “coldplay”. “Dat is een muziekgroep van vier ouwe mannen”, weet iemand hem te vertellen. Zelf houdt Vleer meer van de groep “Hot Chocolate” en besteld een warme chocolademelk.

Volgende week zaterdag 6 oktober speelt SSS MB1 tegen Scylla MB2 in Wageningen. De aanvang van deze wedstrijd is om 12.30 uur.