De Chinese muur is 6259 kilometer lang en diende ooit om het keizerrijk te beschermen tegen vijandelijke volken. De Berlijnse muur was ruim 45 kilometer lang en diende om te voorkomen dat mensen van het oosten naar het vrije westen konden vluchten. De Barneveldse muur is 9 meter lang en is bedoeld om vijandelijke aanvallen te pareren. Deze muur is eigendom van meisjes-B1. Vleer ziet in gedachten een stevige stenen muur met hier en daar enkele kijkgaten. Net als in de tijd van de middeleeuwen, kijkgaten waar ook de aanvalskanonnen gemakkelijk doorheen konden vuren.

Vleer parkeert zijn bolide en baant zich strompelend een weg door de sneeuw. Heel voorzichtig, want na zijn val onlangs van het keukentrapje had hij het wel gezien. Vleer is op weg naar de sporthal de Ark van Oost in Nijmegen waar vandaag, zaterdag 8 december, zijn meiden moeten optreden tegen Pegasus meisjes-B1. Een sterk team, dat nog steeds kans maakt op een hoge eindnotering. Daarover maakt Vleer zich nu nog geen zorgen, eerst maar een veilig plekje op de tribune en dan ziet hij wel verder.

Het is vandaag een uiterst belangrijke wedstrijd. Bij een overwinning is de kans vergroot om volgende week kampioen te worden en – wat nog veel belangrijker is – zo goed als zeker te promoveren naar de hoofdklasse.

De wedstrijd begint iets later dan gepland, maar gaat voortvarend van start. Al snel blijkt het vooral de servicedruk van SSS die de meiden uit Nijmegen doet wankelen. Bij elke tegenaanval trekken de meiden uit Barneveld hun muur op, precies zoals was afgesproken. Een enkele keer maakt de tegenstander gebruik van een open gebleven kijkgat, maar dan wordt onmiddellijk de tweede verdedigingslinie met succes ingezet. De eerste set wordt verdiend gewonnen met 25-16.

De tweede set ziet Vleer tot zijn genoegen hetzelfde vastberaden spel. Bij een stand van 23-13 morsen de meiden uit Barneveld nog wel enkele punten, maar staat het Pegasus niet toe om veel dichterbij te komen. De set wordt gewonnen met 25-15.

Dan is het tijd voor de derde (!) set en alle meiden hopen stiekem dat ze dit keer niet worden opgesteld. Het derdesetsindroom... Vleer ziet het al; erg veel foute services, onnodige fouten en misverstanden. Het hoopt zich op en al snel is de achterstand niet meer weg te werken. Zelfs de inmiddels beruchte muur lijkt helemaal ingestort. Vleer zucht, maar weet ook dat het dan de volgende set wel weer goed komt. De set gaat verloren met 17-25.

Snel vergeten en vol enthousiasme wordt aan de vierde set begonnen. Het publiek laat goed van zich horen en dat zet natuurlijk aan tot extra energie. De muur van de eerste twee sets is weer gerepareerd en de meiden van Pegasus slagen er niet meer in het team van SSS uit haar ritme te halen. De laatste set wordt gewonnen met 25-13.

Vleer pakt zijn rekenliniaal. Vier punten erbij, dat wordt totaal dus 40 punten voor SSS. Hiermee staan zijn meiden veilig voor de 2e of misschien wel de 1e plaats. Dat betekent in elk geval promotie! Vleer maakt een vreugdedans, hetgeen met gefronste wenkbrauwen wordt gadegeslagen door het thuispubliek. Als volgende week in Barneveld de meiden B2 nou eens kans zouden zien om 1 set van Trivos af te snoepen, dan is daarna 1 set tegen Isala '77 voldoende voor het kampioenschap. Zo'n kunstje hebben de meiden van de B2 vorige week immers ook geflikt...

De wedstrijd is voorbij en de meiden van het team zingen een bedankje richting hun coach, die daardoor helemaal in verlegenheid raakt. “Het was vandaag een belangrijke wedstrijd en alle meiden hebben keihard gewerkt om het gestelde doel te bereiken.” “Volgende week kan ik er helaas niet bij zijn, maar de ervaren topcoach Meindert Blanken zal zijn uiterste best doen om de meiden naar de overwinning te loodsen.”

Volgende week zaterdag 15 december speelt meisjes-B1 haar laatste wedstrijd om 13.30 uur in sporthal de Meerwaarde. Even daarvoor speelt meisjes-B2 om 11.15 uur tegen Trivos-B1, die op 4 punten afstand op de tweede plaats staat. Het beloofd dus een  spannende volleybaldag te gaan worden. Alle meiden rekenen op heel veel support!

Vleer is al vroeg op pad. Vandaag speelt meisjes-B1 een thuiswedstrijd en dan is het meestal erg lastig om een goed plekje op de tribune te vinden. Het is zaterdag 1 december en Vleer weet het nu zeker; de winter komt steeds dichterbij. Met z'n pet ver over zijn oren en zijn nieuw gebreide sjaal stevig om zijn nek gerold, komt hij bij de sporthal aan. Er is bijna geen plaats meer om zijn fiets neer te zetten. “Wat een drukte”, mompelt Vleer. Hij weet nog niet dat vandaag ook een mini-toernooi gaande is.

Vleer doet de deur van de sporthal open, net op het moment dat er enkele kaboutervolleyballertjes voorbij sprinten. Hij schrikt zich een petje en mompelt weer iets over drukte en de jeugd van tegenwoordig.

Vleer is gekomen voor de wedstrijd van SSS meisjes-B1 tegen Xanthos meisjes-B1 uit Zetten. SSS staat op de eerste plaats en Xanthos bijna onderaan, dus Vleer heeft geen enkele twijfel of het wordt vandaag weer “knallen”. Net als vorige week. Hoofdschuddend en glimlachend had hij geluisterd toen de meiden van het team hem vertelde dat het bij volleybal nooit vanzelf gaat en dat je soms zomaar opeens van een veel mindere tegenstander kan verliezen. Tenminste, als je eventjes niet goed oplet...

De wedstrijd begint en al binnen enkele minuten is het voor iedereen duidelijk; SSS is een paar maatjes te groot voor Xanthos. Het lijkt af en toe wel op een bowlingwedstrijd, waarbij de spelers van tegenstander van het veld worden gekegeld. Hier komt dus de uitdrukking “uit het veld slaan” vandaan, weet Vleer. De set wordt uiteindelijk gemakkelijk gewonnen met 25-9, waarvan zeker 6 punten onnodige fouten waren aan de kant van SSS. “Dit is een gelopen race,” denkt Vleer hardop “het kampioenschap ligt voor het oprapen”.

Wat zo vaak gebeurt bij het volleybalspelletje, wat iedereen ooit wel eens heeft meegemaakt - of anders minstens één keer in zijn of haar leven moet meemaken - is dat een tegenstander die niets te verliezen heeft, natuurlijk maar één doel heeft en dat is een punt pakken van de nummer één. Xanthos knokt en doet er alles aan om het spel van SSS te ontregelen. Dat lukt aardig. De meiden uit Barneveld laten zich bijna - figuurlijk - uit het veld slaan. Op het eind is het zelfs erg spannend en alle zeilen (lees wisselspeelsters) moeten worden bijgezet. Het wordt uiteindelijk 25-21 en er gaat een zucht van verlichting door de zaal. Vleer snapt er niets meer van en zakt uitgeput terug op de bank.

De derde set gaat het iets beter, maar aan de gezichten van de meiden te zien, zijn ze zeker niet tevreden. De set eindigt in 25-19 en met gebogen hoofden wordt van veld gewisseld. De vierde set verdient ook de schoonheidsprijs niet, maar wordt gelukkig gewonnen. De eindstand is 25-13. Punt.

Na afloop waren de meiden van SSS heel duidelijk: “We hebben gewonnen met 4-0 maar het geeft het gevoel van een verloren wedstrijd”. “We lieten ons veel teveel meeslepen door het trage spel van de tegenstander, waardoor we zelf ook mee gingen rommelen”.

De coach was blij met de reactie van zijn team en liet aan Vleer weten: “Deze wedstrijd laat zien hoe lastig het is om van iedereen te winnen, maar ook dat winnen niet het belangrijkste is bij volleybal.” “Ik weet zeker dat alle meiden genoegen hadden genomen met 1 of misschien zelfs 2 sets verlies, als ze daarmee het uiterste uit hun spel hadden kunnen halen.” “Fantastisch toch? Wat wil je als trainer/coach nog meer?” Vleer knikt voor zijn fatsoen, maar soms begrijpt hij de coach toch niet helemaal...

Na de wedstrijd van MB1 speelt MB2 haar wedstrijd tegen Pegasus MB1. Vleer blijft nog even kijken, want dit team staat 4 punten lager dan de MB1, waar tegen volgende week in Nijmegen moet worden gespeeld. Het is dus zeer wenselijk als MB2 daar een puntje van zou kunnen afsnoepen. Het door MB1 in het vooruitzicht gestelde colaatje voor 1 setpunt winst is niet eens nodig, want de enthousiaste aanmoedigingen van het publiek zorgen er al voor dat de meiden in de derde en vierde set boven zichzelf uitsteken. Deze beide sets worden dan ook verdiend gewonnen. Fantastisch gedaan meiden!

Vleer doet zijn sjaal om, zet zijn pet op en stapt weer op zijn fiets. Het is inmiddels gaan regenen. Met een tevreden gevoel en een knipoog naar de coach gaat hij op weg naar huis waar een warme kop erwtensoep op hem staat te wachten.

Volgende week speelt meisjes-B1 om 13.45 uur haar voorlaatste wedstrijd van de eerste competitiehelft tegen Pegasus meisjes-B1 in Nijmegen. Dit zal hoe dan ook een leuke en spannende pot gaan worden!